شکر واقعی پرهیز از گناه و هزینه‌کرد نعمت در مسیر الهی است

به گزارش خبرگزاری حوزه، حجت الاسلام والمسلمین میرباقری در چهارمین ایام از دهه اول محرم با اشاره به آیه شریفه «وَإِن تَعُدُّوا نِعْمَةَ اللَّهِ لَا تُحْصُوهَا»، افزود: نعمت‌های خدا قابل شمارش نیستند، اما آغاز شکر از همان جایی است که انسان متوجه نعمت می‌شود و آن را به خدا نسبت می‌دهد؛ نه به خود، و نه به اسباب. اگر انسان خود را منشأ نعمت بداند، گرفتار غرور قارونی می‌شود.

عضو خبرگان رهبری با تاکید بر این‌که بسیاری از انسان‌ها غرق در نعمت‌اند ولی غافل از آن، افزود: توجه به نعمت مقدمه شکر است و اگر کسی از نعمت استفاده کند اما توجهی به مبدا آن نداشته باشد، در واقع شکر نکرده است.

استاد حوزه علمیه قم ادامه داد: امام صادق(ع) فرمودند: «ما کثر مال رجل قط إلا عظمت علیه الحجة»؛ یعنی هر کس مال بیشتری دارد، مسئولیت و تکلیف بیشتری هم دارد. بنابراین نعمت، بدون تکلیف نیست و همراه با آن، حجت الهی نیز قوی‌تر می‌شود.

وی در بخش دیگری از سخنان خود خاطرنشان کرد: شکر نعمت، صرفاً گفتن “الحمدلله” نیست، بلکه اجتناب از محرمات است. همان‌گونه که در روایت آمده: «الشُّکر اجتناب المحارم». یعنی اگر کسی نعمت را از خدا دریافت کند ولی آن را در مسیر گناه به کار گیرد، شاکر نیست.

استاد حوزه با اشاره به باطن و ظاهر گناه گفت: ظاهر گناه شامل اعمالی چون دروغ، غیبت و خوردن مال حرام است و باطن گناه همان ورود به ولایت طاغوت و قرار گرفتن در مسیر دشمنان خداست. شکر واقعی آن است که هم ظاهر و هم باطن گناه را ترک کند.

نماینده مجلس خبرگان رهبری همچنین با بیان اینکه انسان باید نعمت را بگیرد و در راه خدا هزینه کند، افزود: اگر نعمتی را از خدا بگیریم و در راه شیطان خرج نکنیم، این خود بالاترین مرتبه شکر است؛ در این مسیر، انسان رشد می‌کند، پاک می‌شود و به واسطه نعمت، به قرب الهی می‌رسد.

وی با تشبیه انسان به جوی آب گفت: اگر نعمت از انسان عبور کند و به مقصد الهی برسد، همانند آب برای درختان مفید می‌شود؛ اما اگر در انسان متوقف شود، به مرداب تبدیل خواهد شد.

عضو مجلس خبرگان رهبری در پایان تصریح کرد: شکر، تنها یک واکنش احساسی یا لفظی نیست؛ بلکه یک مسیر تربیتی و ولایی است که با شناخت نعمت، نسبت دادن آن به خدا، مصرف آن در مسیر ولایت الهی و پرهیز از گناه و معصیت، محقق می‌شود.