خانم سوسن گودرزی مدیر مدرسه علمیه مهدیه خنداب در گفت وگو با خبرنگار خبرگزاری حوزه در اراک اظهار داشت: امام حسن عسکری (علیهالسلام)، که در هشتم ربیع الثانی سال ۲۳۲ هجری قمری در شهر مدینه چشم به جهان گشودند، در سنین خردسالی به همراه پدر بزرگوارشان، امام هادی (علیهالسلام)، به اجبار به شهر سامرا احضار و در آنجا مستقر شدند.
وی افزود: این امام همام، در ۲۲ سالگی و در سال ۲۵۴ هجری قمری، پس از شهادت پدر عظیمالشأن شان، به مقام امامت نائل آمدند.
مدیر مدرسه علمیه مهدیه خنداب تصریح کرد: نکتهای که در نامگذاری و شناخت این امام بزرگوار کمتر به آن پرداخته شده، لقب “عسکری” است.
وی گفت: در نگاه اول، این لقب به منطقهای نظامی اشاره دارد که امام و پدرشان در آنجا تحت نظارت شدید حکومت قرار داشتند؛ منطقهای که عرب آن را "عسکر" مینامید. این در حالی است که ما امامانمان را با بهترین و پرفضیلتترین القابشان میشناسیم؛ القابی چون مرتضی برای امام علی (ع)، مجتبی برای امام حسن (ع)، باقرالعلوم برای امام محمد باقر (ع)، صادق برای امام جعفر صادق (ع)، کاظم برای امام موسی کاظم (ع) و رضا به معنای پسندیده برای امام علیبنموسی (ع).
گودرزی بیان کرد: حال این سوال پیش میآید که چرا در مورد امام یازدهم، لقبی برگزیده شده که نه تنها فضیلتی را بیان نمیکند، بلکه صرفاً به یک مکان اشاره دارد؟ به نظر میرسد این لقب، نه بیانگر فضیلتی ظاهری، بلکه نشاندهنده عمق مظلومیت و فشارهای بیحد و حصری است که بر این وجود مقدس وارد شده است.
مدیر مدرسه علمیه مهدیه خنداب ابراز کرد: لذا، لقب "عسکری" نه به عنوان یک فضیلت، بلکه به مثابه سندی تاریخی، گواهی است بر عمق مظلومیت و فشارهای طاقتفرسایی که بر ساحت مقدس امام حسن عسکری (علیهالسلام) تحمیل شد و زندگی پربرکت ایشان را تحتالشعاع قرار داد، این لقب، یادآور رنجهایی است که این امام بزرگوار برای حفظ دین و هدایت امت متحمل شدند.
وی اذعان کرد: زندگی امام حسن عسکری(علیهالسلام) سرشار از محنتها و محدودیتها بود. ایشان بارها به زندان افکنده شدند و حتی تلاشهای مذبوحانهای برای جلوگیری از ازدواج آن حضرت و ممانعت از تولد آخرین حجت خدا صورت گرفت.
گودرزی گفت: فشارها و محدودیتها به حدی بود که ایشان تنها امامی هستند که در طول عمر کوتاه خود، حتی یک بار هم موفق به انجام فریضه حج یا عمره نشدند.
انتهای پیام. /
نظر شما