به گزارش خبرنگار خبرگزاری حوزه در شیراز، پانزدهم مهرماه فرامی‌رسد، روزی که باید در برابر عظمت روستا، مهد آرامش و تولیدکننده نان این سرزمین، سر تعظیم فرود آوریم و به احترام ایستادگی مردمان عشایر، که میراث‌دار اصالت کوچ و پیوند ناگسستنی با طبیعت‌اند، بایستیم. این روز، جشن نام دارد، اما امروز، این جشن با طعم اندوهی کهنه همراه است.

ما روز روستا و عشایر را جشن می‌گیریم، اما چگونه می‌توانیم شادی کنیم وقتی صدای حمایت‌گر اصلی این جامعه، یعنی سازمان امور عشایر، خاموش شده است؟
حذف ساختار متولی، نه تنها یک تغییر اداری، بلکه یک شکاف در اعتماد است. این انحلال، همچون جریانی است که ریشه درختان قدیمی را تهدید می‌کند؛ گویی روز ملی روستا بدون تکیه‌گاه عشایر، تنها نامی زیبا اما فاقد معنای عمیق خود شده است.

ای روستاییان صبور و ای عشایر مقاوم! ما به یاد داریم که سفره‌هایتان خالی نمانده و قلب‌هایتان از مهر لبریز بوده است. امید است که این روز یادآور این حقیقت تلخ باشد که روستا بدون عشایر، نیمه‌جان است و عشایر بدون پشتوانه، تنها می‌مانند.

تا زمانی که صدای نان‌آوران واقعی کشور از دیوان‌سالاری شنیده نشود، این روز ملی، روزی برای یادآوری آنچه از دست داده‌ایم نیز خواهد بود.
پاینده باد اصالت و استقامت شما.
حجت الاسلام یحیی پروین قشقایی
مدیر موکب عشایری حضرت ابوالفضل العباس(ع) قشقایی های ایران
نخستین موکب عشایری ایران