حجت الاسلام سیدعلی برقعی مدرس از اساتید حوزه در گفت وگو با خبرنگار خبرگزاری حوزه در ساری، با اشاره به اینکه پدرم از شاگردان و یاران نزدیک امام راحل (ره) به شمار می آمد، به نقل دو خاطره کلیدی از کتاب خاطرات پدرش با عنوان «همراه دوران غربت» پرداخت.
موضع قاطع امام در برابر اصرارها برای تأیید مجاهدین خلق
استاد حوزه اظهار داشت: در خاطرات مرحوم آیت الله سید رضا برقعی از شاگردان و از یاران نزدیک امام خمینی (ره) در نجف اشرف که بعدها نماینده ایشان در کشورهای حاشیه خلیج فارس بود، آمده است، یکی از ابعاد شخصیتی امام راحل (ره)، دوراندیشی و توجه به همه جوانب یک مسئله بود. ایشان در تصمیم گیریها بسیار دقیق بودند.
وی افزود: خاطره اول مربوط به سال ۱۳۵۴ در نجف اشرف است. پس از اعدام رهبران اولیه مجاهدین خلق در ایران، فضایی میان انقلابیون ایجاد شده بود که اعدام آنها را محکوم می کرد و با آنان همراهی نشان میداد. پدرم نقل می کرد، در خدمت امام بودیم. یکی از آقایان خدمت امام آمد و اصرار کرد که ایشان پیامی در تأیید مجاهدین خلق صادر کنند. امام خمینی (ره) به طور مکرر امتناع می کردند و نمی پذیرفتند. پس از اصرار بسیار آن فرد، امام فرمودند: «آقاجان! اصرار نکنید؛ اینها مسلمان نیستند. اینها ادای مسلمانی را در می آورند. مبانی فکری اینها، مبانی کمونیستی و مائوئیستی است.»
حجت الاسلام برقعی مدرس به نقل از پدر تصریح کرد: در ذهن برخی از نزدیکان امام (ره) این بود که مجاهدین، در هر حال، علیه شاه مبارزه می کنند و از موضع امام (ره) متعجب بودند. اما بعدها که مجاهدین از پوسته خود خارج شدند، فهمیدیم دقت نظر و نگاه چندبُعدی امام(ره) تا چه اندازه عمیق بود و چرا هرگز حاضر به تأیید آنان نشدند.
تصمیم سخت امام پس از شهادت آیتالله سیدمصطفی خمینی
استاد حوزه، خاطره دوم را مربوط به شهادت آیتالله حاجآقا مصطفی خمینی، فرزند ارشد امام عنوان کرد و یادآور شد: از آنجایی که پدرم از نزدیکان و دوستان آقا مصطفی بود، می گفت: پس از آن حادثه، علائم ظاهری نشان می داد که ایشان دچار ترور بیولوژیک و مسمومیت شده اند، زیرا شکل ظاهری پیکر متفاوت و غیرطبیعی بود. همه ما به امام اصرار می کردیم که دستور کالبدشکافی داده شود تا مشخص شود ایشان شهید شده اند و خونشان هدر نرود. اما امام (ره) به شدت مخالفت کردند و به هیچ وجه راضی به این کار نبودند.
استاد حوزه اظهار کرد: پدرم گفت: چند ماه گذشت و ما در دلمان ناراحتی داشتیم. پس از مدتی، امام (ره) مرا خواستند و فرمودند: «آقای برقعی! من می دانم شما به خاطر علاقه ای که به مرحوم حاج آقا مصطفی داشتید، ناراحتید که چرا من دستور کالبدشکافی ندادم. اما شما حواستان نیست اگر من در آن موقعیت اجازه می دادم و معلوم می شد مسمومیت عارض شده، فکر می کنید حکومت صدام چه عکس العملی نشان می داد؟ آنها بلافاصله یکی از اطرافیان ما را دستگیر می کردند و تهمت می زدند که او را مسموم کرده اند. به این ترتیب، هم حاج آقا مصطفی شهید شده بود و هم از یاران ما را می گرفتند و ضربه دیگری به ما میزدند.»
حجت الاسلام برقعی مدرس تأکید کرد: می بینیم که حتی پیش از پیروزی انقلاب، امام خمینی (ره) با چه دقت نظر، دوراندیشی و تحلیل عمیقی به مسائل نگاه می کردند، فرمایش مشهور ایشان که «یاران من در گهواره هستند» نیز مؤید همین عمق نگاه و آیندهنگری است. خداوند روح ملکوتی امام خمینی (ره) را مورد رحمت و غفران قرار دهد و بر علوّ درجاتش بیفزاید و ان شاء الله همه در مسیر آن بزرگوار ثابت قدم باشیم.
انتهای پیام. /
نظر شما