به گزارش خبر گزاری «حوزه»،  25 روز از سال جدید گذشته بود که شاهد اولین و مهمترین رویداد حوزه های علمیه در سال 1396 بودیم؛ در آزمون سراسری پذیرش طلبه، در قم، یک هزار و 886 نفر در مقاطع تحصیلی مختلف ثبت نام کرده بودند، فارغ التحصیل یا دانشجویانی که در مقاطع کارشناسی، کارشناسی ارشد و حتی دکتری در رشته های مختلف مهندسی، صنایع، علوم تجربی و علوم انسانی مانند ادبیات عرب، حقوق... برای حضور در حوزه علمیه قم، در این آزمون حضور داشتند.

تعداد ثبت نام کنندگان برای ورود به حوزه در سه مقطع تحصیلی سیکل، دیپلم و دانشگاهی حدود 20 هزار و 400 نفر بودند و این مسئله نشان از استقبال زاید الوصف ورود جوانان به حوزه دارد.

از بین کل ثبت نام کنندگان ورودی حوزه، در مقطع سیکل 10 هزار و 720 نفر، در مقطع دیپلم  4هزار و 603 نفر و دانشگاهی یک هزار و 880  نفر است. یک صد و 11 نفر حافظ کل قرآن کریم می باشند، داوطلبان قبولی در آزمون در 457 مدرسه علمیه درکشور پذیرش می شوند که از 394 مدرسه علمیه بلند مدت و 63 مدرسه کوتاه مدت است.

خبرنگار خبرگزاری حوزه در حاشیه محل برگزاری آزمون  که در مدرسه علمیه فیضیه برگزار شد، با چند تن از داوطلبان مقاطع دانشگاهی صحبت کرده و انگیزه آنان برای ورود به حوزه را جویا شد.

علی احمدی، یکی از فارغ التحصیلان مقطع کارشناسی و مهندس از قم است که 25 سال سن دارد؛ وی می گوید؛ از خیلی وقت پیش منتظر چنین فرصتی بودم و برای ورود به حوزه و شرکت در این آزمون لحظه شماری می کردم؛

دوست داشتم از نزدیک آزمون حوزه را تجربه کنم؛ امید است که در این آزمون هم سربلند بیرون بیایم و با تلاشی که از خود نشان می دهم و برای لحظه به لحظه آن برنامه ریزی کردم ، موفق شوم.

 احمدی اظهار داشت: اگر چه اهل قم می باشم و از نزدیک با زندگی طلاب آشنا هستم و سختی ها و مرارت های آنها را می دانم، ولی دوست دارم، این لحظات را در حجره هایی که با نام علمای بزرگ و شهداء در بعضی مدارس علمیه عجین شده از نزدیک لمس کنم و ببینم این شهداء چه مسائلی را در دوران طلبگی به کار گرفته اند و به خیل شهداء و مدال پر افتخار شهادت رسیده اند

*ضرورت رعایت شرایط طلبگی

این شرکت کننده در آزمون ورودی حوزه بیان داشت: من قبل از ثبت نام  برای حضور در حوزه، تحقیقات زیادی انجام دادم و می دانستم اگر وارد حوزه شوم، لازم است از خیلی مسائل و کارهای که جوانان دیگر انجام می دهند دوری کنم، بنابراین برای من این مهم است که بدانم چگونه می توانم در دوران طلبگی فردی مؤثر برای خود و جامعه باشم و فردای قیامت درمحضر حضرت ولی عصر(عج) رو سفید شوم.

وی گفت: حوزه مکان مقدس و متفاوتی از دانشگاه است، این تفاوت در ظاهر و حتی در درس ها به خوبی مشهود است؛ دروس حوزوی انسان را به خدا نزدیک کرده و موجب تقویت و ریشه دار شدن یقین و ایمان در نهان آدمی می گردد.

 احمدی افزود: حوزه خاستگاه انسان های با غیرت، انقلابی و مجاهد است، جالب است همه بدانند از  همین فیضیه امام(ره) طلوع کرد، درهمین فیضیه انقلاب اسلامی شروع شد و ده ها طلبه و روحانی به دست عوامل رژیم شاه به شهادت رسیده اند و این افتخار کمی نیست که فردی لیاقت داشته باشد پا در جای بزرگانی مانند امام راحل بگذارد.

احمد کیانژاد جوانی لاغر اندام، دیپلم تجربی، 23 ساله و اهل قم بود، وقتی درکنارش نشستم ، آماده بود تا اتفاق بزرگتری را با ورود به حوزه علمیه در زندگی خود رقم بزند.

او در خصوص علاقه خود نسبت به ورود به حوزه می گوید،  بیشتر رفقای من طلبه اند و از بین ده دوستی که داشتم 9 نفر آنها به حوزه آمده بود و در هیئت ها همدیگر را می دیدیم و سخن از ورود به حوزه و مباحث و اتفاقاتی که در حوزه می افتد را برای من تعریف می کردند، ولی زمانی که آنها وارد حوزه شدند، شرایط من خوب نبود، همه آن سال ها انتظار کشیدم تا دیپلم را بگیرم و بهتر بتوانم درس های حوزه را بفهمم؛ امروز از آن روزهای خاص است.

