به گزارش خبرنگار خبرگزاری «حوزه» از اهواز، معمولا در تشییع شهدا در خوزستان تصاویر و صحنه هایی وجود دارد که خاص این منطقه بوده و دل آدمی را بی قرار می کند.
از دیشب و امروز سراسر ایران اسلامی به ویژه شهرهای استان خوزستان، در تکاپوی برپایی مراسم های استقبال از کاروان های پیکر شهدای غواص و خط شکن کربلای ۴ هستند.
شور عجیبی در جامعه پیدا شده است؛ گویا که شهدا در کالبد جامعه نفسی تازه دمیدند تا معنای شهدا عند ربهم یرزقونن را در جامعه به تصویر بکشند.
میعادگاه عاشقان
کاروان های حامل پیکر شهدا میعادگاه عاشقانی بود که این روزها نوحه گویان و سینه زنان به خیابان ها آمده و به سر و سینه خود می زدند؛ و سکوت شبانگاهان نیز از زمزمه های عاشقانه مردم با شهدا در هم شکسته می شد.
خانواده های شهدا شمع محفل پیروان راه شهدا
محافل، مراسمات و اجتماعاتی که این روزها برگزار شود دارای نکاتی ویژه بود و آن حضور مردم در کنار خانواده های شهداست؛ تا هر چه بیشتر بشنوند از این حماسه آفرینان الهی و خط شکنان عرصه توحید.
هر جا که حلقه های از جوانان و مردم را نظاره می کردی، تحسین مادران شهدا بر زبان آنها جاری بود که چنین فرزندانی تربیت کردند؛ فرزندانی که نشان از غیرت و عزت ایران اسلامی اند.
خواندن سخت ترین مرثیه ها
یزله گرفتن دور تابوت شهید آدم را به یاد هروله های بین الحرمین می اندازد؛ آری این شهدا همان هایی هستند که بر پیراهن های خود نقش می بستند «راه قدس از کربلا می گذرد» و این یزله ها و هروله ها نشانی از کربلاست.
صحنه ای دیگر که انگار خواندنش سخت ترین مرثیه هاست، کل کشیدن زنها، مادران و خواهران شهیدی است که در خوزستان و نزد عشایر، مارش حماسه و شادیست.
سینی های حنا و پارچه های سبز آدم را به یاد حنابندان های شب عملیات می اندازد، حنایی که معمولا زینت مجالس دامادیست و حکایت از شادترین روزهای انسان می کند، این روزها یادی از شب های عملیات است.
یکی دیگر از وقایع و صحنه های تامل برانگیز این ایام، قربان صدقه رفتن پیرزنهایی است که در نقاط مختلف استان، هر کدام به زبان خود شهدا را خطاب می کند؛ یکی می گوید «دا، روووله، بِرارُم» و دیگری بلند بلند فریاد میزنند«یوما»، بدون اینکه نسبتی با شهید داشته باشند.
این صحنه ها انسان را از مرثیه بی نیاز می کند؛ و اصلا تابوت سه رنگ شهید که مرثیه نمی خواهد؛ نگاهش که کنی، اشک ها راه خود را بر پهنای صورت باز می کنند.
و همه این صحنه ها در زیر آفتابی که با تمام وجود بر این سرزمین می تابد و عشق خود را نثار می کند.
