خبرگزاری حوزه | صدای زنگ فروپاشی آمریکا و تمدن غرب، برای عاشقان و فریفتگانش مدتی است که به صدا درآمده و دیگر عقلانیت ابزاری به دادشان نمی رسد.

قفس آهنین سرمایه داری که ماکس وبر می گفت، با وقوع کرونا و کشتار نژادپرستانه، سرانجام درهم شکسته است.

"زندگی، آزادی و پیگیری خوشبختی" بعنوان شعاری که در اعلامیه استقلال آمریکا می درخشید، دیگر دست چدنی اش را از زیر آستین مخملی اش بیرون آورده و مکانیسم ماشه را علیه مردمانش بنام آزادی و به کام سلطه و هژمونی آمریکایی استفاده می کند.

آمریکا از نظریه عدالت جان رالز، که می گفت: " عدالت اولین فضیلت برای نهاد اجتماعی است همچنان که حقیقت برای تفکر عبور کرده و به "لویاتان" توماس هابز که انسان را گرگ تلقی می کرد و "وضع طبیعی انسان ها را جنگ همه باهمه می دانست" قائل شده و به روی شهروندان به فرمان رییس جمهور نامحترمش اسلحه می کشد.

حتی از دنیای قشنگ نوی هاکسلی هم گذر کرده و دیگر شبکه های اجتماعی را مَحرم دولت نمی داند و تحریم و تنبیه می کند و دوربین و خبرنگار cnn را نیز دست بند زده و نشان می دهد که "رسانه تا زمانی خوب است و مصرف دارد که در خدمت نظام سلطه باشد".

دموکراسی، حقوق بشر و آزادی با سرکوب مردم و تحریم رسانه ها و... بعنوان پایه های لیبرالیسم پوچ گشته و پراگماتیسم آمریکایی که حقیقت را در فایده داشتن یا نداشتن و نفع ابزاری و سودمادی خلاصه می کرد، دچار بحران معنا شده و راهی به جز سرکوب موقت و استفاده از شمشیر داموکلس علیه معترضان نمی بیند.

علیرضا محمدلو، نویسنده و پژوهشگر