علیرضا محمدلو در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری حوزه، با بیان اینکه در روزگار کنونی، تمام هم و غم بشر مدرن، کار و تلاش برای گذران زندگی است، ابراز داشت: در این سبک، صورت زندگی از محتوا و معنای آن، گوی سبقت را ربوده و انسان دنیای مدرن، فرصت یا حال بازگشت به خویش و خودآگاهی  را از دست داده است.

وی با اشاره به اینکه بشر امروز، تحت تاثیر مختصات عصر مدرن، زندگی اش را به دوبخش رسمی(کار) و غیررسمی(تفریح) تفکیک کرده است، افزود: حجم ساعات کار بالا و جدی شدن تفریحات و سرگرمی ها جهت جبران خستگی های ناشی از کار روزمره، از بشر امروز یک انسان تک ساحتی ساخته که هم و غمی جز ظاهر زندگی ندارد و درد باطن و معنا را نیز با داروی مسکنی بنام اوقات فراغت، التیام می بخشد.

مدرس سواد رسانه ای همچنین گفت: چرخه زندگی عاری از معنا و خستگی حاصل از کارمفرط و یکنواخت و انتظار برای رسیدن روزهای پایانی هفته، اوقات زندگی را به دوبخش کار و تفریح تقسیم نموده و مساله کار در دیدگاه بشر امروز، به یک شر ناگزیر بدل شده است.

محمدلو افزود: پدیده هایی چون دیزی لند و آنتالیا و پاتایا و جزایر قناری و شلوغی جاده های تفریحی در تعطیلات پایان هفته و قرار گرفتن ‌اخبار هواشناسی در صدر پرطرفدارترین های بخش خبری در سطح جهان، راه برون رفت و نسخه نجات جهانی است که معنا و ماوراءالطبیعه‌ را از عرصه زندگی انسان ها به بهانه رسیدن به تمدن و رفاه ذبح نمود و برای جبران فقدان امر قدسی در زندگی انسان امروزی، با برجسته سازی و تکرار و صنعتی کردن پدیده سرگرمی و تعطیلات و همچنین جهت جلوگیری از فرسودگی نیروی کار، عنوان تمدن اوقات فراغت را بر سرزبان ها جاری ساخت.

 وی تاکید کرد: مقوله اوقات فراغت در عرصه بین الملل، سطح تاثیرگذاری بالایی یافته و باسرعت بسیار زیاد، سیاست های کلان جهان استعمار را دستخوش تغییر نموده و دیپلماسی هالیوودی را با تولید و توزیع گسترده فیلم ها و سریال ها و انیمیش هایی با  مصرف جهانی، دستور کار نفوذ و سلطه قرار داده است.

این کارشناس فضای مجازی همچنین اظهار داشت: در کتاب رفتارهای فرهنگی ایرانیان، در تعریفی نسبتاً جامع، اوقات فراغت این گونه تعریف شده است:" فعالیتی که اعضای جامعه، فارغ از اجبارهای محیط کار و الزامات زندگی، از طریق آن، استعدادهای خود را توسعه بخشیده، شخصیت خود را گسترش می دهند؛ فعالیت هایی که هدف اقتصادی ندارند و بیشتر در راستای پیوند با دیگران (نفس رابطه اجتماعی)، تحقق امری اخلاقی، هنری، عام المنفعه، دینی و ... به صورت اختیاری انجام می شوند. اوقات فراغت، در مقابل زمانی قرار می گیرد که فرد در الزامات اجتماعی نظام تقسیم کار، درگیر است. "

وی با اشاره به اینکه از آن جایی که نگاه جهان غرب و نظام سرمایه داری به مقوله اوقات فراغت در ساحت زندگی بشر، یک نگاه اقتصادی و سودمحورانه است، پدیده ای بنام صنعت سرگرمی شکل می گیرد که با ظاهری تمام فرهنگی و جذاب و با ابزارهای چندرسانه ای، عقبه اقتصادی و بهره کشی از بشر در قالب جدید را رقم می زند، خاطرنشان کرد: اساساً صنعت فرهنگ در پی بازتولید نظام سرمایه داری است. هرچقدر از آلام بشر غفلت شود و دردهای معنوی بشر نیز به یغما رود، به نفع سردمداران اقتصادی ماجرا خواهد بود؛ در یک جمله "هرچه توده ها سرگرم تر، نظام سرمایه داری قوی تر. "

وی با بیان اینکه عصر سرگرمی با شاخص هایی چون  فردگرایی، مصرف‌زدگی، لذت گرایی، اصالت ظاهر، غفلت از معنا و مسئولیت و جامعه و مبدا و معاد را سبب می شود، گفت: اینکه در نگاه دینی، زمان را همچون ابرگذران می بیند و اوقات فراغت را با چاشنی لذت حلال می نگرد و کار برای خانواده را چون اجر و لذت مجاهدت در راه خدا قرار می دهد، نشان از عمق فاجعه ای است که در پس صنعت سرگرمی و مدیریت اوقات فراغت در حال رخ دادن است.

محمدلو خاطرنشان کرد: اساساً مهندسی افکارعمومی، صورت جدیدی یافته و با سرگرم آموزی و در بستر قهرمان ها و ضدقهرمان های فیلم ها و سریال ها و انیمیشن ها، ذائقه های هک شده ای را تولید و بازتولید می کند. استعمار فرانو، تسلیحات و اطلاعات را در خدمت تبلیغات درآورده و مهندسی موافقت را بعنوان استراتژی اصلی پروژه جهانی سازی، در دستور کار قرار  داده است.

وی یادآورشد: در واقع بهترین گزینه برای قدرت هژمونیک غرب، همین صنعت سرگرمی است که یک شهروند بسته بندی شده را تحویل نظام بین الملل می دهد و مجاری اندیشه ها و علایق و اقداماتش را از طریق  سرگرمی های فیلتر شده، کنترل نموده و خروجی های مدنظرش را به راحتی پیش بینی می کند.

۳۱۳/۸