به گزارش سرویس علمی فرهنگی خبرگزاری «حوزه»، استاد محسن قرائتی در ادامه سلسله مباحث تفسیری خود با موضوع تفسیر قطره ای به بیان آموزه های آیه بیست و دوم سوره بقره پرداخته است.

«الَّذي جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ فِراشاً وَ السَّماءَ بِناءً وَ أَنْزَلَ مِنَ السَّماءِ ماءً فَأَخْرَجَ بِهِ مِنَ الثَّمَراتِ رِزْقاً لَكُمْ فَلا تَجْعَلُوا لِلَّهِ أَنْداداً وَ أَنْتُمْ تَعْلَمُونَ» (بقره، 22)

ترجمه: خداوندى كه زمین را براى شما فرشى گسترده، و آسمان را بنایى افراشته قرار داد و از آسمان، آبى فرو فرستاد و بدان آب، براى شما، از میوه ‏ها، روزى بیرون آورد، پس براى خداوند همتایى قرار ندهید، با آن كه خودتان مى ‏دانید (كه آنها، نه شما را آفریده ‏اند و نه به شما روزى مى‏ دهند و اینها همه كار خداست).

در این آیه، خداوند به نعمت ‏هاى متعددى اشاره مى ‏كند كه هر كدام، سرچشمه نعمت ‏هاى دیگر است. زمین همچون فرش، بستر زندگى انسان در این كره خاكى است. كوه و دشت، آب و خاك، و معادنِ گوناگون، در عمق زمین و زیر كوه ‏ها، همه و همه محیطى مناسب را براى بقا و حیات انسان فراهم آورده است.

هماهنگى میان زمین و آسمان، نزولِ باران و رویشِ گیاهان را به دنبال داشته، و رزق و غذاى انسان را تأمین كرده است. امّا همه اینها به تدبیر الهى و قدرت بى ‏پایان او انجام گرفته است، پس چگونه مى ‏توان دیگرانى را كه براى زندگى خود محتاج او هستند، شریك او دانست و به جاى خدا فرمان آنان را اطاعت كرد؟

از این آیه مى‏ آموزیم كه:

* توجه به نعمت ‏هاى الهى، بهترین راه خداشناسى و بندگى و عبادت خداوند است. لذا این آیه، نعمت ‏هاى الهى به انسان را بیان مى ‏دارد.

* نظم و هماهنگى میان زمین و آسمان، بهترین دلیل بر وجود خالقى عالم، قادر و یكتاست.

* از دو عبارتِ «جَعَلَ لَكُم» و «رِزْقاً لَكُم» مى ‏فهمیم كه خداوند هستى را براى بشر آفریده و منظور نهایى از خلقتِ موجودات دیگر، بهره و استفاده انسان است.

* خداشناسى و خداپرستى، امرى فطرى است كه وجدان همه مردم به آن شهادت مى ‏دهد، لذا آیه مى ‏فرماید: «وَ اَنْتُم تَعْلَمون» یعنى خود این مطلب را مى ‏دانید.

* آب و خاك وسیله هستند، رویش گیاهان به دست خداست، لذا مى ‏فرماید: «فَاَخْرَجَ» او میوه ‏ها را براى شما پدید آورد.