حجت الاسلام و المسلمین محمد حسین حیدری از اساتید حوزه علمیه قم در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری حوزه در ساری، با اشاره به اهمیت توجه بیش از پیش به موضوع دعا اظهار داشت: دعا ارتباط با خداوند است؛ به طوری که بنده به درگاه الهی به نحو طلب و درخواست حل مشکلات یا به نحو مناجات و یاد صفات جلال و جمال مطرح می نماید.
استاد حوزه علمیه قم با اشاره به انواع بیان دعا، خاطرنشان کرد: دعا چه به زبان استعداد و یا به زبان حال و مقال، اثر بخش است؛ زیرا خداوند خود در آیات بسیاری از قرآن کریم به اجابت دعای بندگان خود تصریح، و گاه آنان را به دعا امر نموده است.
وی افزود: در نظام اسباب و مسببات، گرچه تأثیر امور مادی بر یکدیگر، به واسطه درک توسط حسّ بشر، قابل انکار نیست؛ اما از آن طرف تأثیرات امور معنوی نیز غیر قابل انکار است و امروزه علوم طبیعی نیز به این امر دست یافته که در موارد کثیری بعضی از تأثیرات و تأثرات قابل تجربه و حس نبوده؛ بلکه در ارتباط با جهان معنی یا عالم غیب و نامحسوس است؛ از این رو مسأله تأثیر اموری معنوی چون دعا و نیایش مورد قبول دانشمندان چون الکسیس کارل و ویلیام جیمز و دیگران قرار گرفته است.
حجت الاسلام و المسلمین حیدری یادآور شد: در تعلیمات دینی به صورت حتم این امر پذیرفته شد که دعای خالص بندگان، هیچ گاه رد نمی شود و انسان باید تمامی حوائج خود را از خداوند طلب نماید؛ البته دعا صرفا در طلب حوائج خلاصه نمی شود؛ این مرحله نازلی از دعا است که شخص گرفتار و بریده از علل و اسباب ظاهری بدین وسیله با خدای خود ارتباط برقرار نموده و مشکل خویش را برطرف می کند.
وی خاطرنشان کرد: چنین شخصی اگر تمام توجه خود را به خدا معطوف نماید و از همه علل و اسباب قطع امید کند، قطعا طناب خویش را به تکیه گاه محکم گره زده است و با اعتماد و اطمینانی که به این تکیه گاه دارد، قطعا واهمه یا اضطرابی به خود راه نمی دهد؛ چون می داند قدرتی درمقابل اراده این مرکز امید، قدرت و علم، توان مقابله و اثرگذاری ندارد.
استاد حوزه علمیه قم خاطرنشان کرد: مرحله بالاتر از دعا، مرحله «انقطاع الی الله» است که در دعای حضرت امیرالمؤمنین علی(ع) آمده است، «الهی هب لی کمال الانقطاع الیک»؛ یعنی خود انسان از اسباب و علل بریده شود؛ نه اینکه اسباب و علل از او فاصله گیرند؛ خود شخص به درجه ای از عرفان برسد که جز خداوند چیزی دیگر نبیند. چنین شخصی قطعا دعایش برای نیاز مادی نیست؛ بلکه دعای او برای استحکام هر چه بیشترِ طناب ارتباط است و هر چه بیشتر دعا می کند، ارتباط و تعلق او به خدا محکمتر شده و در نتیجه قدرت روحی و معنوی او بالاتر می رود؛ به اندازه ای که خود می تواند به عنوان خلیفه خداوند در کائنات تصرف کند و مصداق این حدیث قدسی شود که فرمود: «عبدی اطعنی حتی اجعلک مثلی؛ بنده ام! من را اطاعت کن تا تو را مثل خود قرار دهم.» یعنی بنده خدا خداگون شود.
حجت الاسلام و المسلمین حیدری خاطرنشان کرد: ملاحظه می شود که در هر دو فرض دعا چه اثری را بر روح بشر دارد؛ در یکجا روح متزلزل او را به آرامش می کشاند که فرمود: «ألا بذکر الله تطمئنّ القلوب»؛ و در جای دیگر سبب آن چنان قوت وسعت یابد که خلیفه خداوند گردد.
انتهای پیام. /
نظر شما