به گزارش سرویس علمی فرهنگی خبرگزاری «حوزه»، پیامبران بزرگی چون؛ حضرات نوح، موسی و یوسف علیهم السلام نیز همچون انبیاء دیگر برای دفع خطرها به پنج تن آل عبا متوسل می‌شدند.

توسّل حضرت نوح علیه السلام به پنج تن

علامه مجلسی (ره) این روایت را نقل می‌کند:

وَ إِنَّ نُوحاً لَمَّا رَکِبَ السَّفِینَةَ وَ خَافَ الْغَرَقَ قَالَ اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ به حقّ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ لَمَّا أَنْجَیْتَنِی مِنَ الْغَرَقِ فَأَنْجَاهُ اللَّهُ مِنْه‌؛[1] و نوح وقتی که بر کشتی سوار شد و از غرق شدن ترسید؛ به خدا عرض کرد: خداوندا! من از تو می‌ خواهم به ‌حق محمد و آل محمد مرا از غرق شدن نجات دهی! خدا نیز او را نجات داد.

حضرت موسي علیه السلام

صاحب کتاب شریف «بحارالانوار» روایت دیگری را چنین نقل می‌کند:

وَ إِنَّ مُوسَی لَمَّا أَلْقَی عَصَاهُ وَ أَوْجَسَ فِینَفْسِهِ خِیفَةً قَالَ: اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ به حقّ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ لَمَّا آمَنْتَنِی فَقَالَ لَهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لَا تَخَفْ إِنَّکَ أَنْتَ الْأَعْلَی؛[2] و به‌راستی موسی وقتی که عصای خویش را انداخت، ترس قلب او را فراگرفت و در آن حال گفت: خداوندا! به‌ حق محمد و آل محمد مرا (از این اژدها) ایمن دار! خدا نیز به موسی فرمود: نترس! تو بر آن مسلّط خواهی بود.

یوسف پیامبر علیه السلام و توسل به پنج‌ تن

امام صادق(علیه السلام‌) می فرماید:‌ وقتی يوسف(علیه السلام) توسط برادرانش در چاه انداخته شد، جبرئیل نزد او آمد و به وی گفت: خداوند امر نموده که (برای نجات از چاه) این جملات را بگویی: اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِأَنَّ (فَإِنَّ) لَکَ الْحَمْدَ کُلَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ الْحَنَّانُ الْمَنَّانُ بَدِیعُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ ذُوالْجَلالِ وَ الْإِکْرامِ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اجْعَلْ لِیمِنْ أَمْرِی فَرَجاً وَ مَخْرَجاً وَ ارْزُقْنِی مِنْ حَیْثُ أَحْتَسِبُ وَ مِنْ حَیْثُ لَا أَحْتَسِبُ فَدَعَا رَبَّهُ فَجَعَلَ اللَّهُ لَهُ مِنَ الْجُبِّ فَرَجاً وَ مِنْ کَیْدِ المَرْأَةِ مَخْرَجاً وَ أَعْطَاهُ مُلْکَ مِصْرَ مِنْ حَیْثُ لَمْ یَحْتَسِبْ؛ [3] خدایا! تو را می‌خوانم، پس به راستی ستایش از آن تو است، خدایی غیر تو نیست آفریننده آسمان ‌ها و زمین، صاحب جلالت و بزرگی؛ و درود بفرست بر محمد و آل محمد (و به ‌حق آنها) در گرفتاریم گشایشی و راه فراری قرار ده! و رزق من گردان از جایی که گمان دارم و از جایی که گمان ندارم. پس پروردگار را خواند و خدا نیز برای او از چاه راه نجات قرارداد و از حیله زنان (مصر) راه فرار مقرّر فرمود و سلطنت مصر را از جایی که گمان نمی ‌برد، به او داد.

نتیجه:

از آن‌چه بیان شد، به ‌دست می‌‌آید تمام انبیاء در خطرها از پنج ‌تن آل عبا(علیهم السلام) به عنوان وسیله تقرّب به پروردگار و درخواست حاجات خویش استفاده می‌کردند و برای نجات خویش به محمد و آل محمد(صلی الله علیه و آله) متوسّل می ‌شدند.

پی‌نوشت:

[1]. بحارالانوار، ج26، ص319.

[2]. همان، ص320.

[3]. همان، ج12، ص247 ـ248؛ تفسیر قمی، ابوالحسن علی بن ابراهیم قمی، مؤسسة الاعلمی للمطبوعات، بیروت، اول، 1412 ق، ج1، ص355.

منبع: ماهنامه مبلغان