فاطمه حامدی در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاری حوزه در سالروز جانگداز امام محمدتقی(ع) پیشوای نهم شیعیان اظهار داشت: شیوع ویروس کرونا باعث شد تا مردم برای رعایت مسائل بهداشتی در خانه بمانند که این امر به مسائل اقتصادی و معیشت افراد ضربه زد.

وی افزود: نهمین پیشوای شیعیان را به خاطر دست بخشنده و گستردگی جود و کرم، «جواد» نامیدند نقل شده است که شخصی نزد امام رفت و از سختی زندگی و معیشت برای او درد دل کرد. امام علیه السلام سجاده اش را بلند کرد و تکه طلایی به او داد که به اندازه ی 16 مثقال طلا بود.

استاد جامعه الزهرا(س) با اشاره به اینکه پیامبر اسلام دو امانت گرانبها را در بین مردم به یادگار گذاشت گفت: یکی قرآن و دیگری اهل بیت و عترت  ایشان بود که زندگی امامان معصوم به ویژه امام جواد(ع) برگفته از مکتب الهی و شیوه ی قرآنی بود.

وی ادامه داد: ایشان دارای ویژگی های فردی و اخلاقی بود که منطبق بر ایات شریفه قران بود .از جمله ی   این ویژگی ها توجه به فقرا و مساکین بود که در سوره های متعددی از قرآن به آن پرداخته شده است.

حامدی خاطر نشان کرد: امروزه یکی از تهدیدهای اجتماعی و اقتصادی جامعه  نابرابری درامدها و توزیع ناعادلانه ثروت هست به گونه ای که عده ای به دور از تعالیم اسلامی به دنبال ثروت اندوزی هستند که این امر موجب ایجاد  طبقات اجتماعی فقیر و غنی می شود 

وی تاکید کرد: فقر در جامعه آسیب های اجتماعی و عوارضی از جمله ناامیدی و یاس دارد که باید با ارائه الگوی عملی کامل بتوان به مردم درس بخشش و فقرزدایی را آموزش داد تا حاکمیت سرمایه نتواند کرامت انسانی را لگد مال کند . سیره ی امامان به ویژه امام جواد(علیه السلام) در این امر مثال زدنی است.

استاد جامعه الزهرا(س) صبر و بردباری را از دیگر ویژگی های اخلاقی این امام معصوم عنوان کرد و گفت: امام جواد(ع) در سن کود کی پدر خویش را از دست دادند و در سن جوانی نیز با دختر مامون ازدواج کردند که تحمل این مشکلات در زندگی نیازمند صبر عظیمی بود که این امام عزیز به زیبایی با ناملایمت ها و با زنی که مخالف با عقیده ایشان بود زندگی کردند و از مسیر اصلی تعالیم اسلامی شانه خالی نکردند.

وی افزود: همچنین وجود نابسامانی ها و ستمها در  حکومت عباسی از دیگر مشکلاتی بود که امام در این زمینه نیز صبر را پیشه کردند.

حامدی با اشاره به کلام امام جواد(ع) در مورد صبر گفت: ایشان فرموده اند: تکیه بر صبر کن و به فقر در آویز و شهوات را رها کن و مخالفت با هوای نفس نما و بدان که تو از دید خداوند مخفی نیستی، دقت کن چگونه باید باشی؟ همچنین ایشان به مردی که فرزندش را از دست داده است صبر را توصیه می کند و می فرمایند که خداوند از مال مومن و فرزندانش می گیرد تا او را اجر و پاداش دهد.

وی بیان داشت: یکی از وسیع ترین خیرات صبر است که امام این موضوع را تاکید می کند ضمن اینکه در این باره پیامبر اکرم( صلی الله علیه واله) فرمود:صبر بر سه قسم است:صبر بر اطاعت و بندگی خدا،صبر در مقابل مصیبت،صبر در رویاروئی با معصیت و گناه. 

استاد جامعه الزهرا(س) با اشاره به صفت آراستگی در امام جواد(ع) گفت: این حضرت علاوه بر صفای باطنی به آراستگی ظاهر برای حضور در اجتماع اهمیت میدادند به گونه ای که قید شده است یکی از زمانهای بروز آراستگی، در نماز و برای اعلام ادب صحبت با پروردگار است.

وی ادامه داد: در این باره علی بن مهزیار نقل کرده است: امام محمد تقی (ع) را دیدم که نماز واجب و سنت و مستحب را در جبه ی خز طارونی -نوعی خز-، به جا می آورد، و به من نیز جبه ای از خز بخشید و یادآوری فرمود که آن را به تن خویش کرده و در آن نماز گزارده است، و به من هم فرمود که در آن نماز کنم.

حامدی در مورد علم و حکمت امام محمدتقی(ع) گفت: ایشان در بیان حقانیت و اندیشه های شیعی خدمات ارزنده ای ایفا کردند  در این باره آوردند در مجلسی که مأمون برای آزمایش مقام علمی امام جواد (ع) برگزار کرده بود، یحیی بن اکثم از امام (علیه السلام) پرسید: حکم شخص مُحرمی که حیوانی را صید کرده و کشته است چیست؟

استاد جامعه الزهرا(س) بیان داشت: امام جواد(علیه السلام) در مقابل یک سوال یحیی بن اکثم چندین سوال از او پرسیدند و فرمودند: این صید را در منطقه حَرَم کشته است یا در خارج از حرم؟ حکم کشتن صید را می‌دانسته یا نمی‌دانسته؟ عمداً کشته یا غیر عمد؟ شخص محرم، آزاد بوده یا بنده؟ کودک بوده یا بزرگسال؟ بار اولش بوده یا سابقه داشته؟ حیوان کشته شده، پرنده بوده یا خیر؟ کوچک بوده یا بزرگ؟ آیا شخص محرم به کارش اصرار دارد یا پشیمان است؟ صیدش را در شب کشته یا در روز؟ آیا شخص، در احرام عمره بوده یا در احرام حج؟و...

وی تاکید کرد: این چنین پرسش ها از سوی امام نشانگر احاطه ی به مساله و علم الهی ایشان بود که در این زمان یحیی بن اکثم که از این همه سوال جا خورده بود، عجز و درماندگی در صورتش پیدا شد و زبانش به لکنت افتاد. همه‌ی حضار غرق در حیرت شدند و با شکست مامون مجلس به پایان رسید.

۳۱۳/۶۱