به گزارش خبرگزاری حوزه، در فاصله زمانی میان بعثت پیامبران بزرگ، این پرسش مهم مطرح میشود که هدایت بشر در غیاب پیامبر چگونه استمرار یافته و چه کسانی مسئول راهنمایی مردم بودهاند.
«قبل از پیامبر اکرم(ص)، چه کسی نبی و پیامبر بود؟»
«در دوران فترت که پیامبر نبود، هدایت مردم بر عهده چه کسی بود؟»
پیامبری که پیش از پیامبر اکرم صلیالله علیه و آله وسلم به رسالت برانگیخته شد، حضرت عیسی مسیح(ع) بود. این دو پیامبر بزرگ فاصله زمانی قابل توجهی با یکدیگر داشتند.
این پرسش مهم مطرح میشود که در این مدت طولانی، حجت خدا بر روی زمین چه کسانی بودند و چه کسی مسئولیت هدایت مردم را بر عهده داشت؟
در پاسخ به این سوال، روایاتی وجود دارد که از شخصی به نام خالد بن سنان عبسی یاد میکنند. این مطلب در کتاب بحارالانوار آمده است که او ممکن است در آن دوران حجت خدا بوده باشد.
البته باید توجه داشت که این موضوع بر فرض صحت روایت مطرح است، زیرا در میان روایات اختلاف نظر وجود دارد.
برخی روایات او را به عنوان نبی یا حجت خدا میشناسند، در حالی که روایات دیگری این نقش را برای او تأیید نمیکنند و او را نبی نمیدانند.
اما فراتر از بحث درباره یک شخص خاص، اصل مهم و بنیادینی که قرآن کریم به روشنی بیان میکند این است که خداوند هرگز هیچ قومی را بدون راهنما و هادی رها نکرده است.
در سوره فاطر، آیه ۲۴ میخوانیم: «وَإِن مِن أُمَّةٍ إِلَّا خَلَا فِیهَا نَذِیرٌ»؛ هیچ امتی نیست مگر اینکه در گذشته انذارکننده و بیمدهندهای در میان آنها بوده است.
این آیه نشان میدهد که خداوند متعال برای همه مردم در همه دوران، راهنمایانی فرستاده تا آنها را به سوی حق و حقیقت هدایت کنند.
بر اساس این اعتقاد و طبق آنچه در متون دینی ما آمده، اوصیای حضرت مسیح(ع) این مسئولیت بزرگ را بر عهده داشتند. این اوصیا نسل اندر نسل و نسلی پس از نسل دیگر، وجود داشتند و تا زمان ظهور و بعثت پیامبر خاتم حضرت محمد(ص)، عهدهدار هدایت و راهنمایی مردم بودند.
آنها میراثدار تعالیم حضرت عیسی(ع) بودند و وظیفه داشتند که دین الهی را زنده نگه دارند و مردم را از گمراهی بازدارند.
این نکته بسیار مهم است که بدانیم خداوند بر اساس حکمت و رحمت بیپایان خود، هرگز بشر را بدون حجت و راهنما رها نمیکند. حتی در دورانهایی که پیامبر جدیدی بعثت نشده، باز هم افرادی وجود داشتند که وارثان علم و تعالیم پیامبران پیشین بودند و مأموریت داشتند تا مردم را به سوی خدا و راه راست فرا بخوانند.
این سنت الهی تضمین میکند که هیچ انسانی نمیتواند بگوید که بیخبر مانده یا راهنمایی نداشته است.
پینوشت:
۱. بحار الانوار، جلد ۱۴، صفحه ۴۴۸، باب ۳۰
۲. سوره فاطر، آیه ۲۴
منبع:ویکی فقه و حوزه نت
نظر شما