خبرگزاری حوزه | مسئله عدم رویارویی ورزشکاران ایران با نمایندگان رژیم غاصب صهیونیستی برگرفته از آرمان ها و اهداف نظام مقدس جمهوری اسلامی است که امروزه با توجه به اتفاقاتی که در مسابقات المپیک ۲۰۲۰ رخ داده است، رنگ و بوی تازه ای به خود گرفته است.
در آستانه ایام سوگواری سرور و سالار شهیدان حضرت سیدالشهدا (ع) قرار داریم؛ همان قیام مکتب‌سازی که انقلاب اسلامی ایران با سرلوحه قرار دادن آن شکل گرفت و در نهایت با رهبری امام خمینی (ره) به پیروزی رسید و امروز نیز مقتدرانه با درس گرفتن از عاشورای حسینی و انضمام امید مهدوی به راه خود ادامه می‌دهد و رنگ سرخ و سبز پرچم کشور عزیزمان گویای همین باورهاست.
بیش از ۴۰ سال از این انقلاب شکوهمند می گذرد و ورزشکاران غیرتمند، جوانمرد و پهلوان کشورمان با چشم‌پوشی از مدال‌ها و عناوین مهم بین‌المللی در راستای حرکت در مسیر آرمان‌های انقلاب اسلامی و پیروی از فرمایشات امام خمینی (ره)، از رویارویی با نمایندگان رژیم جعلی صهیونیستی خودداری می‌کنند؛ در حالی که به لحاظ تکنیکی و تاکتیکی فراتر از آنها هستند.
هر چه بیشتر بر عمر این انقلاب می گذرد، عمق نگاه معمار کبیر انقلاب بهتر مشخص می شود؛ چه بسا زمانی پاسخ به سوال چرایی عدم مسابقه با نمایندگان رژیم کودک کش، معونه بیشتری را می برد و ناچار بودیم یا با ذکر تاریخ شکل گیری و جنگ های ظالمانه این رژیم غاصب، نگاه خیرخواهانه و صلح جویانه خود را در عرصه بین الملل به اثبات برسانیم و بگوییم به رسمیت شناختن چنین حکومت هایی مخالفت با منشور صلح طلب المپیک است؛ یا اینکه با بیان تفکیک یهود از صهیونیسم نشان دهیم که مخالفت ما با یک پدیده سیاسی با آرمان های جاه طلبانه، نژادپرستانه و استعمارگرانه است که زیر پوشش مذهب یهود، جلوه مذهبی به خود می گیرد و می کوشد به عنوان ناجی قوم یهود اهداف خود را دنبال نماید.
و یا با بیان منافع سه گانه دینی، ملی و انسانی این آرمان، پاسخ کلان به آن بدهیم و اهمیت آن را مشخص کنیم از نظر دینی، اسراییل اشغالگر فلسطینی است که قبله نخست مسلمانان است و عمق استراتژیک جهان اسلام و جمهوری اسلامی است از نظر منافع ملی وجود رژیمی پادگانی به نام اسرائیل در منطقه، خطر بزرگی برای امنیت نه تنها جمهوری اسلامی ایران که سایر کشورهای منطقه به شمار می‌رود. از سوی دیگر مسئله فلسطین و ظلم به مردم بی‌گناه آن بُعد انسانی قضیه است.
لکن خوشبختانه امروزه می بینیم در عرصه ورزش خصوصا رویداد بین المللی المپیک همراهان بیشتری در اجرای این مهم داریم و توانستیم به صورت الگویی برای ورزشکاران سایر کشورها عمل کنیم.
به عنوان نمونه در این دوره از المپیک نمایندگانی از کشورهای الجزایر، تونس و لبنان از مسابقه سرباز زدند خصوصا که «فتحی نورین» الجزایری که نماینده کشوری است که سردمداران آن در پی عادی سازی روابط با اسرائیل هستند با افتخار از عدم رویایی با نماینده این رژیم غاصب در یک مصاحبه تلویزیونی می گوید: «نمی‌خواهم دستهایم را با [لمس] او کثیف کنم.»
آنچه در طول این سال ها با آن مواجه بودیم تلاش دو گروه برای مخالفت با اجرای این سیاست برخاسته از آرمان انقلابمان است:
گروه اول معاندان کشورمان هستند که با ارائه پاسخ‌های جعلی به سوال فوق، ورزشکاران ایران را با سرخوردگی روبه‌رو و آنها را وادار می کنند تا با پشت کردن به کشورشان برای انجام مسابقه با نمایندگان رژیم صهیونیستی ترک دیار کنند.
اما گروه دوم آن دسته از افراد داخلی -چه بسا مدیران سطح اول مملکت- هستند که منطق این عمل را درک نکرده اند و گاه و بی گاه اعتراضاتی به آن می کنند .
یک سؤال مهم از آنها که سعی دارند ورزشکاران ایران را به انجام مسابقه با نمایندگان رژیم غاصب صهیونیستی ترغیب کنند این است که آیا اگر در طی این سال ها سیاست برخورد منفعلانه را در ورزش خصوصا این رویداد های بین المللی که نمایندگان بسیاری از کشورهای مختلف حضور دارند در پیش می گرفتیم و به مسابقه با نمایندگان رژیم غاصب می پرداختیم، نتیجه ای جز به رسمیت شناختن آن و اجازه عرض اندام بیشتر آن در عرصه بین الملل داشت؟ خصوصا که امروزه منابع خبری آن رژیم خود معترف به ترسشان از عدم رویایی ورزشکاران با نمایندگانشان هستند.
روزنامه «یدیعوت آحرونوت» رژیم صهیونیستی در سرمقاله خود که به قلم «یئیر کتان» نوشته شده، تحریم ورزشکاران این رژیم از سوی بازیکنان عرب و خودداری آنها از رویارویی با بازیکنان اسرائیلی در بازیهای المپیک ۲۰۲۰ را نشانه شکست عادی سازی روابط رژیم صهیونیستی با کشورهای عربی دانسته است و ذکر کرده است: «وقتی ورزشکار الجزایری اعلام کرد که در مسابقات جودو بازیهای المپیک ۲۰۲۰ توکیو با ورزشکار اسرائیلی رقابت نخواهد کرد، ورزش اسرائیل را کاملاً در شوک فرو برد.» همچنین در ادامه اظهار داشته است که با تکرار چنین مواردی، بازیکنان عرب ما را مسخره می‌کنند.
البته باید دقت داشت اجرای این سیاست مانند هر سیاست دیگری، ظرافت های خاص خود را دارد به عنوان مثال نباید این سیاست به شکل قانونی رسمی تصویب گردد که مجال را برای حاشیه سازی بیشتر رژیم صهیونیستی علیه کشور عزیزمان مهیا کند و موجبات تعلیق یا تحریم ورزش در عرصه بین المللی را فراهم نماید.
محمد علی رحمانی خلیلی
