یکشنبه ۷ دی ۱۴۰۴ - ۲۱:۲۲
امام علی (ع) عصاره خلقت و تجلی فضایل تمام انبیا است

حوزه/ حجت‌الاسلام والمسلمین محمدلو، با اشاره به عظمت بی‌بدیل حضرت علی (ع)، ایشان را «عصاره خلقت و تمام انبیای الهی» خواند و گفت: توصیف ایشان مانند توصیف خورشید است.

حجت‌الاسلام والمسلمین علی محمدلو از اساتید حوزه علمیه در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری حوزه در ساری، با اشاره به جایگاه رفیع و بی‌نظیر امیرمؤمنان علی (ع) اظهار داشت: درباره شخصیتی می‌خواهیم صحبت کنیم که عصاره خلقت و عصاره تمام انبیای الهی است و آن بزرگوار، کسی نیست جز علی بن ابی‌طالب (ع).

وی با بیان اینکه عظمت حضرت علی (ع) چنان آشکار است که حتی متفکرانی مانند ابن ابی‌الحدید معتزلی نیز در توصیف آن درمانده‌اند، تصریح کرد: ابن ابی‌الحدید گفته است سخن گفتن در عظمت این مرد بزرگ، پایین آوردن مقام و منزلت او است، شئون و فضایل مولایمان به‌قدری فراوان و آشکار است که گویی به توصیف خورشید می‌پردازیم. دوست و دشمن به بیان مناقب ایشان پرداخته‌اند.

استاد حوزه علمیه با اشاره به بررسی فضایل امام علی (ع) از سه منظر اصلی خاطرنشان کرد: مناقب و فضایل مولایمان را از سه زاویه مورد بحث قرار می‌دهیم، نخست از نظر متون معتبر دینی شیعه، سپس از نگاه منابع دست اول علمای اهل سنت و در نهایت از دیدگاه متدینین سایر ادیان.

حجت‌الاسلام والمسلمین محمدلو با استناد به احادیث متعدد، به بیان گوشه‌ای از فضایل حضرت علی (ع) پرداخت و گفت: مولا علی (ع) از ازل تا ابد، بزرگ آدمیان و عالمیان است. ایشان در دنیا سرور عالمیان، در دم مرگ و عالم قبر فریادرس مؤمنان و در قیامت بر طبق روایات، تقسیم‌کننده بهشت و دوزخ و ساقی حوض کوثر است. این منزلتی است که خدای سبحان به این شخصیت بزرگ اعطا نموده است.

وی به روایتی از رسول خدا (ص) اشاره کرد که فرمودند: «هر کس می‌خواهد به علم آدم، حکمت نوح و حلم ابراهیم بنگرد، به علی بن ابی‌طالب بنگرد.» همچنین در روایات دیگری پیامبر (ص) زیبایی یوسف، سخاوت ابراهیم، هیبت سلیمان و حکمت داوود را در وجود مبارک امام علی (ع) جمع‌شده دانسته‌اند.

القاب امیرالمؤمنین عی(ع) و مظلومیت تاریخی

استاد حوزه با برشمردن القاب متعدد حضرت علی (ع) از جمله «ابوالحسن»، «ابوتراب»، «امیرالمؤمنین»، «سیدالاوصیا»، «یعسوب الدین» و «قائد غرّ المحجلین» خاطرنشان کرد: علی (ع)، مظلوم تاریخ و صدای عدالت بشری است، شهادت ایشان نیز به خاطر عظمت بی‌نظیرش بود که دشمنان نتوانستند آن را تحمل کنند.

حجت‌الاسلام والمسلمین محمدلو با اشاره به واقعه منحصر به فرد ولادت امام علی (ع) توضیح داد: در سیزدهم رجب سال سیام عام‌الفیل، حادثه‌ای رخ داد که در تاریخ بشریت بی‌سابقه و بی‌همتا است؛ به دنیا آمدن نوزادی در درون خانه کعبه. زمانی که فاطمه بنت اسد (س) با درد زایمان به کنار کعبه آمد، با دعایی خالصانه، دیوار خانه خدا شکافته شد و ایشان به درون کعبه رفت و پس از چهار روز، در حالی که نوزادش علی (ع) را در آغوش داشت، خارج شد و خود را برتر از زنان پیشین خواند. حتی نقل شده که حضرت علی (ع) در همان لحظات نوزادی، با پیامبر اکرم (ص) سخن گفت و به ایشان سلام کرد.

امام علی (ع)؛ تجسم ایمان و معجزه رد الشمس

استاد حوزه علمیه با اشاره به تفسیر فرات بن ابراهیم کوفی ابراز کرد: در روایتی از ابن عباس آمده که برای امام علی (ع) در قرآن نام‌هایی است که مردم نمی‌دانند؛ یکی از آن نام‌ها «ایمان» است، چنانکه در آیه «مَن یَکْفُرْ بِالإِیمَانِ فَقَدْ حَبِطَ عَمَلُهُ» (مائده/۵)، مراد از ایمان، وجود نازنین حضرت علی (ع) است.

وی یکی دیگر از فضایل مسلّم و متواتر امام علی (ع) را معجزه «رد الشمس» دانست و شرح داد: در واقعه‌ای تاریخی، پیامبر (ص) در حال دریافت وحی، سر مبارکشان بر پای حضرت علی (ع) قرار گرفت و ایشان تا پیش از غروب خورشید نتوانست نماز عصر را بخواند. پس از اتمام وحی، با درخواست پیامبر (ص) از خداوند، خورشید به عقب بازگشت تا امام علی (ع) نمازش را در وقت فضیلت بخواند. مسجد «رد الشمس» در مدینه یادگار این معجزه است.

حجت‌الاسلام والمسلمین محمدلو با تأکید بر اینکه این واقعه تنها در منابع شیعی نیامده است، گفت: علامه امینی در کتاب الغدیر نام ده‌ها عالم بزرگ اهل سنت را برشمرده که درباره حدیث رد الشمس کتاب مستقل نوشته یا آن را در آثار خود نقل کرده‌اند؛ علمایی مانند ابوبکر وراق، جلال‌الدین سیوطی، حاکم حسکانی نیشابوری و مسعودی در کتاب «اثبات الوصیه».

استاد حوزه با اشاره به عظمت علمی و اخلاقی امام علی (ع)، فرازی از نامه ۳۱ نهج‌البلاغه را قرائت کرد: «وَ أَلْجِئْ نَفْسَکَ فِی أُمُورِکَ کُلِّهَا إِلَی إِلَهِکَ، فَإِنَّکَ تُلْجِئُهَا إِلَی کَهْفٍ حَرِیزٍ، وَ مَانِعٍ عَزِیزٍ... وَ اعْلَمْ أَنَّهُ لَا خَیْرَ فِی عِلْمٍ لَا یَنْفَعُ، وَ لَا یُنْتَفَعُ بِعِلْمٍ لَا یَحِقُّ تَعَلُّمُهُ؛ خود را در همه کارها به خداوند بسپار که به پناهگاهی استوار درآمده‌ای... و بدان که هیچ خیری در دانشی که سود نبخشد نیست و از علمی که فراگیری آن شایسته نباشد، بهره‌ای نمی‌برند».

وی تأکید کرد: این گفتار حکیمانه، نشان‌دهنده عمق معرفت و دغدغه هدایتگری آن حضرت است که همواره سودمندی علم و عمل صالح را مورد تأکید قرار می‌دادند.

انتهای پیام. /

اخبار مرتبط

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha