به گزارش خبرگزاری «حوزه»، این مرجع تقلید ظهر امروز در درس تفسیر سوره احزاب در مدرسه حجتیه قم، با اشاره به آیه « إِنَّمَا یُرِیدُ اللَّهُ لِیُذْهِبَ عَنكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیْتِ وَیُطَهِّرَكُمْ تَطْهِیرًا » اظهارداشتند: برخی در خصوص این آیه سعی کردند که زنان پیامبر(صلی الله علیه و آله) را به عنوان اهل بیت(علیهم السلام) معرفی کنند که قطعاً چنین امری مراد خدا نبوده است.
ایشان افزودند: ازجمله مسایلی که در اینجا می توان اشاره کرد، این است که بحث در اراده تشریعی نیست، بلکه اراده تکوینی است، زیرا ادله مختلفی در اینجا وجود دارد که خداوند به لحاظ تکوینی اهل بیت(ع)را پاک و مطهر قرارداده است.
این مرجع تقلید بیان کردند: از جمله ادله‌ای که برای تکوینی بودن اراده تطهیر می توان اقامه کرد، این است که اگر منظور اراده تشریعی باشد، بقیه هم در این فضایل شراکت دارند؛ در حالی که خداوند تنها معصومین(علیهم السلام) را در این دایره قرار داده است.
حضرت آیت الله سبحانی گفتند: از دیگر جواب‌ها در این رابطه آن است که خداوند در این آیه از «انما» استفاده کرده که نشان می دهد منظور محصور بودن عده‌ای خاص در اینجا است؛ آمدن «انما» در اینجا بیانگر این است که منظور خدا بحث تشریعی نبوده است.
معظم له بیان کردند: ضیق کردن دایره اراده خداوند در این آیه و همچنین بیان آن با «عنکم» نشان می دهد که خداوند در این آیه بر تطهیر خاص این بزرگان را به عنوان تنها کسانی که به آنها عصمت داده ذکر می‌کند.
ایشان اظهارکردند: در اراده تکوینی هیچ‌گاه، اراده از شخص جدا نمی شود؛ ولی ممکن است برخی بپرسند اگر اراده تکوینی خداوند بر عصمت ائمه(ع) بوده است پس این عصمت برای آنها چه جایگاهی دارد، حال آن‌که آنها نمی توانند گناه کنند؛ ولی پاسخ های بسیار روشنی برای آن بیان شده است.
حضرت آیت الله سبحانی خاطرنشان کردند: اشتباه بزرگ افرادی که چنین ادعایی دارند، این است که فکر می کنند کسی که عصمت دارد، از گناه عاجز است؛ در حالی که عصمت به این مساله گفته نمی شود، بلکه عصمت مانند حبلی است که خداوند به امام(ع) داده و امام با اراده شخصی آن را می‌گیرد؛ در حقیقت معرفت عالی امام باعث عدم ارتکاب گناه است.
ایشان گفتند: این بحث ازسوی برخی از دانشمندان اهل سنت هم بیان می شود که از آن جمله می توان به شیخ الازهر، احمد الطیب اشاره کرد که وی همیشه در خصوص شیعه سخن می گویدکه برخی از سخنانش به جا و برخی قابل نقد است.
این مرجع تقلید اظهارکردند: شیخ الازهر می‌گوید عصمت، انسان را از گناه عاجز می‌کند، ولی این درخصوص اهل بیت(ع) صادق است و این حضرات با اراده شخصی خود گناه نمی کنند؛ نکته بعدی که برخی از علمای اهل سنت به آن اشکال وارد می‌کنند این است آنها اهل بیت(علیهم السلام) را همان زنان پیامبر(صلی الله علیه و آله) می دانند.
ایشان گفتند: آنها حتی بیان می کنند که نپذیرفتن ام سلمه برای ورود در کسا هم به این دلیل بوده که ایشان به واسطه همسری پیامبر(صلی الله علیه و آله) جزو اهل بیت(علیهم السلام) بوده، در حالی که چنین نیست و اهل کسا صرفا همین پنج نفر بوده اند، حتی؛ ام سلمه خواست که به داخل کسا بیاید، حضرت رسول(صلی الله علیه و آله) دست ایشان را با احترام پس زدند و گفتند که نمی توانی وارد شوی.
این مرجع تقلید خاطرنشان کردند: البته در طول تاریخ، هرچه مشاهده می کنیم که نام اهل بیت(ع) آمده، اراده و مراد آنها فرزندان حضرت زهرا(س) هستند؛ از بزرگان دین و روایات گرفته تا ادبیان و شعرا و مردم هرجا که سخن از اهل بیت(ع) آمده مراد همان بزرگان بوده اند.
معظم له گفتند: حضرت امام علی(ع) در خطبه خود خطاب به مردم مصر به این مساله اشاره می کنند؛ در جای دیگر هم به شکل اختصاصی به این مساله یعنی مصداق اهل بیت(علیهم السلام) به فرزندان حضرت زهرا(سلام الله علیها) اشاره دارند؛ همچنین روزی که عمر خلیفه دوم درگذشت و شورایی برای انتخاب خلیفه پس از وی برگزار شد، عمار چنین لفظی را برای فرزندان خانه حضرت زهرا(س) بیان کرد و دیگران نیز این امر را تصدیق کردند.
ایشان با ذکر این مطلب که امام شافعی و بزرگان اهل سنت نیز بارها لفظ اهل بیت(ع) را در همین معنا به کار برده اند، اظهارکردند: شعرا و ادبا و زبان پروران جهان عرب و عرف مردم جهان اسلام، همین معنی را در نظر داشتند و این موضوع از آن جهت مطرح شد که قبول این مسئله ضررهایی را به کسانی می رساند که با اهل بیت(ع) عناد ورزیده اند.
