به گزارش خبرگزاری حوزه، با وجود برخی ایدههای جذاب در امر تولید سریال چه در مقیاس تلویزیون و چه در بستر پلتفرمهای اینترنتی یا همان شبکه نمایش خانگی، آنچه غیرقابل انکار است اینکه بسیاری از این آثار متأسفانه از حیث قصهگویی و یا شخصیتپردازی دچار ضعفها و نقصهای جدی بوده و هستند.
در واقع به نظر میرسد که پاشنه آشیل همچنان بحث فیلمنامه است و از این حیث جا دارد که دلایل ضعف در این مقوله با نگاهی دقیق و کارشناسانه مورد تحلیل و ارزیابی قرار گیرد.
مصطفی گودرزی، فعال رسانهای و مستندساز معتقد است که حامیان و تولیدکنندگان سریال ها چه در بخش مربوط به تلویزیون و چه در رابطه با شبکههای اجتماعی و فضای مجازی لازم است که توجه و عنایت بیشتری به مقوله فیلمنامهنویسی داشته و در این راستا یک بازنگری جدی در سیاستگذاری مربوط به خویش انجام دهند.
معدود آثار باکیفیت نباید فریبمان بدهد
وی افزود: گرچه هم در تلویزیون و هم در شبکه نمایش خانگی شاهد برخی آثار قابل قبول و جذاب به لحاظ فرمی و محتوایی هستیم اما واقعیت تلخی که وجود دارد این است که تعداد این ها اندک و انگشت شمار است و این ها نباید ما را فریب بدهد و حال آن که برخی از آثار به جهت کسل و خسته کننده بودن و برخی نیز به جهت داشتن محتوای نامناسب نسبت به شاخصه ها و مؤلفه های سبک زندگی ایرانی- اسلامی، نمی توانند مورد تأیید قرار بگیرند و ریشه بخش مهمی از این قضیه نیز به مقوله فیلمنامه یا همان سناریو بر میگردد.
این مستندساز همچنین گفت: البته باید توجه داشت در بحث تلویزیون برخی از سریالها که تعدادشان هم کم نیست با مقداری تعجیل و شتابزدگی وارد فاز تولید می شوند تا بلکه به این طریق به موقع به آنتن برسند و لذا همین عجله مانع از صرف زمان کافی برای ویراستاریهای عمیق و بازنویسیهای چندباره فیلمنامه میشود.
هنوز اهمیت کار گروهی را درک نکردهایم
گودرزی خاطرنشان کرد: از سوی دیگر یکی از مشکلات جدی ما ناظر به فقدان نظام نگارش گروهی قوی است به این معنا که در بسیاری از پروژهها اعم از تلویزیون و یا شبکه نمایش خانگی، نویسنده اصلی تحت فشار زمانی قرار میگیرد و فرصت کافی برای دریافت بازخورد تخصصی و اعمال تغییرات ساختاری در متن را ندارد.
وی تأکید بیش از حد بر کمیت به جای کیفیت را آفت و مشکل دیگر در این خصوص برشمرد و گفت: برای پر کردن کنداکتورهای پخش، تولید انبوه مدنظر قرار میگیرد که اغلب منجر به تولید محتوای تکراری یا سطحی میشود که این مساله به خصوص در برخی پلتفرم ها مشهود تر است تا صداوسیما.
این فعال رسانه ای همچنین بیان داشت: مشکل اصلی آثار در وهله نخست به خاطر نداشتن چفت و بست قصه گویی آن هاست و بعد نوع کارگردانی، چه آن که اگر فیلمنامه خوبی به دست کارگردانی کاربلد و مجرب برسد، نتیجه اش طبعاً اثری قابل قبول خواهد بود، نه همچون بعضی از سریال های این هفتهها و ماههای اخیر که به نظر میرسد هدفشان صرفاً آنتن پر کردن یا دیده شدن به هر قیمتی در بستر فضای مجازی است و بس!
همه کاسه کوزهها را سر فیلمنامهنویس نشکنیم!
البته در شرایطی که عده بسیاری معتقد هستند که ضعف در فیلمسازی و سریالسازی از حیث کمبود یا نبود فیلمنامههای خوب و قوی، ضربه به کلیت کار زده، اما از آن سوی قضیه نیز عده ای نظرشان بر این مدار است که همه کاسه کوزهها را در این باره نباید بر سر فیلمنامهنویس شکست، به این خاطر که گاهی اوقات حتی سناریوی خوب قربانی اجرای بد از سوی فیلمساز و یا سریال ساز میشود و همین حالا چه در بین سریال های تلویزیونی و چه سریال های تولید شده از سوی پلتفرم های مطرحی چون نماوا و فیلیمو، شاهد و ناظر این مسأله هستیم.
از این حیث انتظار می رود که حامیان و تولیدکنندگان سریال ها چه در بخش مربوط به تلویزیون و چه بستر فضای مجازی می بایست عنایت و توجه بیشتری به مقوله فیلمنامه نویسی داشته باشند و در این راستا یک بازنگری جدی در سیاستگذاری مربوط به خویش در این زمینه داشته باشند.
لزوم توجه جدی به واقعیت زندگی مردم جامعه
میثم شهردمی، مدرس سواد رسانه و تحلیلگر سینما و تلویزیون نیز معتقد است: متأسفانه هنوز سینما و فیلم های آن و به همان نسبت برخی سریال های شبکه نمایش خانگی در کشور ما نسبت چندانی با واقعیت زندگی مردم ندارند؛ هر چند که به اذعان و تأکید اساتید و صاحب نظران، سینما در میان هنرها و رسانه های مدرن، شبیه ترین و نزدیک ترین چیز به زندگی مردم است.
وی خاطرنشان کرد: خدا رحمت کند استاد عزیزمان فرج الله سلحشور را که سال ها پیش در جلسه ای که حضور داشتیم می گفت اگر فیلمسازان و سریالسازان ما ارزش هایی چون قصه خوب، محتوای ارزشی داستان ها، عبرت آموز بودن و حقیقت داشتن داستان ها را در کارهای خود رعایت کنند، سینمای ما رشد خواهد کرد.
ضعف فیلمنامه، همچنان مشکل اصلی است
شهردمی یادآور شد: واقعیت امر آن است که نه تنها در سینما و تلویزیون بلکه در رابطه با محصولات شبکه نمایش خانگی ما، آثار تولیدی هنوز به لحاظ داستان گویی و قصه گویی با مشکل جدی روبروست و از همین روست که باید گفت همچنان ضعف فیلمنامه، پاشنه آشیل سینمای ما و ایضاً تلویزیون و شبکه نمایش خانگی است.
مدرس سواد رسانه گفت: در هر صورت به نظر میرسد فیلمنامه نویسی هنوز بزرگترین و جدیترین معضل و مشکل سینمای ماست، کما این که فیلمنامههایی بعضاً بدون سرو شکل و ساختار درست و بعضاً واجد شخصیتپردازیهای ناقص و یا بدون پردازش کاراکتر، همچنین دیالوگنویسی شعارزده و نیز عدم داشتن منطق روایی و سطحی نگری مزمن از جمله مسائلی بوده که نمیتوان وجود آنها را کتمان کرد.
نظر شما