به گزارش خبرگزاری حوزه، سید علاءالدین حیدری، فعال مدنی اهل سنت در یادداشتی آورده است:
شرایطِ امروزِ حاکمِ بر روابط بین الملل، رفتارهای زورگویانه، ناکارآمدی و بی خاصیت شدن نهادهای بین المللی، بی اعتباری متون حقوقی و در کل زیرپا گذاشتن حقوق بشر و نادیده گرفتن افکار عمومی توسط قدرتهای جهانی گویای این واقعیت است که زور و قدرت معیار برخورداری از حقوق انسانی و بین المللی ملت هاست.
بدین معنا که اگر با جمع زورگویانِ هم پیمان، هم پیمان نباشی، باید خود را در برابر زورگویی آنها ببینی و یا تسلیم محض آنها باشید.
تحولات دو سال اخیر در واقع عیار اعتبار حقوق بین الملل را بخوبی نشان داده و شورای امنیت سازمان ملل متحد شاهد مستند و عینی این واقعیت است که همه نهادهای بین المللی برای استیلای چند قدرت همپیمان بر جهان تعریف و بنا نهاده شده اند نه استیفای حقوق ملت ها...
جائیکه علاوه بر ۷۶ سال جنایت و حال بعد از دوسال جنایت فجیع رژیم سفاک صهیونی در غزه و جنایت ضد بشری نتانیاهو در به شهادت رساندن بیش از ۶۵ هزار فلسطینی مظلوم ( زن و کودک و...) شورای امنیت و سازمان ملل نتوانسته خللی در ادامه مسیر جنایتکارانه رژیم صهیونیستی ایجاد کند.
یا اینکه تجاوز به کشورها و از جمله ایران اسلامی بعنوان کشوری مستقل از طرف رژیم صهیونیستی و آمریکای متجاوز عادی انگاری و حق طلبانه جلوه شده و به بهانه های واهی در جنگی ۱۲ روزه خون های گرانبهایی را بر زمین ریختند، اما دریغ از یک اقدام بین المللی در محدود کردن خوی ددمنشانه و تجاوزکارانه این جماعت پلید، طوری که گستاخی را به جایی رسانده اند که صراحتا سخن از خاورمیانه بزرگ دلخواه خود می رانند و همه منشورها و قوانین را هیچ انگاری می کنند.
ما در جهانی زندگی می کنیم که زور و قدرت حرف اول را می زند و عملا دیکتاتورها و قاتلین، جهان را عرصه قدرت طلبی خود کرده اند.
جهانی که با رنگ دمکراسی بر بوم جهان خون می پاشد.
آری دموکراسی که حاصلش نتانیاهو و ترامپ و مکرون و... باشد نمی توان آنرا چیزی جز دورغ بزرگ تمدن غرب در قرن ۲۱ نامید.
در چنین دنیایی ملت های خارج از دایره ظالمان، تنها و مورد هجوم اند.
چاره چیست و باید چکار کرد؟
معتقدم باید از تاریخ درس گرفت و غرق در رویاهای خوش رنگ و لعاب و وعده های سراب گونه روابطِ پیش گفتهِ حاکم بر جهان امروز نشد.
باید به چند اصل مهم توجه داشت.
اول: استحکام زیرساخت های وحدت ملی...
یعنی باید اتحاد و انسجام ملی را تقویت و این استراتژی را در راس همه برنامه ها قرار داد.
جنگ ۱۲ روزه جدیدترین تجربه ما در راستی آزمایی این مهم بود و دقیقا انسجام ملی ایرانیان از هر قوم و مذهبی توانست دشمنان را در نابودی ایران ناکام کند.
وحدت یک اصل زیرساختی در حوزه امنیت پایدار ملی است که تردیدی در قدرت پدافندی آن در مقابل هرگونه دشمنی دشمنان با ما نیست.
لذا نگهداشتن و جمع کردن همه ملت در درون دایره خودی ها و پرهیز از خطکشی های واگرایانه نه یک ضرورت مقطعی بلکه یک شاخص مهم و استراتژیکِ قدرت آفرین و امنیت ساز است.
امروز همه ما در معرض خطر و تهدید یک جبهه جنایتکار هستیم. جبهه ای که سردمداران آن ترامپ و نتانیاهو هستند که اولی همه جهان را بعنوان فرشی زیر پای آمریکا و دومی تمام خاورمیانه را متعلق به فرقه خونخوار صهیون می داند و هر دو در یک خط و بدون هیچ خط قرمزی بسوی آمال کثیف شان می تازند.