*برای طلبه شدن باید عاشق و دلباخته بود

 این جوان قمی ادامه داد: حوزه علمیه را تا انسان از نزدیک لمس نکند، نمی داند چه خبر و چه جایگاه مهمی است، هر تعریفی که رفقای من می کرده اند، اگر چه میل من لحظه به لحظه بیشتر می شد، ولی باید خودم می آمدم و فضای حوزه را می دیدم، در شهر قم این امر محقق است که می توان به مدارس علمیه رفت و فضای حوزه و درس و بحث طلبه ها را دید.

وی عنوان کرد: باید در شرایط کنونی فقط عاشق و دلباخته حوزه باشد که بخواهد به سمت حوزه بیاید،  قبل از ثبت  نام باخیلی از دوستان و اطرافیان صحبت می کردم و خوشحالم که امروز اینجا هستم.

سید احمد موسوی کارشناسی ارشد، رشته مورد علاقه برق، 25 ساله، قمی، قلم به دست و منتظر بود تا سؤالات آزمون پخش شود، مصمم و با اراده می گفت: آدم در جوانی باید از خیلی مسائل بگذرد تا بتواند به سمت حوزه بیاید، سخت است، ولی خدایش با حال است.

این مهندس برق افزود: آدم باید عاشق باشد تا بتواند سختی ها و مرارت ها را تحمل کند، زندگی طلبگی سخت است، من هم شنیدم و دیدم چون اطرافیانم طلبه و روحانی اند، من آمده ام تا حقیقتا در این عرصه موفق باشم و این توان و اراده را در خود می بینم و از شما می خواهم برای موفقیت هم طلبه ها دعا کنید.

*حوزه را نمی توان از کتاب خواند و شنید

موسوی گفت: حوزه را نمی توان از کتابها خواند و شنید، بلکه باید دید؛ من با اینکه قمی هستم، همیشه از این و آن می شنیدم که در مدرسه فیضیه، مَدرسی داریم که در آن امام راحل  حضور داشتند و زندگی می کردند، شهید مطهری(ره) در همین حجره ها  بود، مدتی پیش این امر برای من محقق شد و مدرسه فیضیه را با همه تعریفی های که از آن می کردند، دیدم برای ما افتخار است که بنیان گذار کبیر انقلاب از این مکان برخاسته و حادثه بزرگی را رقم زدند. در تاریخ ماندگار گردید، چرا ما جزء این افراد نباشیم، مهم اراده و تلاش است.

به سراغ جوانی رفتم خودش می گوید؛ از شش ماه قبل مانند امتحان کنکور درحال خواندن و مطالعه و آماده شدن است، اسم او مصطفی بود با مدرک کارشناسی، رشته حقوق؛ می گفت رشته حقوق را دوست داشتم، ولی حوزه از همه چیز برای من با اهمیت تر بود.

وی اظهار داشت: رشته حقوق را با اصرار پدرم خواندم، ولی حوزه را با علاقه خودم انتخاب کردم و امروز آمدم تا در این آزمون شرکت کنم.

مصطفی عنوان کرد: برای حضور در این آزمون برنامه ریزی کردم تا به موفقیت برسم،  خوشحالم که خدا به من اجازه داد در این مسیر قرار گیرم، مگر آدم از خدا چه چیز می خواهد جزء عاقبت به خیری، اگر چه در همه جا به عاقبت به خیری می توان رسید، ولی حوزه، چیز دیگری است؛ مکان مقدس، حجراتی مقدس و شهدایی که از همین حجره ها برخاسته اند.

*حوزه های علمیه قطعه ای از بهشت روی زمین هستند

آخرین جوانی که به سراغ او رفتم محسن ازقم بود، جوانی تنومند، در گوشه ای از سالن فیضیه نشسته بود، زیر لب دعای« امن یجیب»، برای آرامش، خود و برآورده شدن خواسته اش می خواند؛ او گفت: دعا به من آرامش می دهد، هروقت رنجور می شوم، به سمت دعا می روم.

 وی عنوان کرد: دارای مدرک کارشناسی ارشد هستم و برای اینکه به این واقعیت برسم که حوزه خوب و مفید است، یک سال تحقیق کردم، با برخی درس های که طلبه ها می خوانند، مانند؛ صرف و نحو، منطق و بلاغت نیز از طریق دوستانی طلبه آشنا شدم.

وی افزود: مدارس علمیه و حجره های آنها را دیده بودم، البته با اجازه مدیر، در ساعتی که وقت دوستان طلبه ام، آزاد بود، به  حجره رفته و دقایقی گوشه گوشه حجره را ورانداز کردم، عجب بوی عطری می داد؛ گفتم رفیق اینجا بوی خاصی می دهد،گفت آره از زمانی که به این حجره آمده ام همین بوی را استشمام می کردم، من اول دقت نکرده بودم تا اینکه چشم به عکس سه شهید افتاد، هنوز محاسن آنها بیرون نیامده بود، خاطراتی از آنها دراین حجره بود خواندم، از لحظات به یاد ماندنی نماز شب آنها، خلاصه هر چه بگویم کم گفتم....

گزارش: قربان اسلامی نژاد