به گزارش خبرگزاری حوزه زاهره سادات میرجعفری از مبلغان عرصه بین الملل در یادداشتی به روایتگری ایام کرونایی پرداخته و آورده است: بیش از چهل نوع یاریگری اجتماعی در انواع همدلی مردمی نمایان بود. از ماسک دوختن مخلصانه و بی نام ونشان زنانی مانند مادرم در محله های کوچک یزد گرفته تا پیرزنانی که خانه خود را در اختیار فعالیتهای جهادی قرار دادند و جهادگرانی که در این راه مظلومانه به شهادت رسیدند. بیش از ۸۰ هزار ماسک و گان و ۲۰ هزار لیتر آبمیوه طبیعی برای بیماران، در کارگاه و مراکز مردمی تولید شد. افزون بر آن نزدیک به ۵۰۰۰ نفر بانوی جهادی و بیش از ۶۰۰ نفر از خواهران طلبه در عرصه پرستاری و خدمات درمانی و تجهیز اموات کرونایی در آرامستان ها و حتی همیاری در زمینه‌های امداد و نجات و سوگ ابراز نیافته افراد، کمک‌های روحی و معنوی، مشاوره‌های روانی، پاسخ گویی به پرسش‌های اعتقادی، فکری و شرعی، پخت انواع غذا و کیک ها برای بیماران پرستاران و خانواده های آنها فعالیت می کنند.
هرچند این اعداد و ارقام، به تنهایی نمی تواند توصیف کننده این روزهای پر ابتلا ولی باشکوه باشد و نمی تواند گرمای دستان زنی را که هر روز در خانه اش، پشت میز چرخ خیاطی، سوزن نخ می کند و لرزش دستان ظریف خواهر طلبه ای را که جسم رنجور فوتی های کرونا را غسل می‌دهد، تصویر کرده و به نسل های بعدی نشان بدهد. باید این جلوه های زیبای اسلامی ایرانی را به جهانیان از طریق تصویر نگاری، تجربه نگاری، تاریخ نگاری، نظریه پردازی و الگوسازی به شیوه های گفتمانی عرضه کرد. البته بنده با همکاری دوستان مبلغ درحال تصویر سازی و ثبت جهانی این اقدامات جهادی هستیم.
علاوه برآن از ظرفیت سازماندهی این گروه های جهادی و حجم عظیم طلاب داوطلب فداکار برای اقدام در این زمینه نباید غافل شد. بهرحال این همدلی ها در جامعه ما نشان داد که بخش عظیمی از مردم ما آماده فعالیتهای داوطلبانه با انگیزه های جهادی هستند که در قالب فعالیتهای بسیجی شناخته می شوند اما بجاست که مراکز مهم تصمیم گیری حوزوی در مورد سازماندهی این خیل عظیم مشتاق و مخلص برنامه ریزی و سرمایه گذاری نموده و برای ارتقای علمی فرهنگی و جهت دهی هدفمند فعالیتهای جهادی مخلصانه آنها تلاش کنند. همچنین با وجود نفس جهادی بودن اینگونه اقدامات، در عین حال در نظر گرفتن تدابیر حمایتی همانند طرح های بیمه تامین اجتماعی و پشتیبانی خانواده های این عزیزان و تامین امنیت مالی و روانی آنها بسیار شایسته و قابل تامل است.
انتهای پیام ۳۱۳/۱۷
