خبرگزاری حوزه | در دعایی روحبخش، امام سجاد علیهالسلام از خداوند متعال اینگونه طلب میکند:
«وَ اجْعَلْ تَقْوَاکَ مِنَ الدُّنْیَا زَادِی وَ إِلَی رَحْمَتِکَ رِحْلَتِی وَ فِی مَرْضَاتِکَ مَدْخَلِی.» (صحیفه سجادیه، دعای بیست و یکم)
ای خداوند، چنان کن که در این جهان، پرهیزکاری، رهتوشه من باشد و مقصد من در این سفر، رسیدن به رحمت تو باشد و خشنودی تو، سرای من باشد.
شرح:
این کلام نورانی، تصویری از سفر معنوی انسان است؛ سفری که آغازش «تقوا»، مسیرش «رحمت»، و پایانش «رضوان الهی» است.
شروع این مسیر، با بهترینِ توشههاست. زاد و توشهای به نام تقوا؛ همان نورانیتی که مزیّنشدن به آن، انسان را از گمراهیهای دنیا مصون میدارد و او را آماده پذیرش و دریافت رحمت واسعه الهی میکند.
چنانچه قرآن کریم میفرماید:
«وَتَزَوَّدُوا فَإِنَّ خَیْرَ الزَّادِ التَّقْوَی.» (بقره/ ۱۹۷)
و زاد و توشه تهیه کنید، که بهترین زاد و توشه، پرهیزکاری است.
لازم به ذکر است که تقوا، حصار نیست که انسان را محدود کند، بلکه نظامی از آگاهی و انتخاب است. فرد متّقی از روی ترس عمل نمیکند، بلکه بر پایه شناختش از خیر و شر تصمیم میگیرد.
در واقع، تقوا برای انسان، آزادیِ واقعی میآفریند، زیرا او را از بردگیِ خواهشها و فشارهای بیرونی، رهایی میبخشد.
قرآن کریم به این حقیقت، اینگونه اشاره میکند:
«یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِنْ تَتَّقُوا اللَّهَ یَجْعَلْ لَکُمْ فُرْقَانًا.» (انفال/ 29)
ای کسانی که ایمان آوردهاید! اگر از (مخالفت فرمان) خدا بپرهیزید، برای شما وسیلهای جهت جداساختن حق از باطل قرارمیدهد.
در آیهای دیگر میفرماید:
«وَمَنْ یَتَّقِ اللَّهَ یَجْعَلْ لَهُ مِنْ أَمْرِهِ یُسْرًا.» (طلاق/ 4)
و هر کس تقوای الهی پیشه کند، خداوند کار را بر او آسان میسازد.
بنابراین برای عبور از مسیر رحمت الهی و سرانجام، رسیدن به منزل مقصود - که همان رضوان الهی است – باید مزیّن به تقوا شد.
«ومن الله التّوفیق.»
تهیه شده در سرویس علمی-فرهنگی خبرگزاری حوزه
نظر شما