به گزارش مرکز خبر حوزه، حجت الاسلام والمسلمین سید رضا مودب، در نشست تخصصی اختصاصات تفاسیر شیعه که به همت مرکز تخصصی شیعه‌شناسی حوزه برگزار شد، با اشاره به ویژگی‌‌های تفاسیر شیعه اظهارداشت: دوری از ورود به اختلاف قرائات از جمله اختصاصات تفاسیر شیعی است.
وی افزود: عدم اعتقاد به «نسخ التلاوة» از دیگر اختصاصات تفاسیر شیعی می‌باشد، چون اعتقاد به این مسئله که در تلاوت قرآن کریم نسخ ایجاد شده، به تحریف قرآن می‌انجامد و شیعه هرگز تحریف قرآن کریم را قبول ندارد.
عضو هیئت علمی مرکز تخصصی شیعه‌شناسی ادامه داد: یکی دیگر از اختصاصات تفاسیر شیعه اعتقاد به تفسیر کامل قرآن توسط پیامبر اکرم (ص) است، شیعه معتقد است قرآن کریم به صورت کامل توسط پیامبر تفسیر شده و این تفسیر دست به دست از طریق ائمه(ع) به شیعیان رسیده است.
* ائمه اطهار(ع) مفسران واقعی قرآن
مدیر انجمن قرآن پژوهی حوزه بیان داشت: اعتقاد بر اعتبار تفسیر اثری امامان معصوم(ع) از دیگر اختصاصات تفسیر شیعه است، علمای بزرگ تفسیر شیعه معتقد هستند، مفسران واقعی قرآن کریم، ائمه اطهار(ع) می‌باشند.
کارشناس علوم قرآن با اشاره به آغاز تفسیر قرآن کریم اظهارداشت: تفسیر قرآن با نزول قرآن و توسط پیامبر(ص) انجام شده ولی اوج آن از قرن 4 و 5 در زمان شیخ طوسی بوده و بعد از یک دوره افول در قرون 6 تا 10 دوباره در قرن 11 به اوج خود رسیده است.
* بیش از 2 هزار تفسیر شیعی
وی عنوان کرد: امروز نزدیک 15 قرن از نزول قرآن کریم می‌گذرد و بیش از 2 هزار تفسیر کامل و غیر کامل قرآن کریم توسط علمای بزرگ شیعه نوشته شده است، البته آمار دقیقی در این زمینه وجود ندارد ولی 1500 تفسیر دارای نام و نشانی و عنوان است که به طور قطعی می‌توان به عنوان تفسیر به آنها مراجعه کرد.
حجت الاسلام والمسلمین مودب با اشاره به دوران اوج تفسیر نویسی در تاریخ شیعه بیان داشت: قرن 11 که مصادف با دوره صفویه است، بزرگانی مانند فیض کاشانی، بحرانی، هویزی به نوشتن تفسیر پرداختند و توسط تفسیر مفسرانی فرات، عیاشی و قمی به نقطه اوج خود رسید.
وی ادامه داد: تفسیر شیخ طوسی در قرن 5 و تفسیر طبرسی و مجمع البیان و رواندی، ابن شهر آشوب و ابوالفتوح رازی و جوامع الجامع نیز از تفاسیر معتبر شیعی محسوب می‌شوند که هر یک دارای سبک و سیاق ویژه است و هرگز تکراری نبوده و نیست.
این کارشناس علوم قرآنی و تفسیر در پایان خاطرنشان کرد: در قرن 14 دوباره تفسیر شیعه به اوج خود رسید، بزگانی چون عاملی، آلاالرحمان، نهاوندی، شهیدی و میرداماد تفاسیر قرن 14 را رونق دادند و در قرن 15 این مسیر همچنان در اوج قرار دارد و تفاسیری همچون المیزان، جامع، فرقان و نمونه در این راستا بی تاثیر نبودند.
