به گزارش خبرگزاری حوزه، حجت الاسلام والمسلمین محمد مهدی ماندگاری در نوشتاری با عنوان «دل های خسته از این همه بی عدالتی» آورده است: سالهاست در دعاهایمان میگوییم «اللهم عجل لولیک الفرج»، اما گاهی فراموش میکنیم که خودمان میتوانیم یا مانع ظهور باشیم یا زمینهساز آن.
متن نوشتار را در ادامه بخوانید:
دلها خستهاند از این همه بیعدالتی، از این همه انتظار بیحرکت. سالهاست در دعاهایمان میگوییم «اللهم عجل لولیک الفرج»، اما گاهی فراموش میکنیم که خودمان میتوانیم یا مانع ظهور باشیم یا زمینهساز آن. انتظار یعنی چشمبهراه بودن همراه با عمل، نه فقط گفتن و آرزو کردن. انتظار یعنی مثل مادری که سالها منتظر فرزند مفقودش است، هر لحظه به امید دیدار بیدار ماندن.
در این دنیای پر از نفعطلبی، حقطلب بودن سخت است، اما شرط دیدار موعود همین است. آنکه بهخاطر خدا از حق دیگران نمیگذرد، آنکه در انتخابها و رفتارهایش به عدالت فکر میکند، همان منتظر واقعی است. یوسف زمان ما هم در میان ما غایب نیست، ما خودمان او را در چاه غفلت انداختهایم. باید برگردیم، توبه کنیم و بگوییم: «یا ابانا استغفر لنا ذنوبنا، إنا کنا خاطئین».
شهدا نمونههای روشن همین انتظارند؛ غلامعلی پیچک که بستنیاش را نخورد تا دل یتیمی نشکند، عباس بابایی که در اتاق ژنرال آمریکایی نماز اول وقتش را رها نکرد، صیاد شیرازی که کنار جاده خاکی با مهر و زیرانداز سادهاش نماز خواند. همهی اینها یعنی حق را بر نفع ترجیح دادن، یعنی زندگی برای خدا، نه برای سود و راحتی.
ظهور امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) در گرو زیاد شدن همین انسانهای حقطلب است، نه در شمار دعاخوانان بیعمل. هر بار که در حق دیگران انصاف میورزیم، هر بار که در معامله، در رأی دادن، در تربیت فرزند، عدالت را انتخاب میکنیم، گامی به سوی ظهور برمیداریم. هر دروغ، هر رشوه، هر سکوت در برابر ظلم، هر نگاه منفعتجویانه، راه را عقب میاندازد.
امام نمیآید تا با معجزه دنیا را عوض کند؛ میآید تا بر دوش بندگان بیدار، زمین را از عدل پر سازد. پس اگر عدالت را در دل و خانه و کار خود برپا نکردهایم، چگونه میتوانیم منتظر او باشیم؟
اکنون زمان آن است که هرکس در درون خویش قیام کند؛ با ظلم به خود و دیگران، با بیتفاوتی و خودخواهی مبارزه کند. این انقلاب درونی، آغاز ظهور بیرونی است. آری، ظهور از دلهای پاک برمیخیزد.
و در پایان، نجوایی از عمق دل میجوشد:
«ای پسر فاطمه، ما گرفتاریم؛ از ظلم خستهایم، از دروغ و بیعدالتی به ستوه آمدهایم. به حق مادرت، به خون شهیدان، بیا… که جهان بیتو بیمعناست.»
انتهای پیام
نظر شما