اتفاقا به نظرم شخصیت روحانی درست بود در سریال سر دلبران. چون طلبه هم یک انسانه. درسته باید بیشتر از بقیه کنترل روی تمام کردار و رفتار داشته باشه اما به هر حال انسانه و ممکنه عصبانی هم بشه و خطا هم بکنه. مشکل ما اینه که این قشر رو از جامعه جئدا کردیم در حالی که این عزیزان هم مشکلات دارن و ممکنه تحت فشار باشن. در ضمن چه ایرادی داره برزو ارجمند که چند تا نقش طنز بازی کرده ایفاگر نقش طلبه باشه؟ خیلی هم عالی بازی کرد. در کل این سریال ساده و صمیمی و درست و دلنشین بود

سریال های مناسبتی سیما و دوری مردم از خانه خدا به قلم: احمد محبوبی تقریباً از ابتدای دهه هشتاد برنامه سازان صدا و سیما در شب های ماه مبارک رمضان با هدف سرگرمی روزه داران تولید و پخش سریال های مناسبتی را در دستور کار خود قرار دادند. برای ساخت سریال های مناسبتی بین مدیران شبکه ها رقابتی وجود دارد و در پایان ماه رمضان با برپایی جُنگ و مراسمی ویژه با تعریف و تمجید، از دست اندرکاران این سریال ها قدردانی می گردد. دیدن این سریال ها جزء سبک زندگی ایرانی ها در ماه میهمانی خدا شده است و قبل از آغاز ماه رمضان بینندگان پیگیر هستند که چه سریالی، با کارگردانی چه کسی و از کدام شبکه پخش خواهد شد. شاید یکی از به یادماندنی ترین سریال مناسبتی که بن مایه طنز هم داشت و تقریبا سالی چند بار در کانال های مختلف رسانه ملی پخش می شود سریال "متهم گریخت" به کارگردانی رضا عطاران است. در سال های اولیه کارگردانان و تهیه کنندگان با چند دیالوگ، نشان دادن صحنه هایی از دعا، نماز، افطار و یا سحری خوردن این سریال ها را به ماه رمضان ارتباط می دادند اما سریال های امروزی دیگر در آن فضا نیستند و هدف، سرگرمی مخاطبان پس از یک روز روزه داری است. در دهه های گذشته که سریال های مناسبتی با این حجم در شبکه های متعدد سیما پخش نمی شد، مردم به مساجد رفته و از وعظ و سخنرانی خطبا بهره می بردند. اگر ذهنیت میانسالان و کهنسالان را از ماه رمضان در سال های دور جویا شویم قطعاً به مسجد، مناجات، دعا و وعظ و خطابه اشاره خواهند کرد و از صفا و خلوص گذشتگان خواهند گفت. اما اگر ده و یا بیست سال دیگر از نسل جوان امروزی درباره ماه رمضان سوال شود یقیناً اسم سریال های مناسبتی را برای شما خواهند شمرد. چندین سال است که تلویزیون در شب های ماه رمضان مردم و جوانان را در خانه ها میخکوب کرده و با اتمام این سریال، سریال بعدی در شبکه دیگر آغاز می گردد و به بیننده فرصت تنفس هم نمی دهد چه برسد که به مسجد سر بزند. اگر مساجد در ماه رمضان خلوت است به خاطر وجود رقیب و هوویی به نام صدا و سیماست که مخاطبان را سرگرم خود کرده و اجازه تکان خوردن از مقابل تلویزیون را نمی دهد. بگذریم از اینکه محتوای اغلب سریال ها این است که در 28 قسمت از زمین و آسمان به یک شخص و یا خانواده ای انواع و اقسام مصائب می بارد و در دو قسمت پایانی همه مشکلات به صورت معجزه آسایی حل می شود. به عبارت دیگر این نوع سریال ها فاقد هنر دینی است و مخاطبان را به ارزش و فضیلت اخلاقی خاصی سوق نمی دهد. در اسلام آبادانی مساجد موضوعیت دارد و تأکید بسیاری بر آن شده است و مسجد کارکردهای بسیاری داشته و دارد و از قدیم الایام مردم احکام شرعی، وظایف دینی و حتی قرائت قرآن را در مساجد از روحانیون می آموختند. آنچنان که در روایات آمده است دست و پای شیاطین در ماه رمضان بسته و دل های مردم برای حضور و عبادت در خانه خدا آماده است. پیشنهاد نگارنده این است که اگر ساخت سریال مناسبتی ماه رمضان ضروری است با تجمیع تمام توان و امکانات به پخش یک سریالِ با کیفیت، آموزنده و دینی در یکی از شبکه ها کفایت شود نه اینکه در شبکه های مهم و سراسری سیما و دقیقاً در اوقاتی که مردم به مسجد می روند شاهد پخش فیلم و سریال های متعدد باشیم و سال به سال مردم و جوانان از مسجد دور و جذب قاب جادو شوند.