به گزارش خبرگزاری حوزه از اهواز، سوم خرداد ۶۱ همزمان با صدای اذان ظهر، رزمندگان با چهرهای خسته، اما همچون گل شکفته، بوسه بر خاک شهر آسمانی خرمشهر زدند و بر بلندای مأذنه مسجد جامع، سرود شوق خواندند.
خرمشهر نگین انگشتری ایران عزیز بود که صدام آن را بالشی میدانست که بصره بر آن آرمیده است و بارها گفته بود: «اگر ایرانیها این شهر را پس بگیرند کلید بصره را به آنها میدهم»...
آری جوانان بیریای این دیار مردانه ایستادند تا "آنان که آمده بودند بمانند" برای همیشه تاریخ بروند ...
آن روز مسجد جامع همچون مادری مهربان، برای فرزندان خود آغوش گشوده بود و پس از ۱۹ ماه دوری، اشک شوق از گونههایش سرازیر شد؛ در این میان نمازجماعت آن روز دیدنی بود. نمازی که توسط حضرت آیت الله #سیدعلی_شفیعی (پدر شهید و نماینده فعلی مردم خوزستان در مجلس خبرگان رهبری) اقامه گردید. این همه گفته شد تا یادی کرده باشیم از "سید وارستهای" که با افتخار در مسجد جامع خرمشهر قامت بست و اولین نماز آزادی را در این خطه خونرنگ و خوش رنگ بر پا کرد.
نظر شما