به گزارش خبرگزاری حوزه؛ حجت الاسلام و المسلمین سیدحسین مومنی در مراسم شام شهادت حضرت زهرا(س) که در مسجد مقدس جمکران برگزار شد بیان کرد: پس از رحلت پیامبر اعظم(ص)، بر دو محور اساسی از گریهها و اندوههای حضرت زهرا(س) تأکید شده است؛ اندوهی که نه صرفاً عاطفی، بلکه حامل پیامی عمیق برای امت اسلامی بوده است.
وی ادامه داد: پس از رحلت نبی مکرم اسلام(ص)، حضرت فاطمه زهرا(س) بهصورت مستمر در سوگ پدر بزرگوارشان اشک میریختند و در میان اهل مدینه به عنوان یکی از «بکّائین» شناخته شدند. این گریهها تنها نشانه اندوه نبود، بلکه زهرای مرضیه(س) میخواستند با این ابراز اندوه، مردم را متوجه عظمت مصیبتی کنند که با فقدان پیامبر رحمت، بر امت اسلامی نازل شده است. آن حضرت بارها بر مزار پیامبر(ص) حضور یافتند. استمرار گریههای حضرت، مردم غافل مدینه را به یاد نعمتی میانداخت که از دست داده بودند.
گریه برای مظلومیت امام علی(ع)
کارشناس مذهبی در ادامه بیان داشت: دومین علت اندوه و اشکهای حضرت زهرا(س)، غربت و مظلومیت امام علی(ع) و غفلت مردم از امام زمان خویش بود. حضرت با گریهها و اقدامات عملی خویش، میکوشیدند امت اسلام را از شکستن عهد غدیر و دوری از ولایت آگاه کنند. زهرای مرضیه(س) دردمندانه مینگریستند که چگونه بیعتی که مردم در روز غدیر با پیامبر(ص) بسته بودند، به فراموشی سپرده شد و امام علی(ع) در تنهایی و مظلومیت قرار گرفت.
فاطمیه؛ درسی برای امروز امت
کارشناس مذهبی اشاره داشت: فاطمیه تنها یادآور مصیبت نیست، بلکه مکتبی برای بیداری، شناخت مسئولیت و دفاع از ولایت است. امروز نیز، همانگونه که حضرت زهرا(س) دغدغه دین و امامت را داشتند، امت اسلامی باید با الهام از سیره ایشان، پاسدار ارزشهای نبوی و علوی باشد.
هشدار درباره غفلت و سهلانگاری مسئولان
استاد حوزه های علمیه اظهار داشت: امروز نیز ممکن است جلوههایی از «غربت امام» وجود دارد، وقتی که مکانها و مناسبتهای مقدس به عرصههایی برای تجاریسازی یا اشاعه رفتارهایی تبدیل میشوند که با ارزشهای دین ناسازگارند.
حجت الاسلام والمسلمین مومنی در ادامه مطرح کرد: پیام اصلیِ این نقلها روشن است: فاطمیه صرفاً نوحه و عزاداری نیست، بلکه درسی است برای هشیاری عمومی، پاسداری از ولایت و اقدام عملی در برابر هرگونه غفلت یا تضعیفِ جایگاه امام. گریه و بکاءِ حضرت زهرا(س) هم خبر از عمق مصیبت داشت و هم دعوت به عمل دارد.
وی خاطرنشان کرد: روایات و وصیتنامهٔ مکتوب فاطمه زهرا(س) تنها شرح یک مصیبت نیست بلکه درسی است از اخلاص، وفاداری و دفاع از حق تا آخرین لحظه. در متنِ وصیت، عشق به علی(ع)، سفارش به امانتداری فرزندان، و سوگندهای عاشقانه به خدای واحد، همه در کنار هم تصویری از ایمان، صبر و مظلومیت بانوی اسلام ترسیم میکنند. فاطمیه، بر اساس این وصایا، نه فقط مجلس سوگواری، بلکه تجدید میثاقی است میان امت و ولایت.
انتهای پیام/
نظر شما