حجت الاسلام حکمت حکیمی فر در گفت وگو با خبرنگار خبرگزاری «حوزه» در استان کردستان اظهار داشت: بهار 1397 از راه رسيد و مثل هميشه و هر ساله نويد شور و نشاط و شكوه و شكوفه مي‌دهد، طبيعت لباس نو بر تن و حياتي دوباره را آغاز مي‌كند تا بدين‌وسيله سفره بركات و نعمتهاي الهي را براي اشرف مخلوقات يعني انسان بگستراند تا چه ميزان از انسانها، عِباد شکور باشند و راه پاكي و سعادتمندي را پيشه كنند و چه ميزان كفران نعمت كرده و با معصيت و نافرماني، بي‌راهه حيرت و سرگرداني را اختيار نمايند.
این استاد حوزوی عنوان کرد: در نگاه نخست، مستضعفان و محرومان و ملتهاي مظلوم و قدس شريف مسأله اول جهان اسلام است و اما در نگاه دوم، اگرچه ۷ ميليون يمنی مظلوم غذايي براي خوردن نداشته و همزمان شكم‌باره‌گان رژيم سعودي با بيش از هزار و پانصد خدمه و همراه در پي خوش‌گذراني و عياشي در خارج از مرزهاي كشورشان اردو بزنند و يا ملت مظلوم بحرين، عراق، سوريه، فلسطين و... در آتش فتنه‌هاي شوم آمريكايي انگليسي دست و پا بزنند، فرقي نمي‌كند چرا كه در اين نوع نگاه، عاطفه و شرافت انساني به مسلخ برده شده و لگدمال گرديده است.
وی اضافه کرد: ايام آغاز بهاري ديگر، بهانه‌اي است تا به خود آمده و پلشتي‌هاي اخلاقي و رفتاري را از صحن جانمان بيرون رانده و جان تازه‌اي به روح و قلبمان ببخشيم كه البته مبناي سيره و زندگي بزرگان نيز همواره همين بوده است.
حجت الاسلام حکیمی فر تاکید کرد: هنر آن نيست كه تحت هر شرايطي، همواره بر اخلاق زشت و مواضع غلطمان پاي بفشاريم، بلكه هنر آن است كه در مسير رشد و تعالي و كمال، با استعانت از خداي متعال در جهت اصلاح و هدايت نفس خويش گام برداشته و هر لحظه و آنی نو شوندگي و آرامش درون را تجربه كنيم.
مدیر مدرسه علمیه بیجار اظهار داشت: در اين مجال ضمن تبريك سال نو، هديه‌اي به رسم يادگار از مرحوم آيت‌الله سيدعلي قاضي طباطبايي استاد اخلاق بسياري از بزرگان عرصه ادب و عرفان، كه حديثی قدسي است (به نقل از تذكرة المتقين، ص ۲۲۳) تقديم مي‌نماييم كه به‌حق نقشه راه و مبناي مباركي است براي سبك زندگي انساني و سعادتمندانه: از نبي مكرم اسلام(صلي‌الله‌عليه‌وآله) نقل است كه فرمودند:
«قال الله تبارك و تعالي:
أكْثِرْ مِنَ الزّادِ، فَإِنَّ الطَّريقَ بَعيدٌ بَعيدٌ.
وَ جَدِّدِ السَّفيْنَةَ، فَإِنَّ الْبَحْرَ عَميقٌ عميقٌ.
وَخَفِّفِ الْحَمْلَ، فَإِنَّ الصِّراطَ دَقيقٌ دَقيقٌ.
وَأخْلِصِ الْعَمَلَ، فَإِنَّ النّاقِدَ بَصيرٌ بَصيرٌ.
وَأخِّرْ نَوْمَكَ إِلَي الْقَبْرِ.
وَفَخْرَكَ إِلَي الْميْزانِ.
وَشَهْوَتَكَ إِلَي الْجَنَّةِ.
وَراحَتَكَ إِلَي الاّْخِرَةِ.
وَلَذَّتَكَ إِلَي الْحُورِ العينِ.
وَكُنْ لي ، أكُنْ لَكَ.
وَتَقَرَّبْ إِلَيَّ بِاسْتِهانَةِ الدُّنْيا.
وَتَبَعَّدْ عَنِ النّارِ لِبُغْضِ الْفُجّارِ وَحُبِّ الاَْبْرارِ.
فَإِنَّ الله لايُضيعُ أجْرَ الْمُحْسِنينَ.»
«اي پسر آدم! توشه‌ات را زياد كن كه راه دور است دور، و كشتي‌ات را تازه و نو كن كه دريا ژرف است ژرف، و بارت را سبك ساز كه جاده باريك است باريك، و كردارت را خالص گردان كه سنجشگر بيناست بينا، و خوابت را براي وقت مرگت و فخر و باليدنت را براي هنگام سنجش اعمال بگذار و خواهش نفساني‌ات را براي بهشت و آسايشت را براي آخرت و لذتت را براي حورالعين واگذار، و تو براي من باش تا من براي تو باشم و با حقير و پست شمردن دنيا به من نزديك شو و به‌وسيله دشمني با نابكاران و دوستي با نيكان، از آتش دوزخ دور شو زيرا كه خداوند پاداش نيكوكاران را ضايع نمي‌كند.»