تقویت و تعمیق وحدت جامعه قدرتی موثر و بازدارنده ای قوی در مقابل دشمنان ایران زمین می باشد که باید بدان بطور جد پرداخت.
دوم: تحولات جهان امروز بسیاری از تردید ها و ابهامات حوزه دفاعی را به یقین تبدیل کرده است.
یعنی اگر تا دیروز ملتی برای جلوگیری از تجاوز و تضییع حقوق خود امیدی به نهادها و سازمانهای بینالمللی داشت، امروز با وجود آزمون های متعدد دو سال گذشته، این امید به یاس تبدیل شده و بی اعتباری یا بلااثر بودن آنها به همه جهانیان ثابت شده است.
در چنین وضعیتی چه باید کرد؟
آنچه قطعی و بدون تردید می باشد اینست که دست بالاتر را آنی دارد که قدرت نظامی و دفاعی خود را در عالی ترین سطح داشته باشد.
امروزِ جهان به جنگلی می ماند که اگر شیر نباشی، باید میش باشی و منتظر دریدنت توسط گله گرگ ها و آنگاه است که نیست و نابود می شوید.
ما در معرض تهاجم گرگ های درنده ای هستیم که هیچ اخلاق و حد و حدودی برای خود متصور نیستند. لذا قدرت سازی باید در دو وجه نرم ( انسجام ملی ) و سخت ( توان دفاعی و نظامی ) آنرا باید در عالیترین سطح داشته باشیم.
وقتی در عرصه و میدانی هستی که دشمن مقابلت به هیچ پروتکلی پایبند نیست نباید غفلت کرد و یا فریب میز مذاکراتی را خورد که هیچ ارزش و سند اجرایی ندارند.
در خاورمیانه ای که دشمن خونی و جنایتکار امت اسلامی مجهز به نهصد کلاهک هسته ای می باشد ، دیگر جایی برای قوی نشدن ما نمانده است .
دشمن بدنبال نابودی ایران و همه کشورهای اسلامی خاورمیانه بوده و شکی در آن نیست.
جنگ ۱۲ روزه و قدرت موشکی ایران درس بزرگی برای ما در تایید مسیر دفاعی خود و همچنین لزوم قوی تر شدن خود داشته و برای دشمنان هم عبرتی بود تا که ایران را با لبنان و فلسطین و یمن و سوریه و عراق همسنگ ندیده و قدرت بازدارندگی ما لمس کند.
اکنون ما در یک دو راهی تاریخی قرار داریم، راهی به سوی ماندن و ماندگار شدن در آینده و راهی به سوی تن دادن به فروپاشی اجتماعی، سیاسی و ژئوپولوتیک و در نهایت نیستی ایرانی در قواره ایران...
رهبر معظم انقلاب ( حفظه الله ) بدرستی فرمودند که ما باید قوی باشیم.
قوی از هر نظر، تا که از گزند ناحظان در امان باشیم.
خطابم به کسانی است که این روزها گوشه چشمی به لبخند های کذایی معاندین و وعده های روباه مکار و فریب های گرگ قصه بزبز قندی دارند.
باید بدانید که تاریخ ثابت کرده است، هر کشوری که مورد تهاجم و جنگ آمریکا قرار گرفته تا دهه ها روی آرامش به خود ندیده و سالها درگیر جنگ داخلی، ناامنی و عقب افتادگی توسعه و... بوده و دهه ها درگیر ناآرامی و بی ثباتی بوده اند.
لذا همه مردم عزیز ایران اسلامی را از هر قوم و مذهبی، از هر فکر و سلیقه ای، ضمن درک شرایط سخت اقتصادی حاکم بر جامعه، تنگناهای معیشتی و فشارهای روانی موجود، به درک حساسیت امروز و بزنگاه تاریخی فعلی توصیه می کنم.
و البته به دولت محترم هم تاکید می کنم که قدر نجابت این مردم را بداند و در اسرع وقت از معضلات و مشکلات اقتصادی گره گشایی کند، مجالی برای درنگ و جایی برای اهمال نیست.
وحدت گوهر گرانبهایی است که به آسانی بدست نیامده و نباید آنرا به آسانی از دست داد.
انتهای پیام/
نظر شما