مرحوم ولایی در شناخت میراث علما مرجع اهل تحقیق بود

به گزارش خبرنگار خبرگزاری حوزه از مشهد، حامد ناجی، دانشیار گروه فلسفه دانشگاه اصفهان، امروز سه‌شنبه ۴ آذرماه در مراسم رونمایی از دست‌نوشته‌های مرحوم سیدمهدی ولایی، که به صورت مجازی در این نشست حضور داشت با بازخوانی ابعاد کمتر شناخته‌شده شخصیت علمی، فقهی، فلسفی و عرفانی این عالم برجسته، به تشریح سیر علمی و معنوی ایشان پرداخت.

ناجی با بیان اینکه سابقه آشنایی او با مرحوم ولایی به سال ۱۳۶۴ بازمی‌گردد، اظهار کرد: در دوران تحصیل نزد مرحوم سید جلال‌الدین آشتیانی، توسط مرحوم فرزانه، مسئول وقت امور فرهنگی آستان قدس رضوی، به استاد ولایی معرفی شدم و این آشنایی زمینه‌ساز سال‌ها ارتباط، نشست‌های علمی و گفتگوهای عمیق با ایشان شد.

وی با اشاره به اینکه استاد ولایی در سال ۱۲۸۱ شمسی در نجف متولد شد و در سال ۱۳۰۴ به ایران آمد، تصریح کرد: پدر ایشان، شیخ یوسف شمسی گفت، از شاگردان میرزای شیرازی بود و به‌سبب ارتباط با مکتب سامرا، یک نظام عرفانی–فقهی بسیار خاص در فضای تربیتی خانواده ولایی شکل گرفته بود.

دانشیار دانشگاه اصفهان افزود: مادر استاد نیز از خاندان موحدهای نجف بود و فضای فکری چندگانه و غنی خانواده، از همان آغاز، استاد ولایی را وارث چند جریان مهم معرفتی قرار داد.

ناجی با اشاره به اینکه استاد ولایی سال‌ها نزد بزرگ‌ترین فقها و اصولیان نجف همچون شیخ حسین قمی، کاظم شیرازی، آقا ضیاء عراقی و شیخ محمدحسین کمپانی تحصیل کرده بود، گفت: ایشان سه اجازه اجتهاد رسمی داشت؛ یکی از آقا ضیاء عراقی، یکی از شیخ حسین قمی و دیگری از شیخ حسین کاشف‌الغطاء، اما به دلیل بی‌اعتنایی به ظاهرگرایی در مقام علم، آن‌ها را از بین برد.

وی افزود: مرحوم ولایی مجتهدی مسلم در فقه و اصول بود؛ اما کمتر شناخته شد، زیرا خود از شهرت‌طلبی گریزان بود.

ناجی در ادامه به حکایت مشهور مرحوم ولایی در اخذ اجازه روایی از حاج عباس قمی اشاره کرد و گفت: «استاد ولایی معتقد بود که در دوره معاصر، با وجود چاپ و تنقیح متون حدیثی، اجازه روایت موضوعیت گذشته را ندارد. با این حال، برای اتصال سندی معنوی، اجازه‌ای شفاهی و غیرمکتوب از حاج عباس قمی اخذ کرد که خود آن را یکی از لحظات تحول‌ساز عمرش می‌دانست.»

این استاد دانشگاه در ادامه بیان کرد: مرحوم ولایی در فلسفه اسلامی مسلط بود و اسفار را تماماً درس داده بود. برخلاف برخی نقل‌ها، شاگرد رسمی مرحوم میرزا مهدی آشتیانی نبود، اما ارتباط علمی و رفاقتی با ایشان داشت و بخش مهمی از عمق فلسفی خود را از مکتب آشتیانی و نیز آثار میرداماد و ملاصدرا اخذ کرده بود.

وی افزود: پس از آن، مرحوم ولایی سال‌ها در محضر سید عبدالغفار مازندرانی تربیت عرفانی یافت؛ شخصیتی که به مکتب سامرا و عرفان نجف پیوند داشت.

دانشیار دانشگاه اصفهان ادامه داد: «مرحوم ولایی پس از ترک نجف مدتی در تهران بود و سپس در مشهد ساکن شد. او معتقد بود که مشهد به لحاظ سنخیت معنوی نزدیک‌ترین مکان در ایران به نجف و کربلاست و از همین رو، حضور در حرم امام رضا (ع) محور زندگی او شد..

ناجی به عشق و تعلق شدید مرحوم ولایی به حرم امام رضا (ع) اشاره کرد و گفت: ایشان بارها می‌گفت که همه زندگی، خانه و دارایی‌اش متعلق به آستان امام رضا است و اگر غذا یا میوه‌ای در خانه‌اش بود، آن را از «سفره حضرت» می‌دانست.

دانشیار دانشگاه اصفهان خاطرنشان کرد: مرحوم استاد ولایی عالمی جامع، ژرف‌اندیش و کم‌نظیر بود که فقه، اصول، فلسفه، عرفان و اخلاق را در خویش جمع کرده بود و در خلوت خود می‌گفت: وقتی حال مطالعه ندارم، دعا می‌کنم؛ وقتی حال دعا ندارم، فکر می‌کنم؛ و وقتی توان هیچ‌کدام نیست، می‌نشینم و گریه می‌کنم تا ببینم اهل‌بیت (ع) چه گفته‌اند.

انتهای پیام/