به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری «حوزه»، حجت الاسلام والمسلمین بحرینی مدیر مرکز تعلیمات اسلامی واشنگتن طی یادداشتی با عنوان "نقابداری بشر امروزی" ابراز داشت: « در دنیایی زندگی می کنیم که انسان با پیچیدگی های زندگی ماشینی کم کم با هدف اصلی خویش که رسیدن به اوج انسانیت یعنی همان خلیفه الهی است، فاصله بیشتری گرفته و از راه انسانیت بیرون آمده. اغلب دانش ها و تحقیقات بشری بعد مادی او را نشانه رفته و نسبت به جان و روح و روان او کوتاهی بزرگی صورت گرفته است.
آیا به موازات توسعه مادی، پیشرفت معنوی داشته ایم؟!
درباره دنیای مدرن امروز با همه توسعه مادی که داشته و عقل معاش آن در حد اعلا به کار گرفته شده - و هرروز فصل نوینی از اختراعات و ابتکارات را به نمایش گذاشته - آیا می توان گفت که به موازات آن در بعد آدم شدن انسان پیشرفتی حاصل شده یا خیر؟ یکی از دردها و مریضی های مسری که هر روز بر روح و جان انسان امروزه تسلط بیشتری پیدا می‌کند، نقابداری بشر امروزی است، یا به تعبیر دیگر پوشیدن حقیقت درون خویش و رفتار تصنعی و ساختگی که به نوعی نمایشگری می کند.
انسان امروز، چهره واقعی اش را فراموش کرده است
انسان امروز باید از خود واقعی خارج شده و چهره واقعی خود را فراموش کرده و ماسک و نقابی روی حقیقت و واقعیت خود بپوشاند تا ارزشمند شود. بازیگری (نقابداری ) در چهره انسانی به عنوان هنر شناخته می‌شود؛ نقابداری تبدیل به ارزش شده و افراد از کوی و برزن نقابداری را می پسندند. مثل اینکه در دنیای امروز شرایط برای ارتباط آدم ها با آدم ها عوض شده و ارتباط نقاب ها با نقاب ها افزایش پیدا کرده است؛ فرصت از انسانها برای دیدن سیمای حقیقی یکدیگر گرفته شده و دید یکدیگر با نقاب جایگزین گردیده است.
زندگی تصنعی و گرفته شدن آرامش از انسانها
مثل اینکه فصل زندگی امروزی فصل نقابهاست و کسی بدون نقاب دیگری را نمی بیند. البته در این فصل از زندگی انسان خستگی مفرط پیدا نموده و به خاطر نقابها اعصاب به هم ریخته ای دارد . صبح که بیدار می شود، با نگرانی با کارهای متعدد مواجه می شود و آن آرامش گذشته زندگی انسانی در زندگی امروز کم رنگ شده است. هر روز با خبری نگران کننده از گوشه و کنار مواجه می شود. نقاب در همه شغل های مادی و معنوی تبدیل به ارزش شده حتی در حوزه دینی هم دنیای امروز پر از نقابداران گردیده . کسانی که دین خالص را عرضه کنند محدودند و به دلیل اینکه بی نقابند، جایگاه لازم را نداشته و مورد پسند نیستند. مثل اینکه پسندیدن فرد با روی واقعی ممکن نیست باید بازیگر(نقابدار) باشند همانند بازیگران هالیوود. جان آنها با رفتارهای ظاهری آنها تفاوت داشته باشد و زبان با دل یکی نباشد ، تا مقبول افتد . البته تاریخ انسانی مملو از نقابداران است، اما روزگار امروز به گونه دیگری است.
اگر پرده ی چهره انسان امروزی کنار رود حیاتی بدتر از وحش نمایان خواهد شد زیرا انسان وقتی که از خویش بیرون آمد و ماسکش را برداشت، می بیند از پرورش جانش غافل بوده و رسیدگی به نقابش در اولویت بوده و در این مسیر جان او گندیده است...»
