به گزارش سرویس علمی فرهنگی خبرگزاری «حوزه»، استاد محسن قرائتی در ادامه سلسله مباحث تفسیری خود با موضوع تفسیر قطره ای به بیان آموزه های آیه بیست و یکم سوره بقره پرداخته است.
«يا أَيُّهَا النَّاسُ اعْبُدُوا رَبَّكُمُ الَّذي خَلَقَكُمْ وَ الَّذينَ مِنْ قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ» (بقره، 21)
ترجمه: اى مردم، پروردگارتان را عبادت كنید، كه شما و پیشینیانِ شما را آفریده است، تا اهل تقوا شوید.
در بیست آیه گذشته، خداوند حالات و ویژگى هاى سه گروه از مردم را بیان نمود: پرهیزگاران، كافران و منافقان. این آیه به دنبال مقایسه افكار و عقاید، و رفتار و گفتار این سه گروه، راه سعادت و نجات را مشخص ساخته و مى فرماید:
براى پیوستن به گروه اول و رسیدن به تقوا، تنها یك راه وجود دارد و آن بندگىِ خدایى است كه هم شما و هم نیاكانِ شما را آفریده؛ فقط او را بندگى كنید تا از بردگىِ دیگران آزاد شوید.
بسیارى از مردم، خداوند را به عنوانِ خالقِ خود قبول دارند، امّا قانونِ زندگى خود و جامعه را از دیگران مى گیرند، گویا خداوندى كه آنها را آفریده، به حال خود رها ساخته، تا هرگونه كه مى خواهند عمل كنند.
از این آیه مى آموزیم كه:
* دعوت پیامبران، عمومى است و اختصاص به گروه خاصى ندارد، لذا در قرآن بارها همه مردم را مخاطب ساخته و مى فرماید: «یا اَیُّهاالنّاس»
* یكى از دلایل عبادتِ خداوند، شكرگزارى از نعمت هاى بى پایان او بر ما و پدران ماست.
* نعمتِ آفرینش، اولین و بزرگترین نعمتِ خداوند بر ماست.
* عبادت، وسیله تقوا و پاكدامنى است. اگر عبادتى روحِ تقوا را در ما گسترش ندهد، در حقیقت عبادت نیست.
* مراقب باشیم آداب و رسومِ نیاكانِ خود را، در برابر دستورات خداوند قرار ندهیم، زیرا آنها نیز مخلوق خدا بوده، و پیروى از آنها نباید مانع اطاعتِ خدا شود.
* به عباداتِ خود مغرور نشویم، كه عُجب و ریا، مانع از رسیدن به تقواست.
