خبرگزاری «حوزه»، روایت زیر را از کتاب کفایة الاثر منتشر می کند.
عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ عَنْ عَمَّتِهِ زَيْنَبَ بِنْتِ عَلِيٍّ (ع) عَنْ فَاطِمَةَ (ع) قَالَتْ كَانَ دَخَلَ إِلَيَّ رَسُولُ اللَّهِ ص عِنْدَ وِلَادَتِي الْحُسَيْنَ ع فَنَاوَلْتُهُ إِيَّاهُ فِي خِرْقَةٍ صَفْرَاءَ فَرَمَى بِهَا وَ أَخَذَ خِرْقَةً بَيْضَاءَ وَ لَفَّهُ فِيهَا ثُمَّ قَالَ خُذِيهِ يَا فَاطِمَةُ فَإِنَّهُ إِمَامٌ ابْنُ إِمَامٍ أَبُو الْأَئِمَّةِ التِّسْعَةُ مِنْ صُلْبِهِ أَئِمَّةٌ أَبْرَارٌ وَ التَّاسِعُ قَائِمُهُمْ.
امام سجاد(ع) از عمه اش زینب(ع) از حضرت فاطمه(ع) روایت کرد که فرمود: هنگامی که حسین را به دنیا آوردم رسول خدا نزد من آمد و من او را در پارچه ای زرد رنگ به پیامبر دادم؛ ایشان آن پارچه را انداخت و پارچه ای سفید آورد و حسین را در آن پیچید و فرمود: فاطمه او را بگیر که او امام و فرزند امام و پدر نه امام است که همه از نسل او هستند و نهمین آنها قائم است.
کفایة الاثر، علی بن محمد خزاز رازی[1]، ص194
[1]. ابو القاسم على بن محمد بن على خزاز قمى رازى متولد قم و از چهرههاى برجسته فقها و راويان شيعه در نيمه دوم قرن چهارم هجرى است.
