حجتالاسلام مهدی روشنایی در گفتوگو با خبرنگار خبرگزاری حوزه در ساری، با اشاره به فرا رسیدن سالروز میلاد با سعادت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب (ع)، اظهار داشت: زندگانی امام علی(ع) چنان گسترده و پرفرازونشیب است که در فرصتی محدود تنها میتوان به سرفصلهای اصلی آن اشاره کرد؛ زندگانیکه سراسر مجاهدت، افتخار و درسآموزی برای بشریت است.
استاد حوزه علمیه با تقسیمبندی زندگی امام علی (ع) به دورههای مختلف، خاطرنشان کرد: دوران کودکی ایشان همراه با پیامبر اکرم (ص) سپری شد و ایشان تحت تربیت مستقیم و ممتاز رسول خدا قرار گرفتند. این همراهی از همان اوان طفولیت آغاز شد و سبب گردید حضرت امیر (ع) نه تنها دوستدار پیامبر (ص) باشند، بلکه شیفته اخلاق، رفتار و اعتقادات ایشان شوند. به جرأت میتوان گفت که بهترین و برجستهترین شاگردان مکتب نبوی، حضرت علی (ع) و حضرت فاطمه زهرا (س) بودند که بعدها ائمه اطهار (ع) از نسل پربرکت این دو بزرگوار به عالم بشریت هدیه شدند.
وی با اشاره به بیانات خود امام علی (ع) در نهجالبلاغه درباره این دوران، تصریح کرد: در خطبه ۱۸۹ نهجالبلاغه، حضرت به زیبایی و با تفصیل به این همراهی اشاره میکنند و حتی از همراهی با پیامبر (ص) در غار حرا و شنیدن صدای فرشتگان سخن میگویند. ایشان میفرمایند: "من در خردسالی سرکشان عرب را به زمین رساندم... پیامبر مرا در دامن خود مینشاند و بوی خوشش را به من میبویانید... هرگز دروغی در گفتار و اشتباهی در عمل از من ندید. " این توصیفات، عمق ارتباط و تربیت الهی ایشان را نشان میدهد.
حجتالاسلام روشنایی به یکی از وقایع شگفتانگیز این دوران اشاره کرد و گفت: حضرت در ادامه همان خطبه، واقعهای تاریخی را نقل میکنند که زمانی که مشرکان قریش از پیامبر (ص) معجزه میخواهند، ایشان به درختی امر میکنند که با ریشههایش از زمین کنده شده و نزد ایشان بیاید، درخت چنین میکند و حتی شاخههایش را بر دوش مبارک امام علی (ع) میگسترد. با این حال، مشرکان به جای ایمان، پیامبر (ص) را به سحر متهم کردند و امام علی(ع) اولین کسی بود که فریاد "لا اله الا الله" سر داد و رسالت پیامبر (ص) را تصدیق کرد.
استاد حوزه به دوران نوجوانی و جوانی امام علی (ع) پرداخت و بیان کرد: با آغاز بعثت، امام علی(ع) خود را وقف اسلام و پیامبر (ص) کردند. ایشان اولین مردی بودند که به دعوت پیامبر (ص) پاسخ مثبت دادند و در شعب ابوطالب، بارها جان خود را به جای پیامبر (ص) در معرض خطر قرار دادند، در دوران مدینه نیز رشادتهای بینظیر ایشان در جنگهای بدر، احد، خندق، خیبر و حنین، تاریخ را زینت بخشید. در جنگ احد، آنچنان دلاوری کردند که جبرئیل ندا سر داد: "لا فتی الا علی لا سیف الا ذوالفقار".
حجتالاسلام روشنایی دوران پس از رحلت پیامبر (ص) را نیز مورد بررسی قرار داد و خاطرنشان کرد: دوران سکوت و خانهنشینی ایشان پس از غصب خلافت، خود فصل دیگری از صبر و استقامت بود، اما هنگامی که مردم به ایشان روی آوردند، در دوران کوتاه حکومتشان چهار سال و نه ماه، گنجینهای بینظیر از بایدها و نبایدهای حکومتداری و مدیریت اسلامی را برای همیشه به یادگار گذاشتند، ایشان جامعالاضداد بودند، در عین دلاوری بیهمتا، دلی رئوف و سرشار از عطوفت داشتند و با وجود قدرت، سادهزیستی را پیشه کردند.
وی بر عدالت بینظیر امام علی (ع) تأکید کرد و یادآور شد: امام علی(ع) با عدالتورزی خود، این مفهوم را در منظومه اعتقادی شیعه نهادینه کردند و تراز و معیاری برای تشخیص حاکمان حق از باطل قرار گرفتند. شهادت ایشان نیز در واقع به خاطر شدت عدالتی بود که اجرا میکردند. همانطور که گفته شده: "قُتِلَ عَلِیٌّ لِشِدَّةِ عَدْلِهِ".
استاد حوزه با توصیف نحوه شهادت مظلومانه امام علی (ع)، اظهار کرد: حضرت(ع) پاداش همه آن زحمات و جانفشانیها را به بهترین شکل دریافت کردند، در بهترین روزها یعنی ماه مبارک رمضان، در بهترین زمان سحرگاهان، در برترین شبها، شب قدر، در بهترین مکان، مسجد، در بهترین نقطه مسجد، محراب، در بهترین حالت، نماز و در بهترین حالت نماز، سجده، به دست شقیترین افراد به شهادت رسیدند و با فریاد "فزت و رب الکعبه" به ملکوت اعلی پیوستند، این سرنوشت، پایانی درخور برای مولود کعبه بود که در خانه خدا به درجه رفیع شهادت نائل آمد.
انتهای پیام. /
نظر شما