به گزارش سرویس علمی فرهنگی خبرگزاری «حوزه»، استاد محسن قرائتی در ادامه سلسله مباحث تفسیری خود با موضوع تفسیر قطره ای به بیان آموزه های آیات هفتادو نهم سوره بقره پرداخته است.

«فَوَيْلٌ لِلَّذينَ يَكْتُبُونَ الْكِتابَ بِأَيْديهِمْ ثُمَّ يَقُولُونَ هذا مِنْ عِنْدِ اللَّهِ لِيَشْتَرُوا بِهِ ثَمَناً قَليلاً فَوَيْلٌ لَهُمْ مِمَّا كَتَبَتْ أَيْديهِمْ وَ وَيْلٌ لَهُمْ مِمَّا يَكْسِبُونَ» (بقره، 79)

ترجمه: واى بر آنان كه به دست خود كتاب مى ‏نویسند و مى ‏گویند: «این از جانب خداست»، تا آن را به بهاى اندكى بفروشند. واى بر آنان از آنچه دست ‏هایشان بنوشت، و واى بر آنان از آنچه به دست آوردند.

در طول تاریخ همواره دانشمندانى در لباسِ دین، دین را وسیله دنیاى خود قرار داده ‏اند. آنان مطالبى را از خود مى ‏نویسند ولى به خدا نسبت مى ‏دهند، تا ثروتى بیندوزند، یا در نزد مردم و حاكمان مقامى كسب كنند.

قرآن با شدیدترین لحن و با تكرار كلمه «ویل» نسبت به خطر این دانشمندان هشدار مى ‏دهد.

از این آیه مى ‏آموزیم كه:

دین سازى و دین فروشى، خطرى است كه از ناحیه دانشمندان فاسد، متوجه مردم است. پس باید مردم مراقب باشند و هر سخنى را نپذیرند، گرچه گوینده به ظاهر در لباس دین در آمده باشد.