به گزارش خبرگزاری حوزه از اصفهان، مرضیه سلیمانی، طلبه سطح سه مدرسه علمیه تخصصی فاطمه الزهرا(س) اصفهان، از پایان نامه خود با عنوان: «معنا شناشی واژه مومن در قرآن کریم»، با راهنمایی مهدی حبیب اللهی و داوری حجت الاسلام مجید انصاری تبار دفاع کرد.

سلیمانی در دفاع از پایان نامه خود گفت: قرآن کریم دارای سطوح و لایه های متنوع عرضی، طولی وسرشار از پیچیدگی های زبانی و معانی است. واژگان قرآن جدای از معنای اساسی و مستقل خود، تحت تاثیر سیاق، دارای معانی جدید می شوند و معناشناسی به عنوان دانشی که به مطالعه ی علمی معنا می پردازد، رابطه ی یک واژه با واژگان دیگر در یک متن را به دست می آورد.

وی اظهار کرد: از بین مکاتب معنا شناسی، مکتب بُن، مورد انتخاب توشیهیکو ایزوتسو بوده که تجربه خوبی در حوزه ی مطالعات قرآنی کسب کرده است. واژه ی ایمان در جهان بینی و فرهنگ قومی عرب جاهلی، به معنای «آرامش قلبی و اعتماد» کاربرد داشته است. این واژه با مشتقاتش ۸۱۱ بار در قرآن به کار رفته است.

طلبه مدرسه علمیه تخصصی فاطمه الزهرا(س) اصفهان گفت با جستجوی مترادف‌ها و متضادهای نسبی واژه ی «ایمان» و یافتن کلمات و عبارت‌های «فعّال» که در استواری مفهوم ایمان نقش دارند و نیز عبارت‌های «منفعل» که از ایمان نتیجه می شوند و لوازم آن‌ که در ایجاد معنای نسبی اولیه «ایمان» نقش دارند؛ راه برای ترسیم «میدان های معناشناسی» و رسیدن به جهان‌بینی قرآن در مورد ایمان هموار گردید.

وی گفت: در جهان‌بینی ایمان در قرآن راستگویی، از مهم‌ترین واژه هایی است که جهان‌بینی توحید محور قرآن را بیان می کند و آن را از جهان‌بینی اعراب جاهلی ممتاز می سازد. از دیگر ویژ گی های این جهان‌بینی، این است که ایمان در قرآن، مصادیق جدیدتر و گسترده تری را در حوزه انسان با خدا، دین و پیامبر پیدا می کند. تعریف ایمان در قرآن از دیدگاه معنا شناسانه عبارت است از «ایمان تصدیق تنها یا همراه با التزام عملی به اموری غیبی، مانند خدا و آخرت است که بارها در قرآن مطرح شده است...»