به گزارش خبرگزاری «حوزه»، ابراهیم متقی عصر امروز در همایش «تاثیر مذاکرات هسته ای بر روابط بین الملل»، در موسسه امام خمینی(ره) گفت:  در رژیم سابق، سازمان انرژی اتمی ماموریت پیدا کرد که روندهای غنی سازی اتمی را مد نظر قرار دهد و از طرفی بهره گیری از نیروگاه های برق هسته ای، بخشی از سیاست اقتصادی ایران شده بود و کشور تلاش داشت نیروگاه هسته ای را بسازد و بر اساس پلوتونیوم حاصل از آن به نوعی به موازنه با اسرائیل برسد.

وی افزود: پس از انقلاب و افزایش بحران های داخلی، مشکلات امنیتی بسیاری ایجاد شد؛ به همین دلیل بسیاری از تاسیسات هسته ای محدود شد؛ مرحله ای دیگر وجود داشت که دوران پس از جنگ تحمیلی بود؛ در این دوران، زمامداران کشور به این جمع بندی رسیدند که باید قابلیت های راهبردی خود را ارتقا دهند و این امر منجر به شرایطی شد که ما هم خرید تسلیحاتی از چین، کره شمالی و شوروی را در دستور کار قراردادیم و از طرفی صنایع دفاعی در زمان جنگ را بهینه سازی کنیم.

مدرس دانشگاه خاطرنشان کرد: از سال 1991 میلادی به بعد گروه های اسرائیلی در آمریکا در مرکز مطالعات واشنگتن با سازمان دهی خود بر این موضوع متمرکز بودند که در فضای کاهش قدرت عراق زمینه افزایش قدرت عراق بوجود می آید لذا مساله مهار دوجانبه از سال 1993 میلادی  مطرح شد.

عضو هیئت علمی دانشگاه تهران گفت: هر لابی اسرائیلی اتاق های فکر مربوط به خود دارد که بدون انتشار فکر،  نشریات و مقالات تخصصی و حتی احاطه و کنترل فضای اندیشه ای قادر نخواهند بود که بر محیط‌های علمی، فرهنگی، اجتماعی و ملی تاثیرگذار باشند.

وی افزود: یکی از بحث های آنها این بود که ایران تا دو سال دیگر به سلاح هسته ای دست پیدا می کند، در حالی که گزارش های سرویس های امنیتی آمریکا بر این مبنا بود که ایران تا سال ها چنین توانی را ندارند، لذا این گروه‌ها به دنبال ایجاد جنگی روانی علیه ایران داشتند بودند.

متقی بیان کرد: این روند تا سال آغازین قرن بیست و یک ادامه پیدا کرد تا اینکه گروه های محافظه کاربر سر کار آمدند و معتقد بودند که کشورها ممکن است در چارچوب اساسنامه آژانش انرژی اتمی بتوانند به سلاح هسته ای دست پیدا کنند؛ در این شرایط مهمترین بحثی که گروه های محافظه کار در آمریکا داشتند، این بود که باید شرایط سخت گیرانه تری اعمال کرد که باید نهادهای قانونی از قدرت نظارتی برخورداتر باشند.

وی گفت: در سال 2003، پس از حمله نظامی آمریکا به عراق، در آن شرایط بحث مربوط به انحراف را در خصوص فعالیت هسته ای ایران مطرح کردند؛ این انحراف هم به خرید دستگاه هایی که از پاکستان انجام داده بودیم مربوط می شد که دستگاه های مذکور غنی سازی 40درصدی انجام داده بودند.

متقی اظهارکرد: تعلیق، یا نظارت و یا بازرسی فرایندی طولانی است که آغاز آن با ماست ولی پایانی نخواهد داشت؛ به طور مثال در موافقت نامه جامع ذکر شده این لغو تحریم ها منوط به گزارش نظارتی آژانس است و مشخص نیست که این گزارش چه زمانی آماده شود.

وی گفت: در یک و نیم سال تعلیق همه فعالیت ها در راستای راستی آزمایی انجام شد؛ ولی کوچکترین نتیجه ای از وضعیت حاصله بوجود نیامد تا اینکه در سال 1384، مقام معظم رهبری دستور دادند رئیس جمهوری وقت در همان زمان مساله مربوط به روند غنی سازی را از سر گیرد.

وی افزود: از سر گرفتن روند غنی سازی موجب قطعنامه هایی علیه ایران شد و هرچه قدر قابلیت ایران در راستای غنی سازی ادامه پیدا می کرد، روند قطعنامه ها نیز تصاعدی می‌شد ودر هر قطعنامه به گونه ای تدریجی محدودیت های اقتصادی اعمال می‌شد؛ لذا تحریم ها هر آنچه در ارتباط با موافقت نامه مطرح شده ماهیت تدریجی داشته و برداشتن تحریم ها بر خلاف آنچه که مطرح می شود، به هیچ وجه ماهیت یک جانبه نخواهد داشت.