به گزارش خبرگزاری حوزه از تبریز، طلبه شهید محمد تقی واعظی در سال ۱۳۴۲، در خانوادهای مذهبی و متوسط به دنیا آمد. او از نوادگان عالم وارسته و خطیب توانای شهر میانه مرحوم ملا قنبر معروف به عماد الشریعه و از طرفی هم نوه دختری مدیر هیأت زنجیر زنان حضرت ابوالفضل(ع) مرحوم آقا میر عباس بود.
وی دوران کودکی خود را در چنین خانواده و محیطی، پشت سر گذاشت و سپس راهی دبستان و دبیرستان شد و این دو مرحله را با موفقیت تمام و معدل عالی، به پایان رساند؛ به طوری که همواره از شاگردان ممتاز دبیرستان امام خمینی(ره) به حساب می آمد. رشته تحصیلی او در دبیرستان، (ریاضی- فیزیک) بود و از خطاطی، نقاشی و شعر نیز بهره های وافی داشت.
هنگام شروع نهضت اسلامی، همانند سایر جوانان با ایمان، در تظاهرات و درگیریهای خیابانی علیه رژیم ستمشاهی شرکت داشت و چون از خط زیبایی بهره مند بود، در شعار نویسی بر روی دیوارها، جایگاه ویژه ای به خود اختصاص داد، چنانکه به گفته بعضی از دوستانش، هنوز هم تعدادی از آن شعارها و جملات در بعضی از اماکن عمومی شهر به چشم می خورد.
پس از پیروزی انقلاب، شهید واعظی به عنوان یکی از اعضای فعال انجمن اسلامی دبیرستان شریعتی، نقش مؤثری در جهت روشن کردن افکار و عقاید مذهبی دانش آموزان ایفا کرد. سپس در شمار آن جوانان پر شوری قرار گرفت که در تشکیل هسته اولی و مرکزی سپاه پاسداران میانه، سهم به سزایی داشتند.
او بعد در سپاه به تلاشهای فرهنگی – مذهبی خود، عمق بیشتری بخشید، چنان که تحت عنوان مسئول اتحادیه انجمنهای اسلامی مساجد و مدارس کتابخانه ها و کلاسهای عقیدتی، سیاسی و نظامی بسیاری را در مساجد و مدارس شهرستان میانه، دایر نمود که در آن ایام، نیروهای کارآمد انسانی از قشر جوان در این محافل، تربیت اسلامی و انقلابی یافتند.
او همچنین در مبارزه با گروه های ضد انقلاب، التقاطی و مسأله دار و افشاگری آنها، سهم چشمگیری داشت.
شهید واعظی با این که در مرحله اول کنکور رشته پزشکی قبول شد و اداره آموزش و پرورش میانه نیز از استخدام وی استقبال کرد، ولی به خاطر اهداف بلندی که داشت، حوزه علمیه را ترجیح داد و در سال ۱۳۶۲، وارد حوزه علمیه حضرت ولی عصر (عج) تبریز شد.
بعد از مدتی همراه عده ای از دوستان طلبه، به مدرسه علمیه ولی عصر (عج) تهران هجرت کرد و در آنجا به تحصیل ادامه داد. دروس مقدماتی حوزه را به خوبی و سریع پشت سر گذاشت و در جرگه طلاب سرشناس مطرح شد. وی ضمن تحصیل، کتب مقدماتی برای طلاب جدید را نیز تدریس نمود. بعد از اتمام سطح، به حوزه علمیه قم هجرت کرد.
او قبل از این که به حوزه بیاید، با بچه های بسیجی و سپاهی در جبهه ها و با فرماندهان و سرداران ارتباط صمیمی داشت و هر از چند گاهی به ویژه هنگام عملیات ها، سعی می کرد در میان آنها حضور داشته باشد و در اکثر عملیات های مهم از آن جمله: عملیات رمضان، عملیات والفجر مقدماتی، والفجر هشت، کربلای چهار و کربلای پنج شرکت فعال داشت.
شهید واعظی اضافه بر فعالیت های چشمگیر رزمی، به عنوان طلبه در جهت تبلیغ و ارشاد رزمندگان نیز تلاش داشت، او در جبهه به عنوان فرمانده یگان ادوات لشکر ۳۱ عاشورا ایفای نقش می کرد، به گونه ای که در صورت عدم حضور در جبهه، اغلب فرماندهان و مسئولان لشکر در خود احساس خلاء می کردند.
او هنگام نبرد با کمال اطمینان و آرامش، به ستیز با دشمن می پرداخت و از این که به طور تن به تن با دشمنان خدا وارد جنگ شود، نه تنها هیچ واهمه ای نداشت، بلکه یکی از آرزوهایش این بود که در حال جنگ با دشمنان خدا به شهادت نایل گردد. شاید به همین خاطر هم با تفنگ ۱۰۶ که اغلب در تیراندازی های مستقیم به کار برده می شد، انس بیشتری گرفته بود.
سرانجام هنگام عملیات کربلای پنج در ۱۳۶۵/۱۰/۱۹در منطقه شلمچه و شرق بصره به سمت خط مقدم شتافت و بر اثر انفجار خمپاره زخمی شد، و به این ترتیب، این سرباز فداکار و عاشق امام زمان(عج) پس از چند روز نبرد با دشمن در ۱۳۶۵/۱۱/۲۲، در هجوم بی امان گلوله ها و ترکش ها برای صعود به قلّه شهادت پیش تاخت و ساعتی بعد، پیکر ارغوانی او شکوفه باران زخم ها شد و به بهار شهادت نشست.
پیکر پاکش به شهر میانه انتقال یافت و با شکوه و جلال کم نظیر، بر روی دستان امت حزب الله تشییع شد و در گلستان شهدا دفن شد.
