به گزارش خبرگزاری حوزه، در این متن به تعریفی ساده از رسانه خواهیم پرداخت.
هر چیزی که یه پیام رو از یه نفر یا یه گروه برسونه به یکی دیگه، میشه «رسانه». رسانه، واسطهست بین فرستنده و گیرنده پیام.
یعنی از کتیبههای تخت جمشید تا پستهای طنزی که این روزها دوستامون تو فضای مجازی برامون میفرستن همشون رسانه هستن!
سیر تحول رسانهها از سنتی تا دیجیتال طی چند قرن شکل گرفته؛از قصهگویی و سخنرانی و اعلامیهها که رسانههای سنتی بودن؛ تا کتاب و روزنامه و مجله که به عنوان رسانه مکتوب شناخته میشن و بعدتر رادیو، تلویزیون و سینما به عنوان رسانههای دیداری و شنیداری؛ و مهمتر از همه اینترنت، شبکههای اجتماعی، اپلیکیشنها و واقعیت مجازی که با اسم رسانههای دیجیتال میشناسیمشون.
حالا که با انواع رسانه آشنا شدیم مهمه که بدونیم رسانه فقط «ابزار» نیست؛ یه ساختار فرهنگیه که روی شیوه فکر کردن، احساسات و سبک زندگی ما اثر میذاره. به همین دلیله که همه ما نیاز داریم سواد رسانه بلد باشیم.
شاید فکر کنید مفهوم سواد رسانه اولین بار در دوران ما و سالهای اخیر مطرح شده؛ اما جالبه بدونید از زمان افلاطون و یونان باستان سواد رسانه دغدغه بوده!
۳۷۰ سال پیش از میلاد مسیح؛ افلاطون بزرگترین مشکل جامعه یونان رو اتکا به نوشتهها میدونسته. افلاطون میگه مردم دیگه فقط نوشتهها رو میخونن و با هم گفتگو نمیکنن.
شاید بپرسید این چطور به سواد رسانه مربوط میشه؟ نگرانی افلاطون انتقال اشتباه یا ناقص خواننده از پیام و منظور نویسنده بوده! این دقیقا یکی از اصلیترین موضوعات در سواد رسانهست.
_استوارت هال؛ جامعه شناس بریتانیایی، نظریهای درباره رمزگذاری و رمزگشایی در پیامها داره. منظور از رمز اینجا کد مورس و زبان مخفی خاصی نیست، بلکه مجموعهای از نمادها و معانی هست. مثلا یک شوخی همیشگی و بامزه بین شما و دوست صمیمیتون، ممکنه برای نفر سوم اصلا خندهدار نباشه! چون این شوخی به نوعی بین شما با مفاهیم از پیش درک شده؛ رمزگذاری شده.
استوارت هال هم معتقده هر پیام رسانهای از یک بیانه رسمی گرفته تا یک میم در شبکههای اجتماعی؛ با مجموعهای از نمادها، مفاهیم و معانی رمزگذاری شده.
منبع: انجمن سواد رسانه طلاب
نظر شما