فضیلت ماه رمضان
قال رسول الله (صلى الله علیه و آله)
ان ابواب السماء تفتح فى اول لیلة من شهر رمضان و لا تغلق الى آخر لیلة منه
رسول خدا (صلى الله علیه و آله) فرمود:
درهاى آسمان در اولین شب ماه رمضان گشوده مىشود و تا آخرین شب آن بسته نخواهد شد.
بحار الانوار، ج 93، ص 344
باران رحمت و مغفرتی که در ماه میهمانی خدا باریدن گرفته تا آخرین لحظه بر سر بندگان مومن حضرت حق تداوم خواهد داشت و تا واپسین آن، آنها را دربرخواهد داشت.
ماه رمضان ماه رحمت خاصه الهی است چه اینکه خداوند همیشه و هماره به رحمانیت و رحیمیت با بندگانش رفتار می کند اما این ماه منیر و سراج مستنیر وجه ممتازی از توجه و عنایت حق تعالی را نسبت به ابنای بشر به ظهور و بروز می رساند.
امتیازی که در این ماه به هر شکل و شیوه ای ظهور می کند و لحظات سرشاری را برای اهلش فراهم می سازد.
از خواب مومن روزه دار که ثواب تسبیح را دارد تا خواندن یک آیه از قرآن که اجر ختم کتاب مقدس را داراست و یا افطاری دادن با یک خرما که انسان را به جزایی عظیم در بهشت برین رهنمون می سازد و... و همینطور سایر فیوضات و کرامات و برکات بی‌نظیر و بی بدیل این ماه که چونان هاله ای از نور مقدس معنویت بندگان خدا را دربرمی گیرد و آنان را راهی بهشت عبودیت و یاد و نام خدا می گرداند.
آری همین ویژگی ها و خاصیتهای ممتاز و یگانه ماه میهمانی خداست که موجب می شود حضرت رسول خدا (صلى الله علیه و آله) درباره اش بفرمایند درهاى آسمان در اولین شب ماه رمضان گشوده مىشود و تا آخرین شب آن بسته نخواهد شد.
و این امتداد، رمز رحمت و محبت است و امید حضرت رب به بازگشت انسان و زانو زدن در آستان ملک پاسبان ملکوت.
ماه رمضان از همه جهات و با همه لحظات ماه مه پیکر و بهشتی و معطر و مصفایی است به سان دریایی از زلالی و برکت و نعمت.
از نزول قرآن و بهار کتاب آسمانی حق تا عنوان و حقیقت میهمانی خدا، از برکت اعمال تا ادنی مناسبتی که انسان با خدا برقرار می سازد و به تصاعد عنایت الهی تبدیل به کوهی از زیبایی و رفعت و عروج معنوی بنده می شود.
حقا که چه بزرگ و پرمنزلت و مهربان است این ماه عزیز که لحظه لحظه اش همه زیبایی و آرامش و امید و عشق و غفران و وصل است.
آری؛ باران رحمت و مغفرتی که در ماه میهمانی خدا باریدن گرفته تا آخرین لحظه بر سر بندگان مومن حضرت حق تداوم خواهد داشت و تا واپسین آن، آنها را دربرخواهد داشت.
اگر در این لحظه ها، درهای آسمان باز و رحمت و عنایت حق به جمیع صفات و اشکال، به تجلی است پس چرا با توجه و تنبهی درخور، سهممان را از این همه زیبایی و لطافت و عاطفه و محبت و عشق و امید نگیریم؟
چرا در خوان کرامت حضرت احدیت و بر سر سفره معنویت برای یک سال آینده مان توشه برنداریم؟
چرا در این اعتلا و تلألو زیبا، آسمانی نشویم و خود را از قید و بند تن و جهان دنی رهایی ندهیم؟
و رمضان با این همه سرشاری و رحمت، نماد و نموداری از توجه حضرت حق به همه بندگانش است.
و جلوه این باران رحمت که بر همه می بارد هم در یکرنگی و برادری و همدلی زیبایی است که میان همه ما جیره خواران خوان پرکرامت الهی در این ماه رحمانی شکل می گیرد.
آری؛ انسانها در پیشگاه خداوند هستی یکسانند مگر به محک تقوا که «ان اکرمکم عند الله اتقیکم».
این یکسانی و یکرنگی و برابری و برادری یکی از آموزه های وحیانی و معارف دینی در همه ادیان الهی است و در دین اسلام هم که کاملترین و خاتم دینهای عالم است این آموزه اخلاقی و معرفتی جایگاه و پایگاه خطیر و مهمی دارد.
امید آنکه در اندک فرصت غنیمت باقیمانده از ماه رمضان، که خود بسیار و بشکوه و بینهایت است، موقعیتی فراهم آید تا در دریای معارف ناب و زلال و تابناکش غوطه ور شویم و درس های آدمیت و آموزه های انسانیت حقیقی را در تجلیگاه عبودیت حق دریابیم و در زندگی خویش بکار بندیم تا هرچه بیشتر و بهتر به مرتبت رحمت الهی نائل شویم.
آری رسول عشق فرمود درهاى آسمان در اولین شب ماه رمضان گشوده مىشود و تا آخرین شب آن بسته نخواهد شد.
این درهای مرحمت و باران ریز، باز است و ندا می دهد هر بنده رنجور و گرفتار را تا به جانب بالا بنگرد و آسمانی شود.
و ما آسمانی می شویم و اهل رحمت، اگر فقط گاهی به آسمان نگاه کنیم...!
آمین یا رب العالمین!
