به گزارش سرویس علمی فرهنگی خبرگزاری «حوزه» استاد قرائتی در ادامه سلسله مباحث تفسیری خود با موضوع تفسیر قطره ای به بیان پيام‌های آیه «الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بالْغَيْبِ وَيُقِيمُونَ الصَّلَوةَ وَمِمَّارَزَقْنَهُمْ يُنفِقُونَ» پرداخته اند.
*پيام‌های آیه :
* ایمان، از عمل جدا نیست. در كنار ایمان به غیب، وظایف و تكالیف عملى مؤمن بازگو شده است. «یؤمنون... یقیمون... ینفقون»
* اساسى ترین اصل در جهان بینى الهى آن است كه هستى، منحصر به محسوسات نیست. «یؤمنون بالغیب»
* پس از اصل ایمان، اقامه نماز و انفاق از مهم ترین اعمال است. «یؤمنون... یقیمون... ینفقون» (در جامعه الهى كه حركت و سیر الى اللّه دارد، اضطراب ها و ناهنجارى هاى روحى و روانى و كمبودهاى معنوى، با نماز تقویت و درمان مى یابد و خلأهاى اقتصادى و نابسامانى هاى ناشى از آن، با انفاق پر و مرتفع مى گردد.)
* برگزارى نماز، باید مستمر باشد نه موسمى و مقطعى. «یقیمون الصّلاة» (فعل مضارع بر استمرار و دوام دلالت دارد.)
* در انفاق نیز باید میانه رو باشیم.(«ممّا»، (مِن ما) است و یكى از معانى «مِن» بعض است. یعنى بعضى از آنچه روزى كرده ایم - نه همه را - انفاق مى كنند.) «ممّا رزقناهم»
* از هرچه خداوند عطا كرده (علم، آبرو، ثروت، هنر و...) به دیگران انفاق كنیم. «ممّا رزقناهم ینفقون» امام صادق علیه السلام مى فرماید: از آنچه به آنان تعلیم داده ایم در جامعه نشر مى دهند.(بحار، ج 2، ص 17)
* انفاق باید از مال حلال باشد، چون خداوند رزق هر كس را از حلال مقدّر مى كند. («رزق»، به نعمت دائمى كه براى ادامه حیات طبق احتیاج داده مى شود، اطلاق مى گردد و قید تداوم و به اندازه احتیاج، آن را از مفاهیمِ احسان، اعطاء، نصیب، اِنعام و حظّ، جدا مى كند. التحقیق فى كلمات القرآن، ج4، ص 114) «رزقناهم»
* اگر باور كنیم آنچه داریم از خداست، با انفاق كردن مغرور نمى شویم و بهتر مى توانیم قسمتى از آن را انفاق كنیم. «ممّا رزقناهم»
