به گزارش خبرگزاری حوزه، مرحوم علامه مصباح در یکی از سخنرانی‌ها به موضوع «برکت نام امیرالمؤمنین علیه السلام» اشاره کردند که تقدیم شما فرهیختگان می‌شود.

مایلم خاطره‌ای از مرحوم آیت‌الله بهجت نقل کنم تا هم یادی از ایشان شده باشد و هم مجلس ما در این شب عید به نام ایشان نورانی شود. ان‌شاءالله که ایشان نیز در عالم بالا برای ما دعا می‌کنند.

ایشان نقل می‌کردند که در قم عالمی زندگی می‌کرد که گروهی از بازاریان و تجار تهران ارادت خاصی به او داشتند.

این گروه هر زمان که برای زیارت حرم حضرت معصومه(س) به قم می‌آمدند، دیدار با این عالم را نیز بر خود واجب می‌دانستند.

در آن دوران که هنوز برق در شهرها نبود، مغازه‌ها اول غروب تعطیل می‌شدند و روشنایی شهر با فانوس‌های نفتی تأمین می‌شد. هر روز نزدیک غروب، مأموران می‌آمدند و با ریختن نفت در این فانوس‌ها، کوچه و بازار را تا صبح روشن نگه می‌داشتند.

در یکی از این شب‌ها، آن هیئت تهرانی به دلیل مشکلاتی دیر به قم رسیدند. با وجود گذشت پاسی از شب، تصمیم گرفتند به منزل آن عالم بروند. وقتی در زدند، ایشان به استقبال آمد و با وجود جمعیت زیاد مهمانان، با روی گشاده از آنها استقبال کرد.

زمان شام که رسید، عالم از همسرش پرسید که برای پذیرایی از این جمع بیست نفره چه دارند.

همسرش پاسخ داد که تنها یک کته دو نفره برای خودشان تهیه کرده و چیز دیگری در خانه نیست. عالم از همسرش خواست هنگام کشیدن غذا او را صدا کند.

پس از مدتی گفتگو و احوالپرسی، وقت شام رسید. عالم از همسرش خواست پارچه‌ای نو و استفاده نشده بیاورد.

پارچه را روی دیگ کشید و سه بار دستش را روی آن حرکت داد و ذکر «عَلِی خَیرُ الْبَشَرِ، وَ مَنْ أَبی فَقَدْ کفَر» را خواند.

به برکت نام امیرالمؤمنین(ع)، آن غذای اندک برای تمام مهمانان کفایت کرد و همه سیر شدند.

مرحوم آیت‌الله بهجت این خاطره را نقل می‌کردند تا نشان دهند که چگونه توسل به نام مبارک امیرالمؤمنین(ع) می‌تواند گره‌گشا باشد، هرچند که ما به دلیل غفلت، کمتر از این برکات بهره می‌بریم.

برای دانلود صوت اینجا را کلیک کنید