به گزارش خبرگزاری «حوزه» از شیراز، حمایت همه جانبه مقام معظم رهبری و مراجع معظم تقلید«دام ظلهم» از این ستاد سبب شد که بخش قابل توجهی از مردم که همان متدینین جامعه بودند نه تنها با ستاد مذکور همراهی کردند بلکه در قالب گروه های جهادی به یاری کادر درمانی و مسئولان بهداشتی کشور شتافتند.
پس از گذشت یک ماه از تعطیلی بخش های مختلف، دولت محترم به این نتیجه رسید که تعطیلی کسب و کارِ اصناف، ضربات سنگینی به اقتصاد ملی و معیشت مردم خواهد زد به همین دلیل با تأکید بر تدوین و ارائه شیوه نامه بهداشتی، بازارها، پاساژها، بعضی از وسایل نقلیه عمومی و حتی بوستان ها بازگشایی شد اما در این میان مراقد مطهر، مساجد و اماکن مذهبی که به گفته کارشناسان وزارت بهداشت درصد کمتری از احتمال ابتلاء به بیماری را به خود اختصاص می دادند و آثار متعدد معنوی برای جامعه داشتند همچنان تعطیل بود تا اینکه با آغاز ماه مبارک رمضان، فشار افکار عمومی و پیگیری های مردمی، رئیس جمهور محترم را به این نتیجه رساند تا دستور بازگشایی مساجد مناطق سفید را بر اساس شیوه نامه بهداشتی بدهد.
اعلام شیوه نامه بهداشتی مساجد در روز دهم ماه مبارک رمضان بارقه امیدی را در میان مؤمنان جامعه بوجود آورد تا با باقیمانده ماه مبارک رمضان خسارت های تعطیلی اجتماعات مذهبی تا حدودی جبران شود اما برخی از بندهای این شیوه نامه نیز چیزی نبود که خواسته مردم عزیزمان را تأمین کند که به اختصار به آنها اشاره می شود:
اختصاص بازگشایی مساجد به مناطق سفید ایجاب می کرد که برخی حساسیت ها در این مناطق کمتر شود، از این رو به نظر می رسد ممنوعیت هر گونه پذیرایی حتی پذیرایی بسته بندی شده و یا به صورت ظروف یک بار مصرف لازم است مورد تجدید نظر قرار بگیرد.
وجه تعیین زمان «نیم ساعت» برای حضور در مساجد مشخص نیست، چرا که از یک سو باز بودن چندین ساعتی بازارها، پاساژها، بانک ها، مراکز تعویض پلاک و... با آن ازدحام با باز بودن نیم ساعتی مساجد با اجتماعاتی به مراتب کمتر، چندان عادلانه و منطقی نیست و از سوی دیگر وقتی مسئولیت مراقبت بهداشتی از نمازگزاران بر عهده مسئول هیات امنای مساجد گذاشته شده به نظر می رسد بهتر این بود که تعیین مدت زمان حضور در مسجد بر عهده آنها گذاشته می شد مخصوصا که مساجد مناطق مختلف اقتضائات مختلفی دارند و از سوی سوم چنین تعیین تکلیفی ممکن است توهین به اهالی مساجد تلقی شود.
با وجودیکه در بسیاری از مناطق شهری و روستایی حتی یک مورد ابتلاء به کرونا نیز گزارش نشده است و نیز اهتمام مدیران مساجد به نظافت و ضدعفونی مساجد و نیز توصیه پذیر بودن اهالی مسجد نسبت به آموزش های بهداشتی، در اینصورت ضرورت الزام همه نمازگزاران به پوشیدن ماسک و دستکش - که مشکلات مختلفی برای نمازگزاران ایجاد می کند- را مورد تردید جدی قرار می دهد.
در پایان این شیوه نامه اضافه شده: «از برگزاری هر گونه مراسمی که مستلزم تجمع افراد است خودداری شود» در حالی که جای این سوال است که نمازگزارانی که در نماز جماعت که شرط صحت آن اتصال است- فاصله اجتماعی را رعایت کرده اند آیا نمی توانند در حین برگزاری مراسمی مثل محفل قرآنی و یا سخنرانی و مناجات خوانی فاصله های مورد نظر بهداشتی را رعایت کنند؟ به نظر می رسد کسانی که این بند را اضافه کرده اند خود تاکنون در مساجد حاضر نشده اند والا واضح است که رعایت فاصله بین افراد در مجلس مناجات و سخنرانی به مراتب ممکن تر از نماز جماعت خواهد بود مخصوصا که خواندن دعا و مناجات در قالب اجتماعات مؤمنین علاوه بر اینکه خواسته بسیاری از جوانان مسجدی است و عطش معنوی آنان را مرتفع می نماید، رحمت ویژه خداوند را نیز نازل می کند.
در پایان ضمن تشکر از ستاد ملی مبارزه با کرونا ذکر این نکته نیز لازم است که مراقب برخی از آفت های فاصله گذاری اجتماعی باشیم چرا که این طرح می تواند به روحیه فردگرایی که مکاتب الحادی به دنبال ترویج آن در جامعه هستند دامن بزند و نقش مساجد را که در طول تاریخ نقطه وصل امت اسلامی بوده و در بحران های مختلف به عنوان یک سنگر در سازماندهی به جامعه اسلامی نقش موثری ایفا کرده اند را تضعیف نماید.
«إِنَّما یَعْمُرُ مَساجِدَ اللَّهِ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَ الْیَوْمِ الْآخِرِ وَ أَقامَ الصَّلاةَ وَ آتَی الزَّکاةَ وَ لَمْ یَخْشَ إِلاَّ اللَّهَ فَعَسی أُولئِکَ أَنْ یَکُونُوا مِنَ الْمُهْتَدینَ». (سوره توبه آیه ۱۸)
محمد استوارمیمندی
