حجت الاسلام مجتبی خندان از اساتید حوزه علمیه در گفت وگو با خبرنگار خبرگزاری حوزه در ساری با اشاره به فرا رسیدن 27 جمادی الثانی، سالروز شهادت امامزاده علی بن محمد باقر(ع) به بررسی ابعاد مختلف زندگی، هجرت تاریخی و شهادت این امامزاده پرداخت.
پژوهشگر تاریخ اسلام و سیره اهل بیت (ع) با اشاره به پیشینه تاریخی حضور سادات و اولاد ائمه اطهار(ع) در ایران، اظهار داشت: پیش از ورود مبارک حضرت علی بن موسی الرضا (ع) به ایران در اوایل قرن سوم هجری، شاهد هجرت های مهم و تأثیرگذاری از سوی برخی امام زادگان و اصحاب بزرگوار اهل بیت (ع) به سرزمین های ایرانی هستیم. این هجرت ها، اغلب در پاسخ به درخواست های مکرر و علاقه قلبی شیعیان و محبان اهل بیت (ع) در مناطق مختلف ایران صورت می گرفت.
وی افزود: یکی از این شخصیت های والاقدر، حضرت علی بن محمد باقر (ع)، فرزند بلاواسطه و بزرگوار حضرت امام محمد باقر (ع)، پنجمین اختر تابناک امامت و ولایت است. این بزرگوار که با کنیه «ابوالحسن» و لقب های «طاهر» و مشهورتر از همه «سلطان علی» شناخته می شود، از مادری ام ولد (کنیز زادهی آزادشده) متولد شد. شیخ مفید (ره) در کتاب ارزشمند «الارشاد» نیز ایشان را در شمار هفت فرزند ذکور امام باقر (ع) نام برده است.
استاد حوزه علمیه به علل و جزئیات هجرت تاریخی این امامزاده جلیل القدر اشاره کرد و گفت: بنا بر اسناد و گزارش های معتبر تاریخی، در سال ۱۱۳ هجری قمری، اهالی متدین و شیعه دو منطقه «چهل حِصْران» (یا چهل حصار) و «فین» کاشان، با ارسال نمایندگانی به مدینه منوره، از حضرت امام محمد باقر (ع) درخواست کردند تا یکی از فرزندان یا بستگان خویش را برای ارشاد و هدایت مردم آن سامان به ایران اعزام فرمایند. امام باقر (ع) نیز در پاسخ به این درخواست صمیمانه، فرزند برومند خویش، علی (ع)، را مأمور این سفر مهم و رسالت عظیم تبلیغی کردند.
حجت الاسلام خندان مدت زمان فعالیت تبلیغی ایشان را سه سال ذکر کرده و افزود: حضرت علی بن محمد باقر (ع) به مدت سه سال تمام در منطقه کاشان و نواحی اطراف به اقامه نماز جماعت، تعلیم معارف ناب اسلامی، تبیین احکام و گسترش فرهنگ اصیل شیعی اهتمام ورزیدند. حضور ایشان موجب نشاط دینی و انسجام بیشتر جامعهی شیعه در آن منطقه گردید.
وی اظهار داشت: متأسفانه این حرکت موفقیت آمیز و رشد تشیع، خشم حاکمان ستمگر بنی امیه را که در اصفهان و مناطق مرکزی ایران حکمرانی داشتند، برانگیخت. سرانجام در سال ۱۱۶ هجری قمری، نیروهای نظامی حکومت اموی به منطقه یورش برده و حضرت سلطان علی (ع) را به همراه جمعی از یاران وفادار و شیعیان محلی، در یک نبرد نابرابر به شهادت رساندند. پیکر مطهر ایشان و شهدای همراه، با احترام و عزت توسط مردم مؤمن، در محلی که امروز به نام «مشهد اردهال» شناخته می شود، به خاک سپرده شد.
کارشناس مذهبی با تأکید بر اهمیت زیارتگاه اردهال خاطرنشان کرد: حرم مطهر سلطان علی (ع) در مشهد اردهال، امروزه یکی از مهمترین و مورد احترام ترین زیارتگاه های شیعیان در مرکز ایران است. این مکان، نه تنها یک بقعه، بلکه نماد مبارزه، شهادت و استمرار خط اهل بیت (ع) در این سرزمین است. در جوار ضریح مطهر، سردابی تاریخی وجود دارد که بنابر باور محلی، یادگار همان واقعه شهادت بوده و گفته می شود پیکرهای برخی شهدای همراه، در آن محل باقی مانده است.»
حجت الاسلام خندان به مراسم مشهور «قالیشویان» پرداخت و تصریح کرد: همه ساله در دومین جمعه ماه مهرماه، مراسم با عظمت و پرشکوه «قالیشویان» در مشهد اردهال برگزار می شود. این مراسم، در حقیقت یک نماد بزرگ آیینی است که هم شهادت غم انگیز آن امامزاده والامقام را یادآوری می کند و هم پیوند ناگسستنی مردم این دیار با خاندان عصمت و طهارت (ع) را به نمایش می گذارد. در این مراسم، با نوحه خوانی، عزاداری و شستشوی نمادین یک قالی، حماسه ایثار و فداکاری تجدید می شود.
وی با تجلیل از مقام شامخ این شهید والامقام، تصریح کرد: حضرت سلطان علی بن محمد باقر (ع)، اسوه مجاهدت، اخلاص و تبلیغ دین بود. هجرت و شهادت ایشان، حلقه ای درخشان در زنجیره گسترش تشیع راستین در ایران است. بی تردید، راه پرچمدارانی چون او، با استمرار مکتب اهل بیت (ع) و پاسداری از ارزش های دینی، همواره زنده و جاویدان خواهد بود. روحش شاد و راهش پررهرو باد.
انتهای پیام/
نظر شما