فمینیسم یا فریب برابری؟

خبرگزاری حوزه | در آغاز، فمینیسم پرچم عدالت و برابری را برافراشت تا زن را از سایه‌های تبعیض بیرون آورد؛ اما آن‌چه امروز در بسیاری از محافل دیده می‌شود، نه دفاع از زن، که تحمیل نوعی دشمنی میان زن و مرد است.

فمینیسمی که روزی قرار بود صدای خاموش زنان باشد، حالا گاهی به ابزاری برای حذف نقش‌های طبیعی و انسانی آنان بدل شده است؛ نقشی که نه نشانه‌ ضعف، بلکه مایه‌ی قدرت و تداوم زندگی است.

این جریان افراطی، با نفی هرگونه تفاوت میان زن و مرد، گویی می‌خواهد زنان را از زن بودن شرمنده کند. نتیجه آن است که در جست‌وجوی برابری، خودِ زن و ارزش‌های زنانه قربانی می‌شوند. زن و مرد در انسانیت با هم برابرند اما با توجه به ویژگی های ذاتی، نیاز به قوانین مخصوص به خود دارند.قرآن کریم می فرماید: ملاک برتری شما بر همدیگر، تقوای شماست.

«یا ایها الناس انا خلقناکم من ذکر و انثی و جعلناکم شعوبا و قبائل لتعارفوا ان اکرمکم عند الله اتقاکم ان الله علیم خبیر؛ ای مردم! ما شما را از یک مرد و زن آفریدیم، و تیره‌ها و قبیله‌ها قرار دادیم، تا یکدیگر را بشناسید، ولی گرامی‌ترین شما نزد خداوند با تقواترین شماست، خداوند، دانا و خبیر است».

خداوند که خالق انسان هاست مقایسه زن و مرد را در بعد انسانیت و شخصیتی مطرح می کند چیزی که مربوط به اصل وجودی انسان است اما فمینیسم ارزش و جایگاه زن را به بعد جنسیتی او تنزل داده و انسانیت او را به حاشیه برده است که این کار بزرگترین ظلم به زنان است.

زهره امانی