به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری «حوزه»،حجت الاسلام و المسلمین رضا رمضانی امام مسجد و مدير مرکز اسلامی هامبورگ در خطبه های این هفته نماز جمعه هامبورگ به ادامه سلسله مباحث اسلام و حقوق بشر پرداخت و گفت:

به مناسبت بررسی مادّه 16 اعلامیه جهانی حقوق بشر که دربارۀ زن و مرد و مسئله خانواده بود، به مباحثی در این زمینه اشاره گردید و روشن شد که خانواده به عنوان یک کانون مقدّس و بنیان اصلی جامعه، باید بر اساس حفظ کرامت و شؤون زن و مرد مدیریت شود و بسیار روشن است که حرکت در مسیر خانواده‌ای مطلوب و سازنده با حفظ حقوق متقابل و توجّه به اخلاق و ارزش­ها امکان پذیر خواهد بود.  همین نگاه در ازدواج باعث می‌شود خانواده از طهارت معنوی و صفا و صمیمیت برخوردار باشد. زن و مرد در زندگی مشترک، فرا می‌گیرند که باید مصالح جمعی را برای رسیدن به رشد و تکامل لازم مراعات کنند و فرزندان خود را بر اساس مبانی و اصول ارزشی انسان، در مسیر اهداف خلقت و آفرینش تربیت نمایند. توجّه به این نکته در تربیت فرزندان، برای همه مادران و پدران و مربّیان تربیتی جامعه امری ضروریست. در غیر این صورت نسل جامعه از امنیت لازم برای یک زندگی عادی برخوردار نخواهند بود و این ناامنی در همۀ بخش های زندگی آنها جریان خواهد یافت.

از نکته‌های بسیار مهم در این زمینه آن است که چگونه می‌توان خانواده را به عنوان یک رکن اساسی جامعه حفظ نمود و چه قوانین و ضوابطی را باید رعایت کرد تا خانواده به شکل صحیح در جریان حیات جامعه نقش سازنده خود را ایفاء نماید؟ به تعبیر دیگر تربیت تشکیل یک خانواده سالم بر اساس ارزش های انسانی و الهی بر چه مبانی و اصولی  استوار است؟

در شکل گیری خانواده باید به اصول تربیتی در همۀ ابعاد، از جمله تربیت فرزند، رعایت حقوق همه ارکان خانواده، نوع ارتباط خانواده با جامعه، شناخت حقوق متقابل اعضای خانواده، رعایت اصول اخلاقی و ارزشی و چگونگی تعمیق روابط عاطفی و بسیاری از مسائل دیگر توجّه کرد. اما متأسفانه امروزه به جای پرداختن به این امور مهم، عدّه‌ای درصدد متلاشی کردن ارکان خانواده هستند و در نتیجه جامعه امروز بشری با جدائی پدر و مادر و فرزندان از یکدیگر مواجه است و ابعاد عاطفی و انسانی به شدت با تهدید مواجه می‌باشد. به همین جهت اسلام برای حمایت از تشکیل خانواده و استحکام آن سفارش های مهمی را یادآوری می‌کند که برخی از آنها اشاره می‌شود:

سفارش های اسلام برای تشکیل و استحکام خانواده

اسلام بر اصل تشکیل خانواده تأکید بسیاری می کند و در این زمینه، هم به اهمّیت ازدواج و آثار تربیتی و روحی و روانی آن اشاره می نماید و هم قواعدی را برای تثبیت و تقویت خانواده مورد تأکید قرار می‌دهد. اسلام به شدّت از تک زیستی و غربت پرهیز می‌دهد و حتّی حفظ و تقویت ایمان را به اصل تشکیل خانواده منوط می‌دارد: «در اسلام هیچ بنیانی نزد خداوند دوستی داشتنی‌تر از تزویج نیست»[1].  «خانواده تشکیل دهید که موجب افزایش روزی است»[2].

«کسی که ازدواج را به علّت ترس از تنگدستی ترک کند، به خداوند گمان بد برده است، زیرا خداوند می‌گوید: اگر فقیر باشند از فضل خود بی نیازشان خواهم ساخت»[3].  

