به گزارش خبرگزاری «حوزه»، "گاهی دستگاههای مرکزیِ فکر، فرهنگ و سیاست، دچار اختلال و تعطیلی می‌شوند که در این وضعیت، باید افسران جنگ نرم، با شناخت وظیفه خود، به صورت آتش به اختیار، تصمیم‌گیری و اقدام کنند."

عبارت فوق بخشی از بیانات صریح و دردمندانه مقام معظم رهبری است که روز چهارشنبه هفته گذشته در دیدار صمیمانه با دانشجویان از سوی ایشان مطرح است و چه در حوزه موافقان و چه مخالفان بازتاب بسیار زیادی در رسانه ها به خصوص فضای مجازی پیدا کرد.

اهمیت فرمایشات رهبر معظم انقلاب به خصوص تاکید ایشان بر آتش به اختیار بودن تشکل ها و دانشجویان انقلابی ، ما را بر آن داشت تا با حجت الاسلام و المسلمین علی محمد حکیمیان ، عضو هیئت علمی پژوهشگاه حوزه و دانشگاه ، مصاحبه ای داشته باشیم که مشروح آن در ادامه می آید؛

به نظر شما چرا مقام معظم رهبری در سال های اخیر ، تاکید ویژه ای بر فعالیت دغدغه مندانه دانشجویان انقلابی داشته و دارند و به خصوص در این مقطع زمانی از اصطلاح " آتش به اختیار بودن" استفاده کردند؟!

اگر در فرمایشات معظم له دقت کنیم به خوبی متوجه می شویم که حفظ و تقویت روحیه انقلابی در بین اقشار مختلف مردم به خصوص دانشجویان یکی از کلیدی ترین دغدغه های ایشان است تا آن جا که پایداری بر فرهنگ و روحیه انقلابی از مبانی مهم نظری و فکری ایشان است که آن را لازمه حیات و بقای انقلاب می دانند.

البته تاکید اخیر ایشان صرفاً مربوط به زمان حاضر نیست بلکه ایشان به طور مبنایی اشاره به این مساله داشتند که چنانچه افرادی سر کار بیایند که به وظایف خود در دفاع از انقلاب و آرمان ها و اهداف انقلابی به درستی عمل نکنند، این وضع نباید باعث شود که انقلاب در راه خود دچار کندی و انحراف شود و لذا ایشان فرمودند که تشکل های دانشجویی شناخته شده در چارچوب وظایف تعریف شده خود ، آتش به اختیار هستند که با شناخت درست وظیفه در حوزه فکر و فرهنگ و سیاست ، تصمیم گیری و اقدام کنند.

در همین یکی دو روز اخیر، برخی سایت ها و شبکه های اجتماعیِ ضدانقلاب ، به گونه ای جوسازی کرده اند که گویی این آتش به اختیار بودن دانشجویان انقلابی، به معنای هرج و مرج و بی قانونی است، نظر شما در این خصوص چیست؟!

مقام معظم رهبری همواره در فرمایشات و سیره خود نشان داده اند که بیشترین پایبندی به قانون را دارند و در تاکیدات خویش این مهم را در صدر سخنان قرار می دهند.

اول این که مخاطب ایشان نه مردم عادی بلکه تشکل ها و نهادهای شناخته شده دانشگاهی است و خود دانشجویان این ها نیز در واقع نماینده نهادهای تعریف شده در داخل انقلاب به شمار می روند که رسمیت هم دارند؛ وقتی از این ها صحبت به میان می آید، منظور هان تشکل های مردم نهادی است که دارای ضوابط و مقررات مربوط به خود هستند.

لذا اشکالاتی که برخی افراد مغرض و یا ضدانقلاب مطرح می کنند، به هیچ وجه وارد نیست ؛ در واقع اصل فرمایش رهبری معظم این است که اگر کسی کوتاهی دارد در انجام وظیفه خود ، لازم است که از سوی تشکل های دانشجویی و دانشجویان انقلابی ، حرکت های خودجوش انقلابی در جهت اهداف و آرمان های انقلاب و نظام اسلامی صورت گیرد تا به این وسیله مسئولان کم کار و کم انگیزه تحت تاثیر قرار گرفته و راه و روش خود را اصلاح کنند.

در همه جای دنیا نیز این مباحث مطرح است مثلاً ما شاهد حضور جدی فعالان حقوق بشر و یا محیط زیست هستیم که همه این ها حرکت هایشان به نوعی در قالب همان آتش به اختیار است، منتهای مراتب در قالب سازمان ها و تشکل های خودشان کار می کنند به طوری که حتی گاهی رییس جمهور آمریکا را هم تحت تاثیر قرار داده و مانع از تصویب یک قانون و یا اجرای طرحی می شوند.

در کشورهایی مثل ما به خصوص که آفت زدگی در قدرت وجود دارد ، حضور مردم و دانشجویان در صحنه با روحیه انقلابی مانع از آن می شود که روند کلی و اصلی کشور دچار انحراف شود.

اکثر انقلاب که از دست رفته و یا دچار انحراف شده اند نیز عمدتاً به خاطر این بوده که مردم و جوانان در صحنه نبوده اند و یا اهداف و آرمان های انقلابی در بین آن ها کمرنگ شده است.

مسئولان در کشور ما گاهی در خط مقدم هستند و طبعاً اگر این عَلَم و پرچم در دست آن ها در جلوی خط مقدم بود، همه باید پشت سر آن ها حرکت کنند اما اگر این طور نبود و شاهد اهمال کاری و یا ضعف بودیم باید تشکل های مردمی و انقلابی وارد عمل شده و بر اساس فرمایشات رهبری و در چارچوب های مشخص فعالیت کنند.

رهبر معظم انقلاب در همین دیدار با دانشجویان در بخشی از فرمایشات خویش بر لزوم حفظ و تقویت نگاه نقادانه در بین دانشجویان و تشکل های دانشگاهی تاکید کردند، به نظر شما راز و رمز این همه تاکید رهبری در چیست و مسئولان در این باره چه وظیفه ای برعهده دارند؟

ایشان نه فقط در این دیدار بلکه تا آن جا که بنده به خاطر دارم در دیدارهای مختلف بر این مساله تاکید داشته اند که یکی از مصادیق آن برگزاری کرسی های آزاداندیشی است که متاسفانه به نظر می رسد در سال های اخیر یک مقدار کمرنگ شده است.

در واقع توجه به برپایی نشست های تخصصی در قالب بررسی لوایح دولت و همچنین طرح های مجلس و حرکت های قانون گذاری و سیاست های دولت در همین چارچوب باید دنبال شود و لازمه این کار داشتن روحیه نقادانه و مطالبه گرایانه بین دانشجویان بر اساس همان اهداف ارزشمند ملی و انقلابی است که اشاره شد.

بی شک حرکت بر مدار قانون و مقررات به هیچ وجه به معنای نفی حرکت های نقادانه و مطالبه گرایانه نیست چه آن که قانون محوری حرف کاملاً درستی است اما آزاداندیشی و حرکت های نقادانه در قالب قانون و مقررات از جمله برپایی کرسی آزاداندیشی و نظریه پردازی بیش از هر کسی برای خود دولتمردان و مسئولان مفید و ارزشمند و موثر است تا ایرادات خود را اصلاح کرده و به تقویت نقاط قوت نظام و کشور بپردازند.