حجت الاسلام و المسلمین سید عبدالله طواف زاده حقی در گفت وگو با خبرنگار خبرگزاری حوزه در ساری، با اشاره به هشتم صفر، سالگرد رحلت سلمان فارسی اظهار داشت: سلمان فارسی صحابی اصیل پیامبر (ص)، و از مفاخر بزرگ ایران به شمار می آید.
وی افزود: ما درباره مقام و منزلت سلمان فارسی عاجز هستیم؛ چه اینکه می گویند: معرِّف باید اجلای از معرَّف باشد؛ ولی شاید بتوانیم به گوشه هایی از دریای شخصیت سلمان فارسی اشاره نماییم.
حجت الاسلام و المسلمین طواف زاده حقّی، با تصریح بر تطبیق سلمان با آیات مختلف قرآن کریم، گفت: از جمله این آیه ها، در سوره جمعه است: «هُوَ الَّذِی بَعَثَ فِی الْأُمِّیِّینَ رَسُولًا مِنْهُمْ یَتْلُوا عَلَیْهِمْ آیاتِهِ وَ یُزَکِّیهِمْ وَ یُعَلِّمُهُمُ الْکِتابَ وَ الْحِکْمَةَ وَ إِنْ کانُوا مِنْ قَبْلُ لَفِی ضَلالٍ مُبِینٍ» (۲) وَ آخَرِینَ مِنْهُمْ لَمَّا یَلْحَقُوا بِهِمْ وَ هُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ (۳) ذلِکَ فَضْلُ اللَّهِ یُؤْتِیهِ مَنْ یَشاءُ وَ اللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِیمِ (۴)»
وی ادامه داد: هدف از بعثت انبیای الهی مصفا شدن و تزکیه انسان از صفات پلید و تحلیه به صفات عالی و تربیت شدن به تربیت خدای متعال است که در این آیه شریفه و آیات دیگر به آن اشاره شده و همه احکامی که بیان شده، مقدمه ای برای رسیدن به این مقصد است و ما می فهمیم احکام تشریعیه ای که بیان می شود، باید در راستای صفات حمیده انسان باشد تا انسان به مقام متعالی خودش برسد.
استاد حوزه علمیه قم خاطرنشان کرد: سلمان دارای صفات علیا و حمیده ای بود و فرمایشات رسول الله (ص) و ائمه (ع) درباره این شخصیت بزرگوار و همچنین کلماتی که از خودِ ایشان به ما رسیده، حکایت از همان صفات پسندیده دارد که در وجود او بوده است.
وی خاطرنشان کرد: امام خمینی(ره) بسیار سفارش می کردند که انسان نباید انکار مقامات اهل معرفت داشته باشد که این انکار موجب باز داشته شدن انسان از رسیدن به مقامات بالا است و از این رو اگر چیزی از او بر نمی آید و این توفیق را ندارد که به مبارزه با نفس بپردازد، اقلّ آن است که انکار مقامات اهل معرفت را در پرونده خود نداشته باشد.
حجت الاسلام و المسلمین طواف زاده حقی ابراز کرد: یکی از توصیه های امام (ره) آن بود که از مجالست با منکرین مقامات اولیای الهی اجتناب شود.
وی در همین راستا به روایتی اشاره نمود که امام صادق (ع) به نقل از امام سجاد (ع) می فرماید، اگر ابوذر به آنچه در قلب سلمان است، آگاه بود، سلمان را می کشت و یا شاید ضمیر به خود ابوذر برگردد، به این معنا که اگر ابوذر به آنچه در سینه سلمان بود، آگاه می بود، خودش را می کشت. (الکافی (ط - الإسلامیة)؛ ج: ۱؛ ص: ۴۰۱)
استاد حوزه علمیه گفت: سلمان فارسی از جانب شخص اول خلقت به سلمان محمدی ملقب گردیده است. (الغارات (ط - الحدیثة)؛ ج: ۲؛ ص: ۸۲۳)
وی خاطرنشان کرد: جناب محی الدین که امام راحل نسبت به ایشان می فرماید: «شیخ الکبیر»؛ چنین شخصیتی درباره روایت «سلمان منّا اهل البیت» می گوید: این پیوند، پیوند نسبی نیست، بلکه بر اساس صفت عالیه انسانی است.
وی اظهار کرد: این شخصیت تا کجا پیش رفته است که پیامبر (ص) نسبت به ایشان می فرماید: اشتیاق بهشت به سلمان بیش از اشتیاق سلمان به بهشت است، چه اینکه سلمان بهشت آفرین را دوست دارد و ذات خودش را فانی در اسماء و صفات خدای متعال کرده است.
حجت الاسلام و المسلمین طواف زاده حقّی تأکید کرد: سلمان که به بردگی در آمده بود، به دست پیامبر (ص) آزاد و به دست حضرت (ص) مسلمان شده است.
استاد حوزه علمیه قم ادامه داد: آنچه در میان ابعاد مختلف شخصیتی سلمان فارسی، بیش از همه تلألؤ پیدا می کند، مقام زهد و مقام معرفت ایشان است.
وی با تصریح بر معرفت بیشتر سلمان بر مقام علی (ع) نسبت به سایر صحابی، ابراز کرد: روایت می فرماید: «ارتدّ الناس بعد النبی إلّا ثلاث أو اربع»؛ که یکی از آن تعداد معدود، سلمان است، این بیان در منابع برادران اهل سنت ما مانند معجم کبیر طبرانی هم قرار دارد؛ اسد الغابه هم درباره این شخصیت بزرگ قلم فرسایی کرده است.
حجت الاسلام والمسلمین طواف زاده حقّی تصریح کرد: جناب مقداد با آن عظمتش، که می گوید: اگر امیرالمؤمنین به من بگوید، کوه را از جای در می آورم؛ در درجه هشتم از ایمان است و جناب ابوذر بر اساس نصوصی که به ما رسیده از شخصیت های عظیم از لحاظ ایمان است و او در درجه نهم ایمان است اما سلمان بالاتر از بقیه در درجه دهم از ایمان قرار دارد.
وی افزود: سلمان فارسی شامل این کلام امام علی (ع) است که می فرماید: «... خُلِقَتِ الْأَرْضُ لِسَبْعَةٍ بِهِمْ تُرْزَقُونَ وَ بِهِمْ تُنْصَرُونَ وَ بِهِمْ تُمْطَرُونَ مِنْهُمْ سَلْمَانُ الْفَارِسِیُّ وَ الْمِقْدَادُ وَ أَبُو ذَرٍّ وَ عَمَّارٌ وَ حُذَیْفَةُ وَ کَانَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ عَلِیُّ بْنُ أَبِی طَالِبٍ (ع) یَقُولُ وَ أَنَا إِمَامُهُم» (الإختصاص؛ النص؛ ص: ۵)
استاد حوزه علمیه اظهار کرد: اگر زیارت جامعه کبیره را نگاه کنیم، می بینیم که سلمان فارسی تا مقام تالی تلو معصوم پیش می رود و صد البته که ما ایشان را در حدّ چهارده معصوم نمی دانیم.
استاد درس خارج حوزه علمیه قم، با اشاره به «زهد» سلمان محمدی به عنوان یکی از ابعاد شخصیتی او بیان کرد: در تعابیر بزرگان اخلاق آمده که سلمان، دارای سرمایه، ملکی و یا چیز دیگری بوده که با درآمد آن می توانست تا خرج یک سال خود را تأمین کند، اما دغدغه این موارد را نداشت.
وی گفت: خلیفه دوم، سلمان را به حکمرانی مدائن می فرستد. مدائن مجموعه ای از چند شهر بزرگ بوده است. مردم آن شهر چند روز برای رسیدن حاکم جدید شهر در استقبال از آن فرد منتظر مانده بودند؛ گمان می کردند که حاکمی که برای مدائن انتخاب می شود با خدم و حشم وارد می گردد؛ اما دیدند که پیرمردی با الاغی و مختصر آذوقه ای در راه ورود به شهر است، از او سؤال کردند که حاکم ما را ندیدید؟ و باورشان نمی شد که این مرد، حاکم منطقه ای بزرگ به نام مدائن باشد.
حجت الاسلام والمسلمین طواف زاده حقّی با اشاره به متشکل بودن شهر مدائن، از چندین شهر آباد و بزرگ، خاطرنشان کرد: در همان ایام که این شخصیت بزرگ، حاکم مدائن بود، زندگی او با بافتن حصیر و زنبیل اداره می شد.
وی اذعان کرد: نقل شده که آتش سوزی شد، مردم مجبور شدند تا از شهر بگریزند؛ او هم مختصر آذوقه ای بر می دارد و در زیر لب می گوید: آنان که سبکبال هستند، اینگونه نجات پیدا می کنند.
استاد حوزه علمیه قم گفت: سلمان در برابر کسی که به زنبیل بافی او عیب می گرفت، گفت: زنبیل بافی زشت و عیب نیست؛ من این کار را انجام می دهم؛ بدون اینکه بخواهم به مال مردم چشم طمع داشته باشم.
وی با تصریح بر عدم نفسانیت در سلمان فارسی خاطرنشان کرد: ما انحصار ادله اربعه را قبول نداریم و یکی از ادله می تواند سیره بزرگانی مانند سلمان باشد که از صحابی بزرگ پیامبر (ص) و امیرالمؤمنین (ع) بوده است.
حجت الاسلام و المسلمین طواف زاده حقّی اظهار کرد: سلمان تربیت شده دو معصوم است، او کسی است که نماز بر پیکر او را امیرالمؤمنین علی(ع) خواندند، چطور می توانیم راه و برنامه جامعه اسلامی را در غیر این مسیر بگذاریم.
استاد درس خارج حوزه علمیه تأکید کرد: حاکم اسلامی حق ندارد که راه خود را از راه امیر مؤمنان علی(ع) و راه امثال این صحابی بزرگ جدا بداند و نفس خود را از نفس شریف آن معصومین و بزرگانی که تربیت شده آن انوار مقدسه هستند، عزیزتر بداند، خلاف راه آن بزرگان رفتن، گونه ای انحراف است.
انتهای پیام. /
نظر شما