به گزارش خبرگزاری «حوزه»، کتاب «دروغ» اثری از مرحوم آيت الله سيد رضا صدر است که در آن، نکاتی زیبا و قابل استفاده پیرامون موضوع دروغ آمده و «حوزه نیوز» منتخبی از این نکات را در شماره های گوناگون تقدیم علاقمندان می نماید.

* معماى طاووس

طاووس يمنى كه از بزرگان برادران اهل سنت مى‏ باشد و براى خويش مقام‏ شامخى در دانش قائل بوده، به پندار خود معمايى درست كرده بود، آن را از حضرت ‏امام باقر عليه السلام بپرسيد:

كدام مردمى بودند كه شهادت به حق دادند، ولى در عين حال دروغ گو بودند؟

امام فرمود: آنان منافقان بودند، در موقعى كه به رسول خدا صلى الله عليه وآله عرض كردند ما شهادت مى ‏دهيم كه تو رسول خدايى با آن كه گفته آن‏ها راست‏ بود، ولى خود آن‏ها دروغ گو بودند.

- منافقان

منافقان كسانى بوده ‏اند كه در زبان، اظهار اسلام مى‏ كردند و خود را پيرو رسول خدا صلى الله عليه وآله مى ‏خواندند، ولى در دل، دشمن آن حضرت بودند و پيامبرى ‏حضرتش را انكار مى‏ كردند. قرآن آنان را چنين معرفى مى‏ كند:

«برخى از مردم مى‏ گويند كه ما به خدا و روز قيامت ايمان آورده ‏ايم، ولى آن ‏ها مؤمن نيستند و مى ‏خواهند خدا و مسلمانان را گول بزنند؛ آن‏ها خودشان را گول مى ‏زنند و بس، ولى نمى ‏فهمند.»

«وقتى كه مسلمانان را مى ‏بينند، مى ‏گويند ما ايمان آورده ‏ايم، وقتى كه با همكيشان ‏پليد خود مى ‏نشينند، مى‏ گويند ما با شماييم و مسلمانان را مسخره مى‏ كنيم؛ خدا هم‏ آن‏ها را مسخره مى ‏كند و آنان را رها مى‏كند تا در اين گمراهى همچنان سر گردان‏ بمانند؛ اين‏ها كسانى هستند كه هدايت و رستگارى را داده، ضلالت و گمراهى را خريده ‏اند و تجارتشان سود نكرده است.»

- دسته ‏هاى منافقان

منافقان چهار دسته بوده‏ اند:

دسته‏اى از روى طمع و براى رسيدن به مال و مقام در اسلام داخل شدند. در ميان ‏اين دسته، كسانى بودند كه خبر ظهور پيغمبر اسلام از كاهنان عرب به آن‏ها رسيده بود، آن‏ها از موفقيت ‏هاى آن حضرت در آينده اطلاع داشتند، اينان مردم ‏هشيارى بودند و با نقشه كامل در اسلام داخل شدند.

دسته دوم كه زيركى دسته اول را نداشتند، هنگامى كه فتوحات اسلام را ديدند، اسلام آوردند؛ پيدايش اين دسته، پس از غزوه بدر بود.

دسته سوم، بر اثر فشار محيط و عدم مساعدت اوضاع و احوال با ماندن آن‏ها دركفر به اسلام رو كردند؛ اين دسته بيش‏تر اهل مدينه بودند.

دسته چهارم، كسانى بودند كه پس از ايمان آوردن، سست عقيده شده و بى دين و لا مذهب گرديده بودند، ولى طمع يا وضع محيط به آن‏ها اجازه نمى ‏داد كه كفر باطنى ‏خود را آشكار كنند و به طور علنى با پيغمبر اسلام به مخالفت‏ برخيزند.