به گزارش خبرنگارخبرگزاری «حوزه»، حجت الاسلام محسن محمدی، دبیر علمی نشست در ابتدای جلسه با ذکر مقدمه ای در خصوص نقش جامعه المصطفی(ص) در دیپلماسی عمومی جمهوری اسلامی ایران گفت: با توجه به پذیرش طلاب ازسراسر کشور در این نهاد حوزوی، می توان بعد آموزشی دیپلماسی عمومی جمهوری اسلامی ایران را در حیطه عملکرد المصطفی(ص) برشمرد، لذا جامعه المصطفی(ص) مهمترین رکن اجرایی شدن ابعاد اموزشی دیپلماسی عمومی جمهوری اسلامی ایران می باشد.
در ادامه نشست، حجت الاسلام حسن یوسف زاده با اشاره به تعریفی از ارتباطات گفت: ارتباط عبارتست از فراگرد انتقال پیام از سوی فرستنده برای گیرنده مشروط بر آن که در گیرنده پیام مشابهت معنا با معنای مورد نظر فرستنده پیام ایجاد شود. اما ارتباطات میان‌فرهنگی هنگامی روی می‌دهد که فردی از یک فرهنگ پیامی را می‌فرستد تا از سوی فردی از فرهنگ دیگر پردازش شود. همچنین عنصر کلیدی ارتباطات میان‌فرهنگی، مفهوم ارتباط با «بیگانه» و «ديگري» است که از آرای جامعه‌شناختی جورج زیمل نشأت گرفته است.
عضو هیئت علمی پژوهشگاه بین المللی المصطفی(ص) اظهار داشت: دیپلماسی عمومی عبارت است از: «ارتباطات معطوف به منافع ملي يك كشور، از طريق ارتباط با مردم خارج از مرزهاي جغرافيايي». با اين تعريف مسائلي از قبيل اعزام دانشجو به خارج، پذيرش بورس‌هاي تحصيلي، خبرنگاران اعزامی، فرآیند ارتباط میان‌فرهنگی، برگزاري انواع جشنواره‌هاي هنري، همايش‌ها و سمينارهاي فرهنگي و پخش برنامه‌هاي صوتي و تصويري و حتي ايجاد سايت‌هاي اينترنتي، همه و همه در حوزه ديپلماسي عمومي قابل بحث مي‌باشد»
وی افزود: در واقع، دیپلماسی عمومی در این چارچوب، ارتباطات چهره به چهره و مستقیم با خواص یا نخبگان جامعه مورد نظر را به‌گونه‌ای طراحی و دنبال می‌کند که بتواند این اقشار را، که جایگاه و تاثیر ویژه‌ای در جامعه خود برخوردار می‌باشند، تحت‌تاثیر اعتقادات، گرایشات و سیاست‌های موردنظر خویش قرار دهد. دیپلماسی عمومی فرایند ارتباط مردم یک کشور با عامه مردم کشورهای دیگر برای شناساندن ایده‌های خود و شناخت ایده‌های آن‌ها و آرمان‌های ملی، معرفی نهادها، فرهنگ و هنجارها و تبیین اهداف سیاست‌های خود را شامل می‌شود.
حجت الاسلام یوسف زاده با اشاره به مهمترین محمل ها، کنشگران و بازيگران ارتباط ميان‌فرهنگي و ديپلماسي عمومي بیان داشت: مهاجران، جهان گردان، مبلغان ، بازرگانان و تجار، ورزشکاران ، دانشمندان و نظريه پردازان، کاروان هاي آموزشي و ارودوهاي علمي و جلسات مناظره از مهمترین محمل ها، کنشگران و بازيگران ارتباط ميان‌فرهنگي و ديپلماسي عمومي جمهوری اسلامی ایران می باشند.
عضو هیئت علمی پژوهشگاه بین المللی المصطفی(ص) افزود: سه مساله در ارتباط میان فرهنگی اساسی است که شامل زبان، تفاهم و هدف می شود، لذا مبلغان جامعه المصطفی(ص) باید تلاش کنند که زبان خود را مطابق با منطقه فعالیت خود تقویت نموده، راه های افزایش تفاهم به به دست آورده و به اهداف بلند مدت بیندیشند.
وی با بیان مفهومی دیپلماسی عمومی نوین ادامه داد: ديپلماسي عمومي نوين به دليل بها دادن به گفتگوهاي دو طرفه، از ديپلماسي عمومي سنتي تفاوت دارد. و اين به دليل رواج نظريه‌هايي درباره ارزش گفتگوست. به‌عبارت ديگر، ديپلماسي عمومي سنتي ابعاد تبليغاتي پررنگ تري داشت،این دیپلماسی در ارتباط شبکه‌اي شکل مي‌گيرد. امروز شبکه‌هاي اجتماعي و مجازي بهترين شيوه براي ديپلماسي عمومي نوين به‌شمار مي‌روند. ديپلماسي عمومي نوين بر مدل عقلاني گفتگو بناشده است . در این خصوص باید گفت که نامه مقام معظم رهبري ظرفيت فوق‌العاده براي استفاده در شبکه‌هاي مجازي داشت که متأسفانه آنطور که بايد سرمايه‌گذاري صورت نگرفت.
حجت الاسلام یوسف زاده در خاتمه با بیان الزاماتی برای جامعه المصطفی(ص) در زمینه دیپلماسی عمومی و نقش این نهاد حوزوی در دیپلماسی عمومی جمهوری اسلامی ایران بیان داشت: جامعه المصطفغی(ص) نهادی میان فرهنگی است که ظرفیتی بی نظیر برای دیپلماسی عمومی دارد و بایستی به زبان و فرهنگ شناسی، مردم شناسی، مختصات شناسی، تقویت هوش فرهنگی و همچنین گفتگوهای میان فرهنگی و میان مذهبی اهتمام داشته باشد.