تأکیدهای فراوانی دیگری در خصوص استحکام خانواده، تأکید بر مدارا و حسن خلق، دعوت به صبر و مهار خشم، نهی از زمینه سازی هر نوع خشونت، توصیه به اعتماد و کم کردن بدبینی نسبت به یکدیگر، تعدیل انتظارها از همدیگر، دعوت به اصلاح رابطۀ زناشویی و نهی شدید از ایجاد اختلافهای خانوادگی از جمله آموزه‌های اسلام در خصوص خانواده‌ای سالم و تأثیرگذار می‌باشد. برای وصول به چنین خانواده سالم و تحقق آن، آموزشهایی را در خصوص انتخاب همسر شایسته، تشویق به فرزندان، ایفای نقش هر کدام از پدر و مادر در تربیت فرزند، توجّه عمیق به نقش مادری برای تربیت فرزند با حفظ همۀ شؤون جایگاه زن، سفارش به پرورش صحیح جسمی و روحی فرزندان و مباحث دیگر مطرح می‌‌کند.

البته یک مسئله مهمی قابل طرح است و آن اینکه اسلام بر اساس تفاوت های جسمی و روانی زن و مرد، مسئولیت ها را بین آنها به صورت عادلانه تقسیم کرده است. متأسفانه عدّه‌ای به خاطر جهل نسبت به این آموزه ها و یا عناد و مخالفت با آموزه‌ های اسلام، بر مسائلی تأکید می‌کنند که هیچ ارتباطی به جایگاه واقعی زن ندارد. در گذشته توضیح داده شد که اسلام در بحث جایگاه زن به آیات بسیاری اشاره کرده و حتی سوره ‌ای را به نام سوره «زنان» نامگذاری کرده است؛ چه اینکه از زنان بزرگ هم مانند حضرت مریم برای نام سوره‌ های خود استفاده کرده است و لذا هیچگاه این نسبت به اسلام نمی‌ چسبد که نسبت به زنان کوتاهی کرده باشد؛ بلکه جامع‌ ترین دفاع از حقوق زنان در قرآن و اسلام مطرح شده است و فقط ذره ‌ای انصاف می‌خواهد که با مرور اجمالی بر آیات مربوط به زنان به این نتیجه برسد.

دفاع از حقوق زن یا وسیله ای برای رسیدن به مقاصد خود؟

لذا طرح برخی از مسائل در رابطه با زنان قطعاً به دلیل دلسوزی نسبت به زنان نیست. بالاخره باید پذیرفت که در دنیای امروز برخی دفاع از حقوق زنان را وسیله رسیدن به مقاصد خود قرار می‌دهند و تازه کمتر از یک قرن است که بحث مالکیّت زنان، حق مشارکت آنان در امور سیاسی و اجتماعی، حق رأی آنها و ... در برخی از قوانین مطرح می‌شود؛ حال آنکه اسلام همه این موارد و حقوق دیگر را برای زنان در قرآن و کلمات معصومین علیهم السلام به صورت مفصّل مطرح کرده و قوی ‌ترین دفاع را از شخصیّت و کرامت زن داشته است. البته بدیهی است که اسلام دربارۀ زنان و مادران در عین آنکه به حضور زن در جامعه تأکید می‌کند و نقش سازنده او را همواره مورد توجّه قرار می‌دهد و مشارکت او را در عرصه‌ های اجتماعی و سیاسی به صورت قوی حمایت می‌کند، بر نقش مادری او را به عنوان بهترین مربی در دوران حمل، شیردادن و کودکی و بلکه در همه دوران تأکید جدّی می کند و آن را به عنوان یک شغل تربیتی در کنار مشاغل دیگر مورد اهمیت قرار می‌دهد؛ بلکه با توجّه به ویژگی های عاطفی و غریزی زنان، مسؤولیت های تربیتی را مهمترین وظیفه زنان و مادران می‌ داند و ضمن آنکه زنان به کار بیرونی خود می ‌پردازند، مدیریت مهم امور خانه را هم که مسئولیت بزرگی است بر عهده آنها گذاشته است؛ چه اینکه مسئولیت اقتصادی و بیرونی خانه را بر عهده مردان گذاشته، در عین حال که آنها هم خیلی خوب است که کمک کار زنان در امور منزل باشند. قطعاً چنین نگاهی باعث می‌شود که آرامش، صفا و صمیمیت در کانون خانواده به عنوان رکن اساسی جامعه پایدار و ماندگار باشد.

[1] . وسائل الشیعه، ج: 20، ص: 14، ح: 24901

[2] . وسائل الشیعه، ج: 20، ص: 15، ح: 24902

[3] . وسائل الشیعه، ج: 20، ص: 42، ح: 24983