حجت الاسلام والمسلمین حسنعلی خزائلی در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری «حوزه»، با بیان این که اساساً مبارزه با ظلم و استکبار و تلاش در جهت یاری مظلومان و بی پناهان یک برنامه ثابت در روش همه انبیا و اوصیا و به خصوص ائمه اطهار(ع) بوده است، اظهار داشت: البته هر کدام از انبیا و ائمه اطهار(ع) به جهت شرایط و اوضاع و احوال زمانه، شیوه های مبارزه آنان دارای تفاوت هایی بوده است؛ چنان که به طور خاص در زمان امام رضا(ع) نیز این تفاوت محسوس بوده است؛ ضمن آن که حرکت حضرت از مدینه به سوی مرو و توس ، یک حرکت بارز سیاسی بوده است.
وی افزود: در واقع این حرکت یک حرکت حساب شده و از عنایات پروردگار عالم بوده تا حرکت مظلومانه هجرت اجباری ثامن الحجج(ع) به سمت خراسان باعث شود تا به سان نگین انگشتری وجود امام رضا(ع) در ایران به مأمن، ملجأ و پناه شیعیان بعد از عتبات عالیات تبدیل شود و از سویی زمینه برای شناخت بهتر تشیع و حقانیت اهل بیت(ع) در این سرزمین فراهم گردد.
این استاد و محقق حوزوی همچنین خاطرنشان کرد: امام رضا(ع) تنها به این دلیل شرط ولیعهدی را پذیرفتند که در هیچ یک از شئون حکومت دخالت نکرده و به جنگ و صلح و عزل و نصب و تدبیر امور نپردازند و لذا ایشان که در کسوت ولایتعهدی از امکانات دستگاه خلافت برخوردار می بودند، هیچ مسئولیتی را قبول نکردند و با این روش به ظلم ستیزی پرداخته و این مهم را اثبات کردند که دستگاه مامون و بنی عباس یک دستگاه ظالم است.
وی گفت: بیانات و فرمایشات امام رضا(ع) نیز مملو از نشانه هایی به شیعیان و محبان مبنی بر شناخت راه اصیل ظلم ستیزی است ، کما این که نماز باران معروفی که حضرت خواندند نیز در این راستا قابل توضیح و تفسیر است چه آن که این حرکت حضرت و اجابت درخواست ایشان از سوی باریتعالی، یک جنگ نرمی بود که با تاکتیک خاص امام رضا(ع) علیه حکومت جبار و ستمگر مأمون صورت گرفت و نتایج روشنی برای جبهه حق و حقیقت در برداشت.
