به گزارش خبرگزاری حوزه، آن گونه که در بیانیه پایانی هیأت داوران جشنواره فیلم فجر آمده بود، امسال به جهت شرایط سال کرونا، میزان تولیدات سینمای ایران حدود ۴۰ درصد کاهش یافته و این در حالی است که نگاهی کلی به فیلم های به نمایش درآمده در این جشنواره نیز نشان می دهد علاوه بر اُفت کمی، تا حدودی شاهد اُفت کیفی فیلم ها نیز بوده ایم، هر چند یکی دو فیلم انصافاً چه از منظر فرمی و چه محتوایی، قابلیت ها و جذابیت های ویژه ای داشتند که نمی توان از آن غافل شد.
تأسف بار این که برخی از آثار به ظاهر شاخص این دوره از جشنواره، علاوه بر ضعف های مشهود در بحث فرمی، در بحث محتوایی نیز مشکلات جدی داشتند، کما این که بسیاری از منتقدان نسبت به فضای تلخ این قبیل آثار به عنوان ویترین سال آینده سینمای کشور ابراز نگرانی کرده اند و همچنان این بحث ها در فضای مجازی و بستر رسانه ای ادامه دارد.
ذکر این نکته نیز خالی از لطف نیست که به هرحال پرداختن به مشکلات جامعه، البته بسیار هم خوب است اما نوع زاویه نگاه فیلمساز و نحوه پردازش به این قبیل موضوعات نباید به گونه ای باشد که مخاطب از آن، حس نااُمیدی نسبت به آینده را برداشت کرده و پیامی به او ارایه شود که گویا در کشور هیچ اُمید روشنی وجود ندارد.
از سوی دیگر بر اساس گمانه زنی ها، این طور به نظر می رسد که سال آینده شاهد اکران ترکیبی از فیلم های کمدیِ مبتذل و سطح پایین به همراه برخی از فیلم های تلخ در موضوعات اجتماعی و به خصوص ژانر ملودرام اجتماعی خواهیم بود و نگران کننده این است که به جهت شرایط خاص سال کرونا، ترافیکی از فیلم های به اکران درنیامده نیز مشاهده می شود که باید مسئولان سینمای کشور برای آن راهکار و تدبیر مناسبی داشته باشند، چه آن که به هر حال تهیه کننده و فیلمساز به دنبال بازگشت سرمایه خود است، هر چند که در این میان برای برخی فیلمسازان و نهادها، صرف تولید مهم تر است و به اصطلاح منتقدان برای این طیف افراد و یا مدیران، "سود سینما در تولید است و نه در اکران(!)"
در این باره آن چه قابل توجه است این که حتی وجه سرگرمی مخاطب نیز با تداوم فیلم های نازل به اسم طنز و کمدی از یک سو و البته اکران فیلم های تلخ اجتماعی از سوی دیگر، تحت الشعاع قرار می گیرد و این در حالی است که دوستان همواره مدعی جذب مخاطب بوده اند و بر این اساس مشخص نیست در سال آینده آیا اصلاً می توانند همین مخاطب محدود سینما را هم به معنای واقعی جذب هنر هفتمِ وطنی کنند یا خیر!؟
به هر حال آن چه نگران کننده است این که در سال کرونا، هم از حیث کمی و هم به خصوص کیفی، شاهد اُفت و تنزل سینمای ایران بوده ایم و امید است که دلسوزان واقعی فرهنگ و هنر برای این مساله چاره اندیشی کنند تا این اُفت و تنزل در سال ۱۴۰۰ نیز تداوم نداشته باشد.
سید محمد مهدی موسوی
