به گزارش خبرگزاری حوزه از تهران، آیین اهدای نشان و لوح سپاس «پارسیجان» امروز ۱۸ آبان در سالن صفارزاده حوزه هنری با حضور ناصر فیض، مدیر دفتر پاسداشت زبان فارسی حوزه هنری، میلاد عرفانپور، مدیر مرکز آفرینشهای ادبی حوزه هنری، علی داوودی، مدیر دفتر شعر، علی بزرگی، خلبان، و شهریار ازهاریانفر، همبنیانگذار بازی «آمیرزا» برگزار شد.
در ابتدای این مراسم، ناصر فیض با اشاره به اهمیت پاسداشت زبان فارسی اظهار کرد: زبان فارسی نه تنها وسیلهای برای ارتباط، بلکه حامل ارزشهای دینی، اخلاقی و فرهنگی ماست. هر کلمهای که بر زبان میآوریم و هر متنی که مینویسیم، در حقیقت پاسداری از میراث الهی و فرهنگی این سرزمین است. اگر روزی زبان فارسی دچار فرسایش شود، علاوه بر آسیب به هویت ملی، بخشی از پیوند ما با آموزههای دینی و فرهنگ اسلامی نیز تضعیف خواهد شد. تاریخ ایران نمونهای روشن از تلاش عالمان و ادبدوستانی است که با نیت خالص، زبان فارسی را زنده نگه داشتند و امروز ما نیز وظیفه داریم این مسیر را ادامه دهیم.
وی افزود: وظیفه صیانت از زبان فارسی صرفاً بر دوش نهادهای رسمی نیست، بلکه هر ایرانی، چه دانشآموز، معلم، مدیر، هنرمند یا خلبان، باید خود را نگهبان این میراث بداند و در گفتار و نوشتار دقت و اهتمام داشته باشد. توجه به زبان مادری، در حقیقت پاسداری از هویت دینی و فرهنگی ملت است و هر اقدام خالصانه در این مسیر نزد خداوند اجر عظیمی دارد.
فیض درباره جایگاه نشان «پارسیجان» توضیح داد: این نشان با هدف تقدیر از کنشگران عرصه زبان فارسی و ترویج فرهنگ زبان و ادب ایجاد شده است. هر ماه سه چهره یا اقدام مؤثر در پاسداشت زبان معرفی و تجلیل میشوند. این افراد از طیف وسیعی انتخاب میشوند؛ از معلمان ادبیات و هنرمندان گرفته تا فعالان رسانهای، خلبانان و رستورانداران. این برنامه تأکیدی است بر این نکته که پاسداشت زبان، یک وظیفه اخلاقی و حتی دینی است و نه فقط یک مسئولیت رسمی.
وی ادامه داد: در مسیر انتخاب برگزیدگان اصل بر شناسایی افرادی است که زبان فارسی جزو دغدغههای اصلی آنها باشد. بسیاری نهادها و افراد ادعا میکنند که به زبان فارسی توجه دارند، اما ارزش واقعی آنجاست که فرد یا گروهی بدون وظیفه رسمی، حتی در حرفهای که ارتباط مستقیمی با زبان ندارد، با ابتکار و خلاقیت برای ترویج زبان گام بردارد. این افراد الگویی زندهاند که نشان میدهند دغدغهمندی واقعی چگونه میتواند به عمل و اثرگذاری تبدیل شود.
فیض همچنین به غنای تاریخی زبان فارسی اشاره کرد و گفت: زبان فارسی یکی از زبانهای کهن و زنده جهان است که در طول بیش از هزار سال، ثبات ساختاری خود را حفظ کرده است. نسل امروز همچنان میتواند با متون شاهنامه و دیگر آثار فاخر ارتباط مستقیم برقرار کند و این استمرار تاریخی مسئولیت ما را سنگینتر میکند. زبان فارسی، گنجینهای عظیم از متون دینی، تاریخی و ادبی است و پاسداری از آن نه تنها یک وظیفه ملی بلکه یک تکلیف دینی است.
در ادامه، میلاد عرفانپور، مدیر مرکز آفرینشهای ادبی حوزه هنری، با بیان اینکه پاسداشت زبان فارسی ریشه در آموزههای دینی و اخلاقی دارد، اظهار کرد: زبان فارسی به عنوان ابزار انتقال فرهنگ، ادب و اخلاق، مسئولیت انسانها را در برابر جامعه و خداوند دوچندان میکند. هر واژه صحیح و هر متن ادبی که نگارش میشود، نه تنها پیام فرهنگی بلکه ارزشهای اخلاقی و دینی را منتقل میکند و نشان میدهد چگونه فرهنگ و دیانت میتوانند در کنار هم، جامعه را ارتقا دهند. نشان «پارسیجان» به افراد و گروههایی تعلق میگیرد که در مسیر پاسداشت زبان فارسی با خلاقیت و نیت خالص تلاش میکنند. این افراد با اقدام خود، الگویی روشن برای دیگران ایجاد میکنند و نشان میدهند که دغدغهمندی فرهنگی و دینی چگونه به عمل ملموس تبدیل میشود.
مدیر مرکز آفرینشهای ادبی حوزه هنری، با بیان اینکه پاسداشت زبان فارسی ریشه در آموزههای دینی و اخلاقی دارد، گفت: زبان فارسی به عنوان ابزار انتقال فرهنگ، ادب و اخلاق، مسئولیت انسانها را در برابر جامعه و خداوند دوچندان میکند. هر واژه صحیح و هر متن ادبی که نگارش میشود، نه تنها پیام فرهنگی بلکه ارزشهای اخلاقی و دینی را منتقل میکند و نشان میدهد چگونه فرهنگ و دیانت میتوانند در کنار هم، جامعه را ارتقا دهند.
وی ادامه داد: نشان «پارسیجان» به افراد و گروههایی تعلق میگیرد که در مسیر پاسداشت زبان فارسی با خلاقیت و نیت خالص تلاش میکنند. این افراد با اقدام خود، الگویی روشن برای دیگران ایجاد میکنند و نشان میدهند که دغدغهمندی فرهنگی و دینی چگونه به عمل ملموس تبدیل میشود.
عرفانپور سپس با اشاره به اهمیت نقش فرد در حفظ زبان گفت: هر فرد ایرانی، چه معلم باشد، چه هنرمند یا مدیر، وظیفه دارد خود را نگهبان این میراث بداند. در آموزههای دینی ما نیز بر اهمیت سخن درست و کلام سنجیده تأکید شده است و زبان به عنوان وسیلهای برای بیان حق و عدالت مطرح شده است. بنابراین پاسداری از زبان فارسی نه تنها یک مسئولیت فرهنگی بلکه یک تکلیف اخلاقی و دینی است. توجه به زبان مادری، در حقیقت پاسداری از هویت دینی و فرهنگی ملت است. هر کلمهای که به درستی ادا شود و هر متن ادبی که با دقت و ظرافت نگارش یابد، علاوه بر انتقال فرهنگ، نقشی تربیتی و اخلاقی نیز دارد. ما با پاسداشت زبان، هم میراث گذشتگان را زنده نگاه میداریم و هم بستری برای تربیت نسل آینده فراهم میکنیم.
وی درباره ضرورت حرکتهای مردمی و خودجوش در پاسداشت زبان تصریح کرد: تنها نهادهای رسمی نمیتوانند حافظ زبان باشند؛ هر حرکت فردی و جمعی که با نیت خالص برای ترویج زبان فارسی انجام شود، اثرگذاری بسیار بالایی دارد. این اقدامات در واقع بخشی از عبادت و خدمت به جامعه است و نشان میدهد چگونه تلاش فردی با انگیزه دینی میتواند به شکل گستردهای در جامعه تأثیر بگذارد.
عرفانپور در پایان سخنانش با اشاره به نقش زبان در پیوندهای فرهنگی و هویتی بیان کرد: زبان، ستون اصلی هویت ملی و فرهنگی ماست و ارتباطی مستقیم با مفاهیم دینی و ارزشهای اخلاقی دارد. پاسداشت زبان فارسی، پاسداشت فرهنگ، ادب، اخلاق و در نهایت پاسداشت هویت دینی ماست. هر گام در این مسیر، هر چند کوچک، اما ارزشمند است و نزد خداوند اجر و پاداشی عظیم دارد.
در بخش دیگری از مراسم، شهریار ازهاریانفر، همبنیانگذار بازی «آمیرزا»، با اشاره به سابقه فعالیت خود در حوزه بازیهای فرهنگی و کلمهمحور گفت: «فعالیت ما از سال ۱۳۸۳ آغاز شد و محور آثار همیشه فرهنگ و تاریخ ایران بوده است. از بازیهای تاریخی مانند روایت زندگی نادرشاه افشار، «لطفعلیخان زند» و «بازی شبگرد» تا تولید بازیهای کلمهمحور با عنوانهایی چون «باقلوا» و «آمیرزا»، همواره تلاش کردهایم که فرهنگ، ادب و زبان فارسی را به نسل جوان منتقل کنیم. در این مسیر، هیچ حمایت دولتی جدی نداشتهایم و تمام این تلاشها با سرمایه شخصی و عشق به فرهنگ ایران شکل گرفته است.»
وی افزود: صنعت بازیهای دیجیتال ظرفیت فوقالعادهای برای معرفی فرهنگ و ادبیات ایران دارد، اما متأسفانه کشور ما هنوز سیاستگذاری و حمایت جدی در این حوزه ندارد. کشورهایی مانند ترکیه و کره، با برنامهریزی و سرمایهگذاری، آثار فرهنگی خود را جهانی کردهاند و حتی بازیکنان و توسعهدهندگان خود را در عرصه بینالمللی مطرح کردهاند. ما هنوز با مشکلات اولیه اقتصادی، فقدان برنامه روشن و محدودیتهای ساختاری دستوپنجه نرم میکنیم.
ازهاریانفر همچنین درباره اهمیت اجتماعی و تربیتی بازیها توضیح داد: با بیش از ۳۲ میلیون بازیکن ایرانی، بازیهای کلمهمحور و فرهنگی میتوانند نقش تربیتی و اخلاقی مهمی ایفا کنند. این بازیها نه تنها مهارتهای زبانی و شناختی را ارتقا میدهند، بلکه با معرفی مفاهیم اخلاقی، تاریخی و فرهنگی، زمینهساز رشد فکری و دینی نسل جوان هستند. امیدواریم رویدادهایی مانند اهدای نشان «پارسیجان»، صدای فعالان این حوزه را به مسئولان برساند و نگاه حمایتی و راهبردی شکل گیرد»
در بخش پایانی، علی بزرگی، خلبان و دریافتکننده نشان «پارسیجان»، درباره تجربه استفاده از شعر فارسی در پیامهای پروازی توضیح داد: ایده استفاده از شعر فارسی از آنجا شکل گرفت که میخواستم پیامهای پروازی برای مسافران تأثیرگذار باشد و چه چیزی بهتر از زبان و ادب فارسی؟ شعر فارسی علاوه بر زیبایی، میتواند آرامشبخش باشد و حتی لحظاتی که مسافران دچار اضطراب پرواز هستند، ذهن آنان را آرام کند. در لحظهای که ارتباط مستقیم تنها از طریق صداست، زبان فارسی نقش پیونددهنده و الهامبخش را ایفا میکند.
وی در خاتمه گزارش تصریح کرد: بازخوردهای دریافتی بسیار دلگرمکننده بوده و انگیزهای تازه برای ادامه مسیر ایجاد کرده است. یکی از زیباترین واکنشها مربوط به یکی از هموطنان سیستان و بلوچستان بود که شعری بداهه در ستایش این تلاش سرود. این تجربه نشان داد که حتی یک اقدام کوچک میتواند حس ادبی و فرهنگی افراد را بیدار کند و نقش تربیتی و اخلاقی زبان را برجسته سازد.
در پایان مراسم، از شهریار ازهاریانفر و علی بزرگی تجلیل شد و نشان «پارسیجان» به آنها اهدا شد. مراسم تأکیدی بود بر ضرورت پاسداشت زبان فارسی به عنوان یک مسئولیت دینی، فرهنگی و اخلاقی و یادآور اهمیت توجه همگانی به این میراث ارزشمند ملی.
انتهای پیام
نظر شما